ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 627

ทุกอย่างดูเหมือนจะเกินความคาดหมาย แต่ก็สมเหตุสมผล

พวกผีดูดเลือดจวนท่านเคานต์ บีบบังคับให้จิ่งอวิ๋นออกนอกลู่นอกทาง ตอนนี้จวนท่านเคานต์ตกต่ำลง นั่นก็เป็นเพราะจิ่งอวิ๋น ก็ยิ่งมีเหตุผลมากเพียงพอที่พวกเขาจะยึดทรัพย์สมบัติของพ่อแม่จิ่งอวิ๋น

ฮูหยินฉีพูด น้ำตาร่วงหล่นกั้นเอาไว้ไม่อยู่ “ตอนแรกที่จวนท่านเคานต์รุ่งโรจน์ พวกเขาแต่ละคนก็เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่ทำการทำงาน ล้วนแต่เป็นเหมือนฝูงปลิง สูบเลือดสูบเนื้อจิ่งอวิ๋นไม่ปล่อย ได้ประโยชน์จากเขาไปตั้งเท่าไหร่ ใช้จ่ายเงินเขาไปมากมายแค่ไหน?

หม่อมฉันคิดมาตลอด ตอนแรกมันก็สมเหตุสมผลอยู่ วันนี้ถึงได้รู้สึกเสียใจภายหลังเป็นอย่างมากที่ได้รู้ว่าจิ่งอวิ๋นเผชิญความยากลําบากมากแค่ไหน ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาโลภมากไม่รู้จักพอ จิ่งอวิ๋นจะมาถึงจุดนี้...”

ชิงฮวนก็ถอนหายใจตาม ถ้ารู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ก็คงไม่ทำตั้งแต่แรก ตอนนี้มานึกเสียใจก็สายไปแล้ว สามารถแลกชีวิตจิ่งอวิ๋นกลับมาได้ไหม?

เธอล้วงมือเข้าไปในแขนเสื้อ หยิบตั๋วเงินออกมาแล้วยัดใส่มือฮูหยินฉี

“รับไว้ เอาไว้เตรียมพวกของใช้ขึ้นปีใหม่ อย่าให้พวกเขามาแย่งชิงไปได้อีก”

ฮูหยินฉีก้มมอง ก็ตกใจ รีบโบกมือ ยัดตั๋วเงินกลับใส่มือชิงฮวนอีกครั้ง

“พระชายามีเมตตา น้ำใจของท่านข้าน้อมรับไว้แล้ว ที่บ้านยังมีเงินเพียงพอสําหรับค่าใช้จ่าย หม่อมฉันแค่เป็นกังวลพวกลูกล้างผลาญที่คอยจับจ้อง ดังนั้นจึงไม่กล้าที่จะหยุดทำงาน”

เหลิ่งชิงฮวนนึกว่านางเกรงใจจึงยื่นให้อีกครั้ง แต่ฮูหยินฉีปฎิเสธอย่างหนักแน่น

“หลายวันก่อนมีเงินแอบมาวางไว้อยู่ที่หน้าประตู หรือว่าเป็นคนของพระชายาส่งมางั้นเหรอ?”

เหลิ่งชิงฮวนประหลาดใจ “เงินอะไร?”

“ก็ในห่อผ้าสีดำมีเงินอยู่สามร้อยตำลึง โยนเข้ามาจากช่องประตูบ้าน หม่อมฉันสงสัยมาโดยตลอด ญาติและพวกพ้องที่สนิทกันเมื่อก่อนต่างก็หลีกเลี่ยง จะมีใครกันที่ส่งเงินให้กับพวกเรา? วันนี้ดูแล้ว เหมือนจะเป็นพระชายามอบให้?”

เหลิ่งชิงฮวนส่ายหน้า “ไม่ใช่”

ฮูหยินฉีขมวดคิ้วสงสัย “ถ้างั้นแล้วเป็นผู้สูงส่งคนไหน? เงินมากมายเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องตลกเลยนะ”

“ในปีนั้นจิ่งอวิ๋นมีเพื่อนกว้างขวาง ชื่อเสียงยิ่งใหญ่ บางทีอาจจะเป็นเพื่อนของเขา ในเมื่อให้ท่านก็ใช้ไปเถิด หากมีปัญหา ก็มาหาข้าที่จวนอ๋องได้”

ฮูหยินฉีตอบตกลง น้ำตาคลอเบ้า “เมื่อก่อนจิ่งอวิ๋นเคยพูดถึงท่านกับท่านอ๋องให้หม่อมฉันฟังบ่อยๆ ต่างก็บอกเมื่อคนจากไปชาก็เย็น ไม่คิดเลยว่าพระชายาจะยังมีเมตตาเช่นนี้ หม่อมฉันขอขอบคุณ”

พลางพูดพลางจะทำความเคารพ เหลิ่งชิงฮวนรีบประคองนางไว้ พูดอย่างเกรงใจ แล้วจากไป

การพบกันโดยไม่ได้ตั้งใจนั้น ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนที่ตัวเองและจิ่งอวิ๋นเจอกันครั้งแรก แล้วก็ตอนที่เขาเดินเล่นที่เรือนหลิงหลางเป็นเพื่อนตัวเอง และเป็นเหตุการณ์ที่ได้รู้จักกับโฉวซือเส่า

โชคชะตาช่างเล่นตลก

จะดีมากขนาดไหน ถ้าหากเขายังคงอยู่

เชื่อเลยว่าเขาจะต้องเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยกับโฉวซือเส่าแน่นอน ทุกวันนี้ ทุกคนต่างดื่มและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน กลับขาดเพียงแค่เขาไป

เธอขึ้นรถม้าไปอย่างเศร้าใจ มุ่งหน้าไปยังจวนมหาเสนาบดี บังเอิญว่าเสนาบดีเหลิ่งไม่อยู่ที่จวน ช่วงนี้งานราชการยุ่งมาก เหลิ่งชิงเฮ่อพาฉู่รั่วซือไปที่จวนแม่ทัพอีกแล้ว ผู้ดูแลถามต้องการให้ส่งคนไปตามทั้งสองคนกลับจวนหรือไม่

เหลิ่งชิงฮวนบอกปฎิเสธไป

นายหญิงอย่างเธอนั้นไม่เหมือนคนอื่น คนอื่นปีหนึ่งกลับบ้านเพียงน้อยครั้ง เธอสามวันก็กลับมา ไม่ใช่แขกพิเศษอะไร วันนี้ไม่เจอ วันหลังก็ค่อยกลับมาใหม่

“แต่หม่อมฉันรู้สึกว้าวุ่นใจเล็กน้อย” เซวียอี๋เหนียงถูชายผ้าอย่างสับสน “ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้พ่อของท่านไม่มีคนที่รู้ร้อนรู้หนาวคอยดูปรนนิบัติดูแลอย่างใกล้ชิด จริงๆแล้ว หม่อมฉันอยากจะบอกให้ท่านพ่อของท่านให้ไปที่จวนอ๋องเฮ่า ดูแลชิงเหยาสักสองสามวัน รอให้การตั้งครรภ์ของนางราบรื่นก่อน หม่อมฉันก็จะกลับมา”