ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 600

ในกลุ่มทหารม้า มีเสียงพูดขึ้นอย่างวังเวง “ได้ยินมาว่ามีคนแอบอ้างชื่อทหารยมทูตของข้าปิดหูปิดตาผู้คนเพื่อกระทำสิ่งผิดกฎหมาย ท่านยมบาลได้สั่งการให้พวกข้ามาที่นี่เพื่อจับกุมผู้แอบอ้างไปยังยมโลกเพื่อสอบปากคำ”

ผู้พูดเป็นหญิง ศีรษะของเธอยังคงถูกอุ้มอยู่ในมือ ภายใต้ผ้าคลุมสีดำที่ไม่มีศีรษะไม่ได้ยุบลงมา แต่เป็นรูโหว๋ดำๆ

ไม่รู้ว่าเสียงพูดดังออกมาจากที่ตรงไหน ช่องอกหรือศีรษะที่อยู่ในมือ แต่ก็ทำให้ผู้คนอดขนลุกขึ้นไม่ได้

หรือว่ายมทูตขาวดำจะออกโรงด้วยตัวเองเลย?

กลุ่มคนในขบวนแห่ศพต่างตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า พลางอ้อนวอนขอร้องซ้ำๆ “นายท่าน ได้โปรดไว้ชีวิตด้วย ได้โปรด พวกเราเป็นเพียงกองคาราวานที่รับเงินค่าจ้างและทำตามหน้าที่ พวกเขาสั่งให้พวกเราเดินผ่านเส้นทางนี้ทุกวันตอนกลางดึกเท่านั้น ไม่ได้ทำเรื่องผิดต่อฟ้าดินอันใดเลยขอรับ”

“อย่ามาเล่นลิ้น ใครกันที่ไร้สาระเช่นนี้ ถึงได้สั่งให้พวกเจ้าทำสิ่งนี้”

“พวกเราก็ไม่รู้เหมือนกันขอรับ”

ผีสาวที่อยู่อีกด้านหนึ่งเขย่าโซ่บนหลังม้าและแสยะยิ้มอย่างน่าสะพรึงกลัว “ไม่รู้ เช่นนั้นพวกเจ้าก็คงต้องเดือดร้อนแล้ว ไปกับพวกเราซะ”

คนในขบวนแห่ศพต่างรีบโขกศีรษะรัวๆ “นายท่าน โปรดตรวจสอบให้ชัดเจนด้วย พวกเราไม่รู้จริงๆ พวกเราก็แค่ทำงานแลกเงิน อีกฝ่ายควักเงินให้พวกเราห้าร้อยตำลึงเงิน พร้อมทั้งกำชับว่าพวกเราต้องทำสิ่งใดบ้างอีกด้วย

งานง่ายๆ แบบนี้ ไม่ได้ฆ่าคนหรือทำผิดกฎหมาย มีงานมีเงินแบบนี้ ข้าน้อยจึงรวบรวมสมัครพรรคพวกคนในครอบครัวรวบรวมหารถม้ามาลากโลงศพทั้งยี่สิบสามสิบโลงพวกนี้ขึ้นไปทางเหนือ

พวกข้าไม่รู้มาก่อนว่าสิ่งนี้จะละเมิดกฎของยมโลก ไม่อย่างนั้น ต่อให้ได้เงินมากกว่านี้ พวกข้าก็ไม่กล้าหรอกขอรับ ได้โปรดละเว้นให้ข้าน้อยด้วย ช่วยพวกข้าน้อยพูดดีๆ ต่อหน้าท่านยมบาลด้วย พวกข้าจะเผากระดาษบูชาเครื่องหอมในทุกเทศกาลอย่างเคร่งครัด”

มีเสียงวิงวอนร้องขอความเมตตามาจากด้านหลังไม่หยุด

“เงินที่คนผู้นั้นให้พวกเจ้ามาอยู่ที่ไหน มอบออกมาเสีย!”

ผู้นำขบวนหยิบแท่งเงินสองแท่งและเงินหักหนึ่งกำมือออกมาจากกระเป๋าอย่างสั่นเทา “เงินทั้งหมดถูกแบ่งให้พี่น้องและเก็บไว้ที่ครอบครัวแล้ว นี่เป็นค่าใช้จ่ายสำหรับการเดินทาง”

ทันใดนั้น ทหารม้าก็ก้าวไปข้างหน้า แล้วก้มตัวลงหยิบแท่งเงินทั้งหมดจากมือของเขา จากนั้นจึงส่งมอบให้กับผีสาวที่ออกคำสั่ง ผีสาวมองไปรอบๆ แล้วยัดเข้าไปในอ้อมแขนของเธอ

“สำหรับเจ้าคนคนนั้น พวกเจ้าไม่มีเบาะแสเลยจริงๆ หรือ”

ผู้นำยังคงงุนงง ทำไมถึงได้รู้สึกว่ามือของผีที่มาหยิบเงินจากมือของตนไปถึงได้อุ่นๆ นะ?

เขายังคงส่ายศีรษะอย่างหนักแน่น “ข้าน้อยไม่เคยเห็นหน้าของเขาเลยขอรับ เขาเป็นชายหนุ่มอายุประมาณสามสิบปีเห็นจะได้ พูดจาสำเนียงคนเมือง สวมชุดสีดำและสวมหมวกไม้ไผ่สาน เขาสูงและค่อนข้างอ้วน อ้อ ใช่แล้ว ตอนที่เขาส่งเงินให้ข้า ข้าเห็นว่านิ้วชี้ข้างขวาของเขาด้วน”

นี่เป็นเบาะแสสำคัญ

“ยังมีอีกไหม”

“ไม่มีแล้วขอรับ”

ผีสาวโบกมือให้ทหารม้าตรงหน้า

ผีสาวโบกมือให้ทหารม้าที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ผู้คนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามรีบเบียดและหลีกทางให้โดยพร้อมเพรียงกัน

“ครั้งนี้จะละเว้นชีวิตพวกเจ้า คราวหน้าอย่าทำอีก หากยังกล้าเล่นตลกหลอกชาวบ้านเช่นนี้อีก ชีวิตของพวกเจ้าจะหาไม่”

ผู้คนในขบวนแห่ศพยังจะกล้าอยู่ต่ออีกหรือ พวกเขาทั้งหมดรีบลุกขึ้น แล้วปีนขึ้นรถม้าด้วยร่างกายที่สั่นเทา หลังจากหันหลังกลับและยกแส้ขึ้น พวกเขาก็หายไปในความมืดมิดอย่างรวดเร็ว