ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 58

เหลิ่งชิงฮวนหลังพิงกับโต๊ะ พยายามเอียงไปข้างหลัง ให้ออกจากการคุกคามของมู่หรงฉี หลังที่ตึงยิ่งทำให้เส้นโค้งของสรีระชัดเจนยิ่งขึ้น คอเสื้อกว้างที่เปิดออก เผยให้เห็นผิวที่ขาวราวกับหิมะ

ลูกกระเดือกของมู่หรงฉีขยับเองอย่างควบคุมไม่ได้ ดวงตาของเขาค่อยๆ เปลี่ยนเป็นมืดครึ้ม ราวกับพายุถาโถม จากนั้นเปลวไฟก็ลุกโชน

เขารู้สึกว่าใจของเขาเหมือนมีเปลวไฟที่ลุกไหม้จริงๆ ให้ตายเถอะ

เหลิ่งชิงฮวนตระหนักถึงอันตรายเป็นอย่างดี เธอยื่นมือออกไปดันหน้าอกที่ใกล้เข้ามาของเขา เสียงสั่นเล็กน้อยเพราะความตื่นเต้น ราวกับสายเครื่องดนตรีที่ถูกดึง และสายพิรุณยามตกลงในทะเลสาบ

“ท่าน ท่านคิดจะทำอะไร!”

เส้นเลือดบนหน้าผากของมู่หรงฉีเต้นแรง เขาพยายามระงับอารมณ์ดิบในใจของตัวเอง และยิ้มที่มุมปากอย่างชั่วร้าย “กำลังขอคำแนะนำจากเจ้า ถึงวิธีบรรเทาไฟในกายที่มากเกินไป”

ใบหน้าเล็กๆ ของเหลิ่งชิงฮวนซีดขาวด้วยความตกใจ “หม่อมฉันกับท่านอ๋องไม่ถูกกัน ท่านน่าจะไปหาบัวขาวน้อยของท่าน ย่อมรักษาอาการป่วยของท่านได้แน่”

ในตอนนี้หญิงสาวฝีปากกล้าจู่ๆ ได้กลับกลายเป็นลูกแมวน้อย มู่หรงฉีต่อสู้กับนางถึงสามร้อยหกสิบห้ารอบ และพ่ายแพ้ทุกรอบ นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกถึงชัยชนะ

“เมื่อกี้เจ้าเพิ่งบอกเองว่าพวกเราเป็นสามีภรรยากัน ต่อให้เกิดอะไรก็…”

น้ำเสียงที่แหบแห้งและมีเสน่ห์ดึงดูดใจ จงใจซ่อนประโยคท้ายไว้ให้คนคิด

ใบหูของเหลิ่งชิงฮวนแดงเถือก ติ่งหูที่เล็กบอบบางชวนให้คนน้ำลายสอ จู่ๆ น้ำเสียงที่ชอบแกล้งคนของมู่หรงฉีก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง เหงื่อเม็ดเล็กๆ ใสแจ๋วผุดออกจากหน้าผากของเขา

เหลิ่งชิงฮวนกัดฟันแน่นด้วยใบหน้าที่ดูแล้วสยองขวัญ “ใช่ พวกเราเป็นสามีภรรยากัน ต่อให้เกิดอะไร อย่างมากก็เป็นแค่การเกี้ยวราพาสี อย่างนั้นใช่ไหม”

เมื่อได้เห็นความเจ้าเล่ห์ชั่วขณะในดวงตาของนาง ในใจของมู่หรงฉีก็มีเสียงเตือนทันที รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ก็รีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว เข่าของเหลิ่งชิงฮวนก็ได้เข้าทักทายเขาแล้ว โชคยังดี ที่มีโชค โชคในโชค ด้วยความคล่องแคล่วปราดเปรียว เขาหลบหนีภัยรุนแรงนี้ ไม่ได้จบลงด้วยโศกนาฎกรรม

สีหน้าของมู่หรงฉีเปลี่ยนไป เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ “เหลิ่งชิงฮวน เจ้าจะลงมือเหี้ยมโหดจริงๆ ใช่ไหม”

นี่คือการเกี้ยวราพาสีเหรอ เห็นๆ อยู่ว่าต้องการจะทำให้เขาสูญพันธุ์

เหลิ่งชิงฮวนหมุนข้อมือหนึ่งรอบ แล้วหยิบเอาเข็มเงินออกมาสามเล่ม หายใจถี่ๆ อย่างตื่นเต้น “จะเป็นอะไรไปล่ะ? หากท่านกล้าพูดแทะโลมหม่อมฉันอีกคำละก็ รับประกันเลยว่าชั่วชีวิตนี้ท่านจะไม่ต้องกังวลเรื่องธาตุไฟอีก”

มู่หรงฉีรู้ความร้ายกาจของเข็มเงินดี นี่มันไม่ใช่เรื่องที่จะมาล้อเล่น แม้จะบอกว่าตัวเองเก่งกาจในวิทยายุทธ ฝ่ามือเดียวก็สามารถทำให้นางไม่มีลมหายใจ แต่เข็มเงินไม่มีตานี่นา?

เขารู้สึกว่าเมื่อครู่สมองของเขาน่าจะมีปัญหา ทำไมถึงได้รู้สึกว่าผู้หญิงที่ดุร้ายเช่นนี้มีเสน่ห์ไปได้

ช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยเสน่ห์มลายวับไปในทันที มู่หรงฉีหน้าตึง ปากแข็งอย่างดื้อดึง “เหลิ่งชิงฮวน ข้าไปพูดแทะโลมอะไรเจ้า? ก่อนอื่นเจ้าต้องเป็นผู้หญิงเสียก่อน!เจ้าไม่ใช่ผู้ชายเสียด้วยซ้ำ เจ้าก็แค่คนป่าเถื่อน!”

เหลิ่งชิงฮวนเหลือบมองเขาอย่างมีความหมาย “ถ้างั้นรสนิยมของท่านอ๋องก็ช่างแปลกประหลาดเกินไป คนป่าเถื่อนยังไม่ยอมปล่อย ก็คงเป็นคนเลวทราม”

มู่หรงฉีตระหนักว่าตนเองปากไม่ตรงกับใจ ก็หน้าแดงขึ้นทันที และเดินหนีไป