ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 581

พระชายาเซวียนออกจากวังค่อนข้างสาย นางพูดเตือนฮองเฮาอยู่นานและกลับจวนด้วยรถม้าคันเดียวกับหรูอี้

เมื่อเห็นอ๋องเซวียนนางก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ในตำหนักอวิ๋นซีออกมาอย่างเป็นห่วง

“เรื่องนี้ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรเสด็จแม่ก็ต้องถูกตำหนิ บวกกับการตายอย่างน่าเวทนาของเยี่ยนผิน คนในวังต่างเริมวิจารณ์เรื่องนี้กันอย่างลับๆ บางคนก็รู้สึกกลัวขึ้นมา ถ้าหากว่าไม่สามารถระงับข่าวลือเรื่องนี้ได้เสด็จแม่บอกว่าตำแหน่งของนางจะอยู่ในอันตราย”

ถ้าหากว่าไม่สามารถรักษาตำแหน่งในวังได้อย่างปลอดภัย ข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของอ๋องเซวียนก็จะหายไป

“หรือว่าเสด็จพ่อจะส่งคนไปสืบเรื่องนี้กัน จะให้เสด็จแม่ต้องทนทุกข์กับเรื่องนี้งั้นหรือ”

“เสด็จพ่อได้สอบถามหลิงอวิ้นที่ติดตามเสด็จแม่ และนางกำนัลที่เห็นเห็นเยี่ยนผินตกลงไปในน้ำกับตา นางยืนยันว่าเยี่ยนผินตกลงไปในน้ำด้วยตัวเองอีกทั้งตรงนั้นก็ไม่มีคนอื่นอีก เสด็จแม่ยังดีที่มีโทษแค่บีบบังคับให้เยี่ยนผินถึงแก่ความตาย ไม่เช่นนั้นหากสืบต่อไปดูจากรูปการณ์แล้วเป็นเสด็จแม่ที่สั่งให้หลิงอวิ๋นไปฆ่าคนแน่

ข้าเตือนเสด็จแม่ด้วยความหวังดี ในใจของนางมีความรู้สึกนั้นอัดแน่นอยู่อีกทั้งยังเอาความผิดมาลงที่ข้า โทษว่าข้าไม่สามารถมีทายาทชายให้ได้ ไม่อย่างนั้นอนาคตของผู้สืบทอดตำแหน่งอันเคร่งครัดนั้นก็จะมีบางคนที่จะต้องมีใจคิดทะเยอะทะยานเป็นแน่”

อ๋องเซวียนถอนหายใจออกมา

หลายปีมานี้เขาลองมามากมายหลายวิธีรวมถึงถูกพวกหมอผีในเจียงหูบางคนหลอก เขาก็เคยไปจุดธูปไว้พระขอพร พระชายาเซวียนเองก็ไม่รู้ว่าดื่มยาไปไม่รู้เท่าไร แต่ทุกครั้งก็ผิดหวังจนทำให้เขาแทบจะด้านชาแล้ว

พระชายาเซวียนหยั่งเชิงถามเขาว่า “วันนี้หรูอี้บอกข้าว่าจินอู่รู้วิชาตำหรับที่ผ่านการทดลองมามากและให้กำเนิดบุตรชายได้แน่ ให้ข้าว่างแล้วไปที่จวนของนางสักครั้ง”

สำหรับเรื่องนี้ อ๋องเซวียนก็เย้ยเยาะออกมา อย่างไรเสียจินอู่เองก็ยังไม่มีทายาท จะพูดให้ทหารเชื่อฟังก็ทำไม่ได้

เขาตอบปฏิเสธไป

วันถัดมาพระวรกายของฮองเฮาประชวร อ๋องเซวียนเข้าวังไปเยี่ยม

ฮองเฮาถอนหายใจออกมาอย่างอดไม่ได้แต่ก็ไม่ได้ถามอย่างเร่งเร้า “ก็รอดูอยู่ว่าบรรดาผู้หญิงในจวนของเจ้าจะมีโชคบ้าง！”

