ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 688

เหลิ่งชิงฮวนมองเจตนาของเหลิ่งชิงฮว่าออกตั้งแต่แรกก่อนจะพยักหน้า “ข้าเองก็ไม่รู้”

“แต่เขารู้จักท่าน”

เหลิ่งชิงฮวนส่ายหน้า “ข้าไม่รู้จริงๆ ว่าเขาคือใคร หากเป็นคนคุ้นเคยเหตุใดต้องใส่หน้ากากด้วย? ไม่ได้ทำเรื่องชั่วเสียหน่อย”

เธอมองเหลิ่งชิงฮว่าอย่างสงสัย “วันนั้นที่เจ้าออกไปไหนดึกๆ ดื่นๆ? ทำไมคนของจวนอ๋องหาเจ้าอยู่ครึ่งค่อนคืนก็ไม่พบ”

เหลิ่งชิงฮว่าร้อนรนเล็กน้อย “ข้า ข้าเห็นว่าเขาบาดเจ็บจึงตามเขาไป ใครจะคิดว่าข้าจะหลงทาง ไม่รู้ว่าเดินไปถึงที่ไหน”

“แล้วระเบิดฟ้าคำรณล่ะ? เจ้าจะอธิบายอย่างไร?”

“เพราะว่าหาทางกลับไม่ได้จริงๆ ซ้ำยังเจอฝูงหมาป่า ข้ากลัวจนทนไม่ไหวเลยนึกถึงระเบิดฟ้าคำรณที่ท่านให้ไว้”

เหลิ่งชิงฮวนรู้ว่านางโกหก อย่างไรเสียนางก็ยังเป็นเด็กไม่ประสีประสา คำโกหกจึงมีช่องโหว่มากมาย

เธอส่ายหน้าอย่างจนปัญญา “เจ้าอยู่กับชายหน้ากากผีใช่ไหม”

“ข้าบอกแล้วท่านพี่ต้องเก็บเป็นความลับนะ! ห้ามบอกใครทั้งนั้น” เหลิ่งชิงฮว่าจอคำถามของเธอเข้าไปก็รีบอธิบาย

เหลิ่งชิงฮวนพยักหน้า

เหลิ่งชิงฮว่านั่งลงข้างๆ เธอ ก่อนจะกอดแขนเธออย่างเขินอาย “ข้าเจอเขาจริงๆ! ข้าถูกฝูงหมาป่าจ้องเขาก็ยื่นมือเข้ามาช่วยข้า แต่เขาก็บาดเจ็บหนัก”

เหลิ่งชิงฮวนได้ยินนางพูดเช่นนั้นก็รู้สึกเป็นกังวล ไม่จะบอกว่าไม่รู้สถานะของคนผู้นั้นแต่เขาก็ช่วยชีวิตเธอไว้

“เขาบาดเจ็บตรงไหน”

“ข้าเห็นเขาใช้มีดคว้านเอาเศษเหล็กออกมาจากหัวเขา เลือดไหลไม่หยุด ข้าต้องใช้แรงอย่างมากเพื่อพันแผล หากท่านอยู่ก็คงจะดี ที่หลังเขาก็มีบาดแผลแต่เขาไม่ยอมให้ข้าดู”

เหลิ่งชิงฮวนเงียบไป จุดนี้เธอทำได้ไม่ดีเท่าเหลิ่งชิงฮว่า คืนนั้นหากไม่ได้เหลิ่งชิงฮว่า เธอคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเขา

แต่ว่าเหลิงชิงฮว่ากล้าหาญมาก

และระหว่างทั้งสองคนจะต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ

มองดูสีหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์รักของนางชิงฮวนก็อยากจะแนะนำและตักเตือน “หากเป็นเพียงการเบ็ดเจ็บภายนอกก็คงดี รักษาตัวไม่กี่วันก็หาย เจ้าไม่ต้องกังวลมากไป อีกอย่างครั้งหน้าห้ามทำอะไรบุ่มบ่ามเช่นนี้ จำไว้ว่าเจ้าเป็นถึงคุณหนูสี่แห่งจวนมหาเสนาบดี”

บางครั้งความรู้สึกที่มาผิดที่ผิดเวลา สุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวดที่สุดก็คอตัวเอง หวังว่าจะเป็นเพียงความรู้สึกแปลกใหม่ของนางเท่านั้น

สีหน้าของชิงฮว่าหม่นลง อดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้ง “ท่านพี่ไม่รู้จักเขาจริงๆ หรือ? ทำไมเขาต้องหลบพวกเราด้วย?”

เธอไม่รู้จริงๆ

คนผู้นี้ไปมาราวกับสายลม ระหว่างเขากับเธอเหมือนมีหมอกกั้น ทำให้ไม่อาจล่วงรู้ตัวตนที่แท้จริงของเขาได้

เมื่อเธอนึกถึงแผ่นหลังที่โดดเดี่ยวหัวใจก็กระตุก เป็นไปได้ไหมว่านั่นคือเขา?

ตกดึกมู่หรงฉีกลับมาจากวัง ร่างกายเหนื่อยล้าและดูเศร้าเล็กน้อย

วันนี้เขารีบร้อนเข้าไปหาเสด็จพ่อบอกว่าตอนเย็นจะเอาเรื่องน่ายินดีมาