ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 662

“คดีนี้ มันง่ายซะที่ไหนกันล่ะ”

ริมฝีปากมู่หรงฉีฉีกยิ้มเล็กน้อย “ประการแรก ถ้าพี่สาวของเจ้าเปิดโปงเรื่องที่ซุนสือโถวถูกฆ่าตายในคุก เช่นนั้นก็จะเห็นได้ชัดว่าแรงจูงใจในการฆ่าคือการปกป้องเจ้า ไม่เพียงแต่เจ้า แม้แต่พวกเรา จวนมหาเสนาบดี ก็อาจจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้ด้วย และเจ้าก็จะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ พวกเราไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงคดีนี้ได้ ผลสุดท้ายแล้วเจ้าน่าจะรู้นะว่าจะเป็นยังไง?”

เหลิ่งชิงเจียวนิ่งเงียบไป มองเหลิ่งชิงฮวน รู้อยู่แก่ใจว่าเธอทำเพื่อตัวเอง ดังนั้นจึงไม่ได้เผยมันออกมา ปล่อยให้รองเสนาบดีกรมอาญาสรุปคดีไปแบบนี้

แต่เมื่อวาน ตัวเองยังเอาใจต่ำต้อยไปวัดท้องบุรุษ เข้าใจผิดว่าเธอตั้งใจจะกําจัดตัวเอง พูดจาไม่ดีใส่

ตัวเองยังขาดคำขอโทษเธอ

เขายกแก้วเหล้าในมือขึ้นมา พูดกับเหลิ่งชิงฮวนอย่างจริงใจ “ท่านพี่ ข้าขอโทษ เมื่อวานข้าไม่รู้จักชั่วดี พูดจาไม่ดีไปตั้งมากมาย ชิงเจียวขออภัยท่านด้วย”

ชิงฮวนยกแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมาดื่มหมดในคราวเดียว “ครอบครัวเดียวกันไม่ต้องเกรงใจ”

ชิงเจียวยังอยากพูดอะไรต่อ ในเวลานี้ไม่นึกเลยว่าจะกลายเป็นพูดจาเงอะงะ ไม่รู้จะอธิบายอารมณ์ของตัวเองในเวลานี้อย่างไร

“ข้า เมื่อก่อนข้ามันโง่ หน้ามืดตามัว ถึงได้เข้าใจท่านพี่ผิดไป ยังแอบแกล้งทําเป็นแต่งผีไปหลอก สร้างเรื่องปั่นป่วนมากมาย ข้าไม่รู้จริงๆว่าควรจะขอโทษท่านยังไงดี”

มู่หรงฉีถือจอกเหล้า เทใส่แก้วเขาจนเต็ม “เรื่องที่ผ่านไปแล้วอย่าไปเอ่ยถึงมันอีกเลย พวกเรามาดื่มกันดีกว่า ดื่มเสร็จแล้ว ข้าบอกเจ้าเองว่าทำยังไง”

ชิงเจียวเงยคอดื่มหมดรวดเดียว ในใจมีครบทุกรสชาติ รู้สึกอึดอัด

มู่หรงฉีพูดต่อให้จบหลังจากที่เมื่อกี้ยังพูดไม่เสร็จ “ประการสอง พวกเราคาดเดาได้ว่ารองเสนาบดีกรมอาญาน่าสงสัยก็จริง แต่ว่า พวกเราก็ไม่มีหลักฐานอะไรเลยไม่สามารถสรุปได้ นอกจากนี้ ในเมืองหลวงมีคนที่มีวิธีการเหนือคนอื่นมากมาย พวกเราก็แค่คาดเดาขึ้นมาลอยๆก็เท่านั้น

แม้ว่าจะเป็นรองเสนาบดีกรมอาญาจริง เป็นเพราะเขาสมคมคิดกับชาวมั่วเป่ย หรือเขาได้รับคําสั่งจากคนอื่น ๆ ก็ยังไม่อาจรู้ได้ พวกเราไม่สามารถแหวกหญ้าให้งูตื่นได้ วิธีการของอีกฝ่ายนั้นโหดเหี้ยมมากและแทรกซึมไปทั่วทุกที่ ถ้ารองเสนาบดีกรมอาญาเกิดผิดคาดอะไรขึ้นมาอีก เบาะแสทั้งหมดก็จะหายไป”

“งั้นพวกเราควรจะทำยังไง? ข้าไม่ยอมปล่อยให้คนที่ทำร้ายตัวเองลอยนวลอย่างแน่นอน!”

“ดังนั้นข้าถึงได้บอกกับพี่สาวเจ้า น้อยเจ้าเจ้า ปล่อยให้อยู่ที่กรมอาญาต่อ ว่าแท้จริงแล้วเมื่อวานใครกันแน่ที่ใกล้ชิดเจ้า ยืมกู่ของเจ้า? การตายของซุนสือโถว ทางฝั่งผู้คุมมีเงื่อนงำอะไรหรือไม่ และใครร่วมมือกันทั้งภายในและภายนอก สิ่งเหล่านี้ทำได้เพียงอาศัยเจ้าในการสืบอย่างลับๆ อีกอย่างเจ้ายังต้องจับตาดูใต้เท้าคนนั้น ว่าปกติเขาไปมาหาสู่กับใครบ้าง มีอะไรน่าสงสัยหรือไม่ สามารถหาเบาะแสคนที่อยู่เบื้องหลังได้ไหม? หนทางอีกยาวไกล ยากลำบากมาก ก็ไม่รู้ว่าเจ้ามีความกล้านี้หรือไม่?”

เหลิ่งชิงเจียวได้รับความเสียหายที่ไม่มีเค้ามาก่อนโดยไม่มีเหตุผล เกลียดคนที่ใส่ร้ายตัวเองเข้ากระดูกดำ จากที่ฟังการจัดเตรียมของมู่หรงฉีแล้ว ร่างกายก็เต็มไปด้วยความรู้สึกในหน้าที่ทันที

“ไม่มีปัญหา! พวกนี้ ข้าทำได้”

เหลิ่งชิงฮวนกำชับอย่างไม่วางใจ “คนกลุ่มนี้ชั่วช้าสามาน และมีวิธีการขั้นสูง เจ้าต้องระวังตัวให้มาก ไม่ต้องรีบร้อน และก็ไม่ต้องสืบอย่างโจ่งแจ้ง เพื่อไม่ให้คนเหล่านั้นสงสัย

สำหรับการตายของซุนสือโถว ต่อหน้าคนอื่น เจ้าจะต้องเชื่ออย่างสนิทใจ ในเมื่อรองเสนาบดีคนนั้นเห็นแก่ท่านพ่อ ปล่อยเจ้าไว้อยู่ข้างกายเขา นี่เป็นโอกาสดี ข้าเชื่อว่า ไม่ช้าก็เร็วเขาจะต้องเผยพิรุธออกมา จำไว้ให้ขึ้นใจ ไม่ทำเรื่องที่เกินกำลังตน”

สายลับเป็นเรื่องยาก โดยเฉพาะเหลิ่งชิงเจียวยังเด็ก

ชิงเจียวพยักหน้าอย่างแน่วแน่ “ท่านพี่วางใจได้ ต่อไปชิงเจียวจะไม่ทำผิดอีก คดีนี้ ข้าจะต้องสืบสวนให้ชัดเจน หาคำอธิบายให้กับตัวเอง”