ใจของอ๋องเซวียนกระตุกและฝากความหวังไว้ที่ท้องของผู้หญิงอีกครั้ง

หลังจากออกจากตำหนักไปแล้วเขาก็เดินไปรอบๆแล้วไปยังสวนดอกไม้ขององค์หญิง

ดูเหมือนว่าหรูอี้จะเดาได้ว่าเขจะมาจึงได้สั่งให้คนจัดานเลี้ยงเอาไว้โดยมีจินอู่อยู่เป็นเพื่อน พี่เขยกับน้องเมียนั่งดื่มเหล้ากันสองคน อ๋องเซวียนจึงถามเกี่ยวกับยาตำหรับลับที่ให้กำเนิดลูกชายอย่างอ้อมๆ

จินอู่ที่หน้าแดงกระแอมออกมาว่า “เรื่องนี้เป็นเรื่องยากที่จะเอ่ย ผู้ชายสองคนอย่างเราจะไปขอมามันก็น่าอาย พวกเราดื่มเหล้ากันก่อนเดี๋ยวข้าจะให้อีกคนหนึ่งมาอธิบายเกี่ยวกับยานี่ให้อย่างละเอียด”

จิ่นอู่ก็ดื่มเหล้าอย่างกระตือรือร้น ผ่านไปครู่เดียวอ๋องเซวียนก็เมาเล็กน้อย

จินอู่เห็นว่าเป็นเวลาสมควรแล้วเขาจึงสบสายตากับหรูอี้ หรูอี้จึงถอยออกไป

ผ่านไปไม่นานตอนที่นางกลับมาอีกครั้งที่ด้านหลังของนางมีหญิงสาวรูปร่างผอมเพรียวคนหนึ่งนางอยู่ในชุดพอดีตัวเนื้อบางเบา นางเขินอายจนก้มหน้าต่ำ บนใบหน้าของนั้นมีผ้าคลุมผืนบางอยู่ แต่เมื่อมองไปที่ดวงตาที่สวยงามของนางก็รู้ว่าหน้าตาของนางต้องไม่เลว

เดิมทีอ๋องเซวียนก้เป็นพวกมักมาก เขารับอนุหลายคนเขามาอย่างหนึ่งก็เพื่อสืบทอดสายเลือดของเขา ส่วนอีกเหตุผลที่ใหญ่เหตุก็คือมันคือสัญชาตญาณของลูกผู้ชาย

เมื่อเห็นคนงามค่อยๆก้าวเข้ามาและเดินเข้ามาภายในห้อง ลมพัดกลิ่นหอมอ่อนๆผ่านมาร่างกายอันผอมเพรียวของนางเปิดเผยออกมาอย่างวับๆแวมๆจนเขาต้องมองตาค้าง

จินอู่วางจอกเหล้าในมือลงแล้วพูดข้างหูอ๋องเซวียนว่า “ดังนั้นก็เลยไม่สามารถบอกตำหรับลับนี้กับท่านอ๋องต่อหน้คนมากมายได้เพราะเป็นปัญหาเรื่องเทคนิคในการให้กำเนิดลูสาวหรือลูกชาย ข้าเองก็พูดไม่เก่ง ไม่สู้ให้อาจารย์มาทำให้ดูดีกว่า”

พูดจบเขาก็ไม่รอให้อ๋องเซวียนปฏิเสธแล้วรีบจูงมือหรูอี้เดินออกไปข้างนอกด้วยกัน ภายในห้องจึงเหลือเพียงแค่เขากับสาวงามสองคน

อ๋องเซวียนก้มหน้าดื่มเหล้าโดยไม่พูดอะไรออกมา สายตาของเขาทำเพียงแค่จ้องไปที่ชายกระโปรงที่ปลายเท้าของนางเขม็ง

คนงามเองก็ไม่อาย นางเดินตรงไปข้างหน้าแล้วคุกเข่าลงข้างโต๊ะอาหาร จากนั้นนางก็ยื่นมือขึ้นไปเพื่อรินเหล้าให้อ๋องเซวียน

อ๋องเซวียนดื่มมันจากมือของหญิงสามจากนั้นก็เหลือบมองนาง