ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 628

ชิงฮวนพยักหน้า “จะปีใหม่แล้ว ก็จะโตขึ้นอีกหนึ่งปี มั่นคงขึ้นเยอะแล้วนะ หากเจ้ามีเรื่องที่ตัวเองอยากทำ หรือมีเรื่องยากลําบากอะไร ที่ท่านพ่อไม่สะดวกที่จะออกหน้า สามารถมาหาพี่ ให้ท่านอ๋องช่วยเจ้าจัดการได้”

ชิงเจียวก้มหน้าก้มตา “ไม่ลำบากพี่ใหญ่ ชิงเจียวทุกอย่างเรียบร้อยดี”

“อืม” ชิงฮวนพยักหน้า “ข้าก็แค่เป็นห่วงเจ้าที่อายุยังน้อย พวกประสบการณ์สูงในกรมอาญาพวกนั้นจะมาคิดร้ายกับเจ้าอีก จำไว้ คนครอบครัวเดียวกันไม่ต้องเกรงใจ มีเรื่องก็เอ่ยปาก ต้องทำให้เจ้าพวกเจนโลกรู้ว่า เจ้าเองก็มีพี่สาวพี่ชายคอยปกป้อง พวกเขาต้องไตร่ตรองให้ดีก่อนที่จะลงมือทำอะไร”

หัวของชิงเจียวก้มต่ำลงกว่าเดิม มือที่อยู่ในแขนเสื้อสั่นเทา “ทราบแล้ว”

เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้พูดอะไรอีก มีบางคำ ก็ต้องระวังในการพูด

“งั้นเจ้ารีบไปทำงานเถอะ พี่ก็จะไปแล้วเช่นกัน”

เหลิ่งชิงเจียวประสานมือยกขึ้น หันหลังแล้วเดินจากไปอย่างรีบร้อน

เซวียอี๋เหนียงหัวเราะเยาะเบาๆ “พระชายามีน้ำใจเอื้อเฝื้อจริงเลยนะ ท่านลืมไปแล้วเหรอ ตอนแรกที่ท่านสนิทกัน เหลิ่งชิงเจียวถูกจินซื่อเสี้ยมสอน ใช้อำนาจรังแกท่านและคุณชายใหญ่ยังไงบ้าง?”

“เด็กที่ไม่สนใจเรื่องทางโลก และท่านเองก็รู้ว่าเข้าถูกจินซื่อเสี้ยมสอน ขอแค่ตอนนี้เขาดีแล้ว มีอะไรให้ต้องคิดเล็กคิดน้อย?”

ถ้าหากเซวียอี๋เหนียงเป็นคนยอมคนสักนิด ไม่ได้ยกตนข่มท่านใส่ซื่ออี๋เหนียงในตอนแรก ตอนนี้ตำแหน่งฮูหยินแห่งจวนมหาเสนาบดี ก็คงครองได้อย่างมั่นคง

ฉู่รั่วซือนั้นแตกต่าง ครั้งนี้ชิงเจียวทำเกินกว่าเหตุ และยังมุ่งเป้าไปที่เด็กในท้องของฉู่รั่วซือ ชิงฮวนสามารถให้อภัยเหลิ่งชิงเจียวได้ แต่ไม่สามารถขอให้อภัยได้ง่ายๆ แบบนี้มันไม่ยุติธรรมต่อฉู่รั่วซือ

ดังนั้น ชิงฮวนมุ่งเป้าไปที่เรื่องชิงเจียว ตั้งใจที่จะคุยกับเหลิ่งชิงเฮ่อ เหลิ่งชิงเฮ่อโกรธมาก กลับเป็นฉู่รั่วซือที่ใจกว้าง เมื่อเห็นเหลิ่งชิงเฮ่อตัดขาดความสัมพันธ์กับจวนสกุลจิน ก็โน้มน้าวเขาให้โอกาสชิงเจียวอีกครั้ง เรื่องนี้ไม่ต้องสะกิดจนมันแตก ไม่พูดทำลายมิตรภาพ ทั้งยังทำให้เด็กคนนี้จดจำไม่อาจลืมเลือน

พี่สะใภ้คนนี้ ใช้ได้เลยจริงๆ วันยากลำบากของพี่ชายก็ได้ผ่านไปแล้วจริงๆ เบื้องบนช่วยเหลือเขา ประทานภรรยาที่เข้าอกเข้าใจผู้อื่น ใจกว้างขนาดนี้แก่เขา

เมื่อกลับถึงจวนอ๋อง มู่หรงฉีพาอวิ๋นเช่อออกไปเล่นตั้งแต่เช้าแล้ว เวลานี้ยังไม่กลับมา คาดว่าคงเล่นจนเพลิน

ช่วงสิ้นปี จริงๆแล้วในค่ายทหารมู่หรงฉีก็ไม่ค่อยมีเรื่องยุ่งเท่าไหร่ แต่ขอเพียงแค่เขามีเวลาว่างก็จะมาอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวอวิ๋นเช่อ พยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาใจ กระชับความสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูก

เมื่อเทียบความอลม่านวุ่นวายกับจวนอ๋องคนอื่นๆแล้ว ความทุ่มเทของมู่หรงฉีในการที่จะอยู่เป็นเพื่อนเสี่ยวอวิ๋นเช่อ ทำให้หญิงสาวทั่วทั้งเมืองต่างอิจฉาเหลิ่งชิงฮวน

จนกระทั่วถึงเวลาอาหารกลางวัน ชิงฮวนออกไปดูที่ลานบ้านสองรอบ จึงเห็นคุณชายทั้งสองแอบย่องเข้าทางด้านหลังบ้าน ติดกับกำแพงผนัง เหมือนกับลูกหนูสองตัวที่มาขโมยของ แอบเข้าไปด้านใน

เหลิ่งชิงฮวนมองดู เยี่ยมมาก คุณชายทั้งสองออกไปสภาพเหมือนคน ตอนกลับต่างเปื้อนโคลนกลับมาทั้งตัว โดยเฉพาะเสี่ยวอวิ๋นเช่อ อ้วนกลมจ้ำม่ำน่าเอ็นดู กลายเป็นก้อนโคลนไปเสียแล้ว

“ท่านพ่อ ข้าไม่ชอบอาบน้ำ”

“จะอาบน้ำหรือโดนแม่เจ้าจับลากไปตีก้น ตัวเองก็เลือกมาอย่างหนึ่ง?”

“ท่านจัดการสะใภ้ของตัวเองไม่ได้เลยหรือไงกัน? ถึงได้จัดการแต่ข้า รังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแรงกว่า!”

มู่หรงฉีลูบจมูก “รีบเลือกมาสิ ไม่เช่นนั้นถูกแม่ของเจ้าจับได้ เจ้ายังมีราชโองการละเว้นโทษตี แต่ข้าไม่มี”

คนใช้ในจวนที่อยู่ไกลๆ ปิดปากหัวเราะ

เหลิ่งชิงฮวนอยู่ด้านหลังทั้งสองคน กระแอมไอขึ้นมาทันที “หยุดเดี๋ยวนี้!”

คุณชายทั้งสองยืนตัวตรงทันที จากนั้นหันกลับมาพร้อมกัน

ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“ต่างก็พูดกันว่าพ่อมักจะเลี้ยงลูกให้มีชีวิตอยู่ก็พอ แต่ท่านเป็นถึงท่านอ๋อง นี่เพิ่งถูกคนขุดจากดินขึ้นมาหรือไงกัน?”

เหลิ่งชิงฮวนอยากจะพูด กลัวว่าจะถูกขุดขึ้นมาจากหลุมศพ? วันขึ้นปีใหม่ไม่เป็นมงคล ก็เลยเปลี่ยนใจ

คุณชายทั้งสองต่างมองหน้าสลับกันไปมา คนขี้เกียจสนับสนุนให้คนขี้เกียจทําสิ่งต่าง ๆ คุณชายทั้งสองจ้องตาเขม็ง สุดท้ายมู่หรงฉีก็ดึงที่คอเสื้อของอวิ๋นเช่อ

อย่าถือโทษความไร้ยางอายของคนเป็นพ่อ ใครใช้ให้ท่านหน้าตาดี เอาอกเอาใจเก่งกว่าข้า สามารถปลอบให้แม่เจ้าดีใจได้