ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 661

หลังจากที่ทั้งสามคนออกมาจากคุกสวรรค์แล้ว ก็ให้คนกลับไปรายงานความสงบที่จวนมหาเสนาบดี หลังจากนั้นก็หาภัตตาคารริมถนน ถูกเสี่ยวเอ้อร์ต้อนรับเข้าไปอย่างกระตือรือร้น

หาห้องรับรองนั่งเรียบร้อย อาหารมาเสิร์ฟ ปิดประตูห้อง เหลิ่งชิงเจียวก็รินเหล้าใส่แก้วที่อยู่ตรงหน้าเหลิ่งชิงฮวนและมู่หรงฉีจนเต็ม ตัวเองถือแก้วเหล้าขึ้นมา อยากที่จะเอ่ยขึ้นก่อน แต่กลับรู้สึกอาย

เหลิ่งชิงฮวนจิบชา กระแอมไอก่อนจึงเอ่ยปาก “พี่ขอถามเจ้าหน่อย เรื่องนี้ เจ้ามีความเห็นว่าอย่างไร?”

เหลิ่งชิงเจียวก้มหน้า

“เรื่องเข้าใจผิดนี้ ทำให้ข้าเห็นพวกขุนนางที่ต่างฝ่ายต่างหลอกลวงกันอย่างชัดเจน ข้ารู้สึกว่าเป็นจริงดังที่ท่านพี่บอกไว้ ข้ายังเด็กนัก เวลานี้ไม่ค่อยเหมาะกับเรื่องซับซ้อนนี้ ดังนั้น ข้าไม่อยากอยู่ที่กรมอาญาแล้ว ข้ารู้สึกว่าตัวเองควรที่จะต้องเรียนรู้ให้มากขึ้น ได้รับการหล่อหลอมขัดเกลา ข้าจะไปบอกท่านพ่อ ให้เลื่อนงานของกรมอาญาออกไปก่อนชั่วคราว”

มู่หรงฉีและเหลิ่งชิงฮวนมองหน้ากัน พูดชี้แนะอย่างจริงใจ “ข้ากลับรู้สึกว่า เจ้าทำได้ไม่เลวเลยทีเดียว งานราชการที่ทำอยู่ไม่ต้องรีบลาออก เจ้ายังจำเป็นต้องอยู่ต่อไป จะต้องมีอนาคตไกลอย่างแน่นอน”

เหลิ่งชิงเจียวตะลึง

เหลิ่งชิงฮวนก็พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ งานราชการนี้เหมาะกับเจ้ามากจริงๆ”

เหลิ่งชิงเจียวยิ่งจับต้นชนปลายไม่ถูก ทำไมถึงรู้สึกได้ว่าสองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เหมือนกับมีแผนการอยู่?

“ข้าไม่ได้ล้อเล่นนะ พูดจากใจจริงเลย”

เหลิ่งชิงฮวนก็สีหน้าจริงจังขึ้น “พี่ก็พูดจากใจจริงเช่นกัน จะบอกความจริงเจ้าให้นะ ชิงเจียว ฆาตกรที่ฆ่าเชลยมั่วเป่ยไม่ใช่ซุนสือโถว เป็นไปได้มากว่าอาจะเป็นเจ้า!”

เหลิ่งชิงเจียวตกใจจนมือสั่น เหล้าในแก้วสาดออกมา เหล้าหกเต็มไปหมด

เขาพูดจาตะกุกตะกัก “ไม่ ไม่ใช่ข้าจริงๆนะ ข้าจะทำอย่างนั้นได้ยังไง...”

“เจ้าอย่าเพิ่งตื่นเต้นไป ฟังพี่เจ้าพูดให้จบก่อน” มู่หรงฉีนั่งอยู่ใกล้เขามากที่สุด ตบไหล่เขาเพื่อโน้มน้าว

เหลิ่งชิงเจียวมองเหลิ่งชิงฮวนตาปริบๆ รอคำตอบจากเธอ

เหลิ่งชิงฮวนไม่ได้อ้อมค้อม เข้าประเด็นทันที “ซุนสือโถวไม่ได้ฆ่าตัวตาย แต่เขาถูกฆ่า เพราะเรื่องนี้ฆาตกรก็เลยใส่ร้ายเขา รีบปิดคดีโดยเร็วที่สุด”

“เพราะอะไรกัน? ข้าได้ยินว่าซุนสือโถวแขวนคอตายเองที่หน้าต่าง”

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า “เขาแขวนคอตายก็จริง ทว่ากลับถูกคนอื่นบีบบังคับ เพราะว่า อักษรเลือดที่อยู่บนกำแพง เขาไม่ได้เป็นคนเขียนเองนะสิ”

“ทำไมถึงคิดอย่างนั้น?” แม้แต่มู่หรงฉีเองก็แปลกใจ ทำไมชิงฮวนถึงได้มั่นใจขนาดนี้?

“หม่อมฉันจำได้ว่า เมื่อวานตอนที่พวกเราไปถึงคุกสวรรค์ ผู้คุมช่วยขอความเมตตาแทนซุนสือโถว บอกว่าเขาไม่รู้ตัวหนังสือสักตัว เขาจะทิ้งหนังสือที่เขียนด้วยเลือดได้ยังไงกัน?”

มู่หรงฉีครุ่นคิดอย่างลังเล “ผู้คุมก็แค่พูดไปเรื่อย อีกทั้งเจ้ายังไม่ได้หาข้อพิสูจน์ จะมั่นใจได้อย่างไร? อีกอย่าง เขาอยู่ในคุกสวรรค์นานแล้ว บางทีอาจจะสามารถเขียนคำที่เคยเห็นอยู่บ่อยๆบนหนังสือรับสารภาพผิดก็ได้?”

“ด้วยเหตุนี้หม่อมฉันมีข้อสงสัยแบบนี้ ดังนั้นเพื่อหาข้อพิสูจน์ หม่อมฉันจึงแอบเก็บตัวอย่างเลือดของซุนสือโถว และเลือดที่เขียนอยู่บนกำแพงมาเปรียบเทียบ ผลปรากฏว่า บนกำแพงไม่ใช่เลือดของซุนสือโถว กรุ๊ปเลือดนั้นไม่ตรงกัน” เหลิ่งชิงฮวนพูดอย่างมั่นใจ

เหลิ่งชิงเจียวไม่เข้าใจว่ากรุ๊ปเลือดคืออะไร มู่หรงฉีกลับเข้าใจ