ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 574

เหลิ่งชิงฮวนกลับตรงกันข้าม โดยส่วนตัวยังหวังว่าจะเพิ่มเพื่อนให้กับเสี่ยวอวิ๋นเช่ออีกสักคน ไม่เกี่ยวกับอำนาจ แต่อนาคต พี่ชายน้องสาวหรือไม่ก็พี่ชายน้องชายสองคนจะได้ช่วยเหลือกัน

เช่นเดียวกับตนเองและพี่ชาย

พี่น้องสายเลือดเดียวกันตัดกันไม่ขาด และจะเป็นคนที่ทุ่มแรงดึงเจ้าในยามลำบากจนสุดตัว

เหลิ่งชิงฮวนทำเสียงไม่พอใจเบาๆ “หม่อมฉันไม่ทำ”

“ไม่ทำหรือ” มู่หรงฉียิ้มชั่วร้าย “แต่เจ้าเชื้อเชิญข้า ข้าก็เลยทำตามความต้องการของเจ้า”

เหลิ่งชิงฮวนเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าตนเองตกหลุมพรางของเขาแล้ว เลยเข้าไปกัดไหล่ของเขาด้วยความโกรธ

มู่หรงฉีเจ็บมาก ไม่เพียงแต่ไม่รีบร้อน แต่กลับหัวเราะเบาๆ ด้วย แน่นอนว่าเขามีวิธีทำให้นางเอาปากออกและอ้อนวอนให้ยกโทษให้

ฉวยโอกาสรุกรานตอนอ่อนแรง และลงมือทำทันที

กระแสน้ำทะลักออกมาทันที เกิดเสียง ‘ซ่าซ่า’ และไหลเชี่ยวเล็กน้อย

คล้ายกับมังกรคะนองน้ำที่ซ่อนอยู่ใต้ผิวน้ำกระโดดออกมา และปั่นฟองคลื่นขนาดใหญ่ออกมาได้ทุกเมื่อ

เหลิ่งชิงฮวนเอาปากออกนานแล้ว ยกหัวขึ้น ปิ่นนกกระจอกทองบนมวยผมหล่นลงในน้ำ เส้นผมแสนงดงามร่วงลงมาเหมือนน้ำตก แผ่ขยายบนผิวน้ำ ไหวขึ้นลงตามกระแสน้ำ เหมือนหญ้าทะเลที่กระเพื่อม

คอเรียวระหงอันสง่างามของนางยกโค้งสวย ทำให้กระดูกไหปลาร้าประณีตและเด่นชัดมากขึ้น

ริมฝีปากแดงขนาดเล็กอ้าออกเล็กน้อย ความงามของสีแดง เต็มไปด้วยความยั่วยวนอันไม่รู้จบ

เหมือนกับนางเงือกขาดออกซิเจน ขณะหายใจยังโลภมาก

รอบๆ ทั้งสองคน ไอน้ำปกคลุมอย่างหนาทึบ ลอยเป็นเกลียวเหมือนกับแดนสวรรค์

ชิงฮวนเป็นนางฟ้าที่ร่ายรำอยู่ในแดนสวรรค์ เดี๋ยวสูงขึ้นเดี๋ยวต่ำลง ขมวดคิ้วและกัดฟัน เสียงร้องอ่อนโยนรื่นหู ครวญครางอย่างน่าสงสาร

แขนอันบึกบึนของมู่หรงฉีโอบเอวเล็กบางของนางด้วยมือเดียว หยดน้ำบนผิวสีน้ำผึ้งกลิ้งลงมา และกระเซ็นขึ้นไปใหม่อีกครั้ง รอยฟันที่เรียงเป็นระเบียบบนหัวไหล่ จางหายไปอย่างช้าๆ

ดูเหมือนแรงระเบิดที่ซ่อนอยู่ทั่วร่างกายจะไม่มีสิ้นสุด เหมือนกับขุนเขาถิง และมั่นคงดั่งภูเขาไท่ซาน เป็นเรื่องง่ายที่จะดันนางฟ้ากลางฝ่ามือขึ้น และปัดกวาดคลื่นยักษ์แสนน่ากลัว

คลื่นน้ำค่อยๆ หยุดลง

ปลาสองตัวถูกโอบล้อมด้วยน้ำร้อน จมลงใต้น้ำอย่างช้าๆ รู้สึกเหนื่อยสุดขีด

ขณะนั้นเหลิ่งชิงฮวนยังคิดว่าตนเองเหมือนกับลืมอะไรบางอย่างไป

เหมือนอยากจะบอกอะไรบางอย่างกับมู่หรงฉี ทำไมตนเองกลับลืมนะ

เหนื่อยมาก รู้สึกอยากนอนอย่างเดียว

สุดท้าย ก็นอนหลับใหลอย่างเบาใจจริงๆ

ขณะสะลึมสะลือ รู้สึกถึงความอบอุ่นภายในข้อพับของมู่หรงฉี ตนเองถูกตักออกมา เหมือนกับเสี่ยวอวิ๋นเช่อเมื่อสักครู่ โดนห่ออยู่ในผ้าห่ม และกอดอยู่บนตั่งยาว

มืออันอบอุ่นกำลังเช็ดผมแสนงดงามที่เปียกชื้นให้ตนเองอย่างนุ่มนวล

เปลือกตาหนักอึ้ง นอนหลับจนถึงวันถัดมา อาหารเย็นยังขี้เกียจกิน

ดวงอาทิตย์อบอุ่นโผล่ออกมาแล้ว หิมะค่อยๆ ละลาย

บนหลังคาซึ่งปกคลุมด้วยหิมะ มีก๊าซหุงต้มลอยเป็นเกลียวขึ้นไป ไม่รู่ว่าคนในห้องครัวขนาดเล็กกำลังตุ๋นซุปอะไรอยู่ กลิ่นหอมหวานตลบอบอวล พอเปิดม่านก็โชยเข้าในห้องทันที

มู่หรงฉีกับอวิ๋นเช่อหันไปโบกมือให้นางอย่างลึกลับ และทำท่าห้ามส่งเสียง

ทั้งสองกำลังใช้กระด้งฟัดข้าวกักตัวนกกระจอกในสวนด้านนอก

นกกระจอกหลังหิมะตกถูกแช่แข็งจนหัวแข็งกระด้าง เมื่อเห็นข้าวฟ่างบนหิมะก็ทะลวงเข้าไปในกับดัก พอดึงเชือก กระด้งฟัดข้างก็กักจอมตะกละด้านล่างเอาไว้

เสี่ยวอวิ๋นเช่อหัวเราะอย่างไม่เกรงใจและกระจายไปทั่ว เสียงหัวเราะเหมือนกับพวงกระดิ่งเงินทำให้ยามเช้าแสนธรรมดานี้เกิดความรู้สึกเช่นเดียวกัน

ทุกอย่างล้วนปกติ กลิ่นของความบริสุทธิ์และไร้การต่อสู้

นี่ก็คือชีวิตความเป็นอยู่ที่ตนเองโหยหามาตลอด ทนลำบากแค่ครั้งเดียว สบายไปตลอด เสพสุขสี่ฤดู สง่าผ่าเผย คนนับพันรักและเอ็นดู ร่ำรวยมหาศาล