ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 685

ครั้งนี้เหลิ่งชิงฮวนดูเหมือนหญิงตั้งครรภ์จริงๆ เท้าของเธอแทบไม่แตะพื้น เธอนอนพักผ่อนบนเตียงตลอดทั้งวัน

ประมาณการเบื้องต้น ไม่ว่าอย่างไรเธอก็จะต้องนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงเป็นเวลาครึ่งเดือน เด็กน้อยสองคนนี้ไม่แข็งแรงเหมือนอวิ๋นเช่อในตอนนั้น

เธอยังคงกลัวเกี่ยวกับเหตุการณ์ระทึกขวัญเมื่อวานนี้ ถ้าเธอสุขภาพไม่ดี กลัวว่าทารกในครรภ์จะไม่สามารถมีชีวิตรอดได้

เธอไม่กล้าขัดขืน จึงได้แต่กินยาและพักผ่อน

ในที่สุดเสี่ยวอวิ๋นเช่อก็สมความปรารถนา เขาจับขอบเตียง ยื่นมือออกไปลูบไล้ที่ท้องของเหลิ่งชิงฮวนอย่างอยากรู้อยากเห็น ปากน้อยๆ ของเขาพูดเจื้อยแจ้ว

“ท่านแม่ ทำไมท่านถึงกินน้องชายตัวน้อยเข้าไปในท้อง”

“ให้น้องออกมาเล่นกับข้า แล้วค่อยกลับไปนอนทีหลัง ได้ไหม?”

“น้องอยู่ในท้องท่านแม่ต้องเบื่อมากแน่ๆ ถ้าเขาหิวล่ะ? จะอึยังไง? ไม่มีของเล่น หรือได้แต่ผายลม?”

“ท่านแม่ ทำไมเขาไม่พูดกับข้าเลย ไม่ได้ยินเสียงร้องไห้เหมือนกัน ท้องท่านแม่หนาเกินไปหรือเปล่า”

“...”

เหลิ่งชิงฮวนภูมิใจในตัวเองที่มีความรู้อย่างลึกซึ้ง สามารถเข้าใจอดีตและปัจจุบัน รู้ดาราศาสตร์จากเบื้องบนและภูมิศาสตร์จากเบื้องล่าง แต่เมื่อเผชิญกับเหตุผล 100,000 ข้อของเสี่ยวอวิ๋นเช่อ เธอกลับไม่สามารถตอบได้แม้แต่คำเดียว ได้แต่กลอกตา

แม่นมเตียวและคนอื่นๆ หัวเราะอย่างหนักจนน้ำตาไหล

เสี่ยวอวิ๋นเช่อเชื่อเสมอว่าสิ่งที่อยู่ในท้องของเหลิ่งชิงฮวนคือน้องชายตัวน้อย หกใครบอกว่าเป็นน้องสาวเขาจะร้อนรนมาก

เขาชอบพี่สาวคนสวย แต่เกลียดผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ร้องไห้มาก

โฉวซือเส่าฉวยโอกาสที่มู่หรงฉีไม่อยู่ ปีนข้ามกำแพงและยิ้มอย่างเขินอาย “ได้ยินว่าคราวนี้เจ้าตั้งครรภ์แฝด?”

ข่าวการตั้งครรภ์ลูกแฝดขอเหลิ่งชิงฮวนไม่กล้าเผยแพร่ แต่ก็ไม่ได้ยื้อเวลาให้มู่หรงฉีเอาไปอวดกับโฉวซือเส่าได้

เหลิ่งชิงฮวนเพียงเหลือบมองเขา จากนั้นก็ปฏิเสธทันที “อย่าพูดเลย”

“ข้ายังไม่ได้บอกว่าเรื่องอะไรเลย!”

“แค่ท่านยื่นหน้ามาข้าก็รู้แล้วว่าท่านต้องพูดอะไร อย่าแม่แต่จะคิด หากท่านมีความสามารถก็มีลูกกับเฟิ่งเหล่ยอวี้สิ จะมาจ้องขโมยลูกคนอื่นทำไม?”

โฉวซือเส่าไม่มั่นใจมาก “เจ้าว่า ข้ามีลูกเองได้ไหม?”

“ท่านด้อยไปกว่าบุรุษเพศที่ไหน?”

โฉวซือเส่าสำลัก “ไม่ด้อย แต่ที่สำคัญคือข้าก็ไม่ได้มีอะไรมากกว่า”

เหลิ่งชิงฮวนไม่มีความคิด เธอไม่เคยเจออาการแบบโฉวซือเส่ามาก่อน

แม้ว่าปกติเขาจะพูดติดตลกว่าเนื้อสัตว์และผักไม่ใช่สิ่งต้องห้าม แต่ตอนนี้ต่างคนต่างมีครอบครัว และบางอย่างก็ยังมีสิ่งที่ต้องห้าม เธอจะถามเขาตรงๆ ไม่ได้หรอกว่าชีวิตคู่เป็นอย่างไร? แล้วพูดจาหวานๆ บอกว่าขอตรวจสอบอัตราการรอดชีวิตหน่อยงั้นหรือ?

“ให้เฟิ่งเหล่ยอวี้มาหาข้าก่อนที่ท่านจะกลับเจียงหนาน ข้ามีสิ่งที่ต้องกำชับ”

โฉวซือเส่ากระแอมเบาๆ ผิดธรรมชาติเล็กน้อย “ยังไงก็ตามเจ้ามีลูกสองคนพร้อมกัน ทำไมถึงไม่ให้ข้าหนึ่งคน ข้าจะเลี้ยงให้เหมือนลูกของตัวเอง”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขารู้สึกได้ถึงลมกระโชกแรงที่อยู่ข้างหลังเขา

มู่หรงฉีก้าวเข้ามาจากข้างนอกและตะคอกอย่างเย็นชา “ถ้าเจ้าคลอดลูกเองไม่ได้ ข้าจะหาคนมาช่วยเจ้า”

เรื่องตลกนี้เป็นเรื่องตลกที่น่าขายหน้า โฉวซือเส่ากระโดดโหยง ให้ตายเถอะ ถ้าข้าไม่ผ่าตัดข้าก็คงคลอดเองไปแล้ว ที่บอกว่าข้าคลอดเองไม่ได้หมายความว่าไง? เจ้าอ่อนกว่าข้าด้วยซ้ำ！

แต่คำพูดนี้ไม่สามารถพูดออกไปได้

เขายอมให้มู่หรงฉีจ้องตนตาเขม็งดีกว่ามองเขาด้วยความสงสาร

เขาโบกมือด้วยความโกรธ “คอยดูเถอะ! ข้าจะไม่แค่คลอดลูกเท่านั้น ข้าจะคลอดลูกที่งดงามที่สุดในใต้หล้าแล้วให้มายั่วยวนเจ้าก้อนของเจ้า ให้เจ้าร้องไห้จนไม่มีที่ให้ร้องเลย!”