รองเสนาบดีกรมอาญากระแอมไอเบาๆ ขัดจังหวะการวิจารณ์ของหลายคน
ผู้คุมอยู่ด้านนอกคุก สีหน้าคลุมเครือ มีความรู้สึกเป็นทุกข์ร้อนกับชะตากรรมของพรรคพวกเดียวกัน
เขากระซิบสั่งกับผู้คุมที่อยู่ด้านหน้า ไปยังที่พักของซุนสือโถว หาเสื้อผ้าที่สะอาดสะอ้าน ในขณะที่ร่างกายยังไม่แข็งตัว เปลี่ยนให้เจ้าหมาป่านั้น ให้เขาได้ออกเดินทางอย่างมีเกียรติ
ซุนสือโถวอาศัยอยู่ในห้องเก็บของที่อยู่ข้างๆคุกสวรรค์ เอาไม้บานประตูมาทำเป็นเตียง ผู้คุมถอนหายใจแล้วหันหลังเดินไป
เหลิ่งชิงฮวนเดินขึ้นไปข้างหน้า กลั้นหายใจ ตรวจดูสภาพศพของซุนสือโถว กระดูกคอหัก รอยบริเวณที่รัดชัดเจน แน่ใจได้ว่าถูกเชือกรัดจนขาดอากาศหายใจ นิ้วกลางมือขวาของเขาถูกบาด ที่พื้นยังมีคราบเลือดอยู่
เธอเงยหน้าขึ้นมองรอยเลือดบนผนังอีกครั้ง ชักมุมปากจนแทบจะมองไม่เห็น
รองเสนาบดีกรมอาญาสั่งให้คนเอาตัวซุนสือโถวลงมา ทั่วทั้งห้องขังเต็มไปด้วยกลิ่นเน่าเหม็น
ผู้คุมที่ไปเอาเสื้อผ้ากลับมาแล้ว ในมือยังถือถุงสัมภาระที่หนักหน่วง กลับมารายงานรองเสนาบดีกรมอาญา
“กราบเรียนใต้เท้า พบเงินสองร้อยตำลึงอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าของซุนสือโถว”
หลังจากนั้นก็เอาเงินขึ้นมาส่งมอบ วางกับกระทบพื้นเสียงดัง “ตึง”
เปิดห่อสัมภาระ เงินสีขาวเรือง ทำให้คนจ้องตาเป็นมันจริงๆ
ผู้คุมตัวเล็กๆ ทำไมถึงได้มีเงินมากมายขนาดนี้? การขายชาติเพื่อเกียรติยศนี้ น่าจะเป็นเรื่องจริง
รองเสนาบดีกรมอาญามองเพียงแวบเดียว ถอนหายใจเหมือนยกภูเขาออกจากอก “ดูเหมือนว่าฆาตกรที่ฆ่าชาวมั่วเป่ยก็คือเขาอย่างไม่ต้องสงสัยแล้ว ท่านอ๋อง พระชายา ท่านว่ายังไง?”
เหลิ่งชิงฮวนกำลังยืนอยู่หน้ากำแพงที่เขียนด้วยเลือด ใช้มือสัมผัสไปที่เลือดที่ยังไม่แห้งสนิทดี มองกระเป๋าเงินนั่นอย่างไม่ใส่ใจ
เมื่อได้ยินรองเสนาบดีกรมอาญาถาม เธอไม่ได้รอให้มู่หรงฉีได้พูดอะไร ก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน “ที่ใต้เท้าพูดมาก็มีเหตุผล ข้าเองก็รู้สึกว่า ซุนสือโถวผู้นี้น่าจะฆ่าตัวตายเพื่อหนีความผิด”
มู่หรงฉีอยากจะพูด แต่ถูกเธอใช้สายตาห้ามไว้
“งั้นพวกข้าน้อยก็ปรักปรำคุณชายรองจริงๆ ตอนนี้คนร้ายตัวจริงได้ฆ่าตัวตายหนีความผิดแล้ว ก็สามารถคืนความบริสุทธิ์ให้กับคุณชายรองได้”
เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า “งั้น น้องชายของข้าก็พ้นผิดแล้วใช่ไหม?”
รองเสนาบดีกรมอาญาพยักหน้า “แน่นอน”
เหลิ่งชิงฮวนพูดด้วยรอยยิ้ม “งั้นพวกเราไปเยี่ยมน้องชายก่อน ส่วนที่นี่รบกวนท่านใต้เท้าหลังจัดการทุกอย่างเรียบร้อย จากนั้นค่อยกราบทูลฮ่องเต้”
รองเสนาบดีกรมอาญาประสานมือ “พระชายาทรงวางใจได้ ข้าน้อยจะกราบทูลรายงานตามความจริงอย่างแน่นอน”
มู่หรงฉียืนอยู่ด้านข้าง สับสนงุนงงในใจ รู้สึกว่าวันนี้ชินฮวนดูแปลกไป
แม้ว่าตัวเองจะตามใจเธอ แต่เวลาอยู่ด้านนอก โดยเฉพาะต่อหน้าขุนนาง ตราบใดที่ตัวเองอยู่ เธอนั้นย่อมรู้จักกาลเทศะเป็นอย่างดี น้อยครั้งมากที่จะคิดเองเออเองอย่างนี้ แย่งหัวข้อสนทนาของตัวเอง
เขาเดินตามหลังชิงฮวนออกมาจากห้องขังซุนสือโถว ตลอดทางมีคนผู้เดินผ่านไปผ่านมา ทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยอะไรกัน
ผู้คุมที่เดินตามอยู่ด้านหลัง พาทั้งสองคนมายังหน้าห้องขังของเหลิ่งชิงเจียวอย่างระมัดระวัง
ในคุกสวรรค์ ข่าวการตายของซุนสือโถวได้แพร่สะพัดไปทั่วแล้ว
ไม่จำเป็นต้องถึงการตัดสินในตอนท้าย ทุกคนต่างก็รู้กันหมด ว่าคนที่สมรู้ร่วมคิดกับมั่วเป่ย วางยาก็คือซุนสือโถวอย่างหนีไม่พ้นแล้ว
หลายคนต่างรุมล้อมเหลิ่งชิงเจียว คาบข่าวมาบอก พูดจาประสบสอพลออย่างเจื้อยแจ้ว
“บอกแล้วว่าคุณชายรองจะสามารถสมคบคิดทำเรื่องขายชาติพวกนั้นได้ยังไงกัน? พวกเรายืนหยัดอยู่ข้างท่านอย่างเด็ดเดี่ยวเลยนะ”
“ใช่แล้ว ปกติเห็นซุนสือโถวดูเป็นคนซื่อสัตย์อย่างนั้น ข้าว่าจะต้องเสแสร้งอย่างแน่นอน แล้วก็เป็นไปตามที่คิด ตอนนั้นข้าก็ว่า เขาน่าสงสัยมากที่สุด พวกเจ้าก็ไม่เชื่อ”
“เจ้ากระทำการช้าเกินไป ตอนนี้ซุนสือโถวเกิดเรื่องแล้ว หลังเกิดเรื่องจูเก๋อก็มาแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา
แอดขาาาาาา หนีเที่ยวพอหรือยัง มาต่อให้จบบบบบบ...
แอดขาาาาาา 794 และ 797 ตกหล่นหายไปคะแอด ช่วยเก็บมาหน่อยคะ คิคถึงงงงงงงงงง...
แอดขาาาาาา ตอน794และ797 หายไปคะ แอดทำตกหล่นช่วยเก็บกลับมาหน่อยคะ...
อยากทราบว่ามีทั้งหมดกี่ตอนคะ....
หยุดนานแล้วนะคะ ผู้เขียน มีอัพเดทต่อไหมคะ...
ขอบคุณทุกๆๆคนนะคะที่มาบอก แต่พอให้เตรียมทิชชู่นี่ปวดตับ ปวดใจก่อนล่ะ...
อยากรู้จังว่าพระเอกรู้ความจริงว่าผู้หญิงในคืนนั้นเป็นนางเอกตอนไหนคะ ใครอ่านแล้วบอกหน่อยค่ะรบกวนสปอยหน่อยยย...
ขอบคุณนะคะที่หานิยายสนุกๆๆมาให้อ่าน จะรออ่านทุกวันค่ะ...
ขอบคุณมากๆค่ะที่อัพเดทต่อจะตั้งใจอ่านต่อไป...ตอนเรียนยังไม่ตั้งใจขนาดนี้🤗😘😄😅😊...
อย่าเท..กลางทาง..นะแอดนะ😁😁😁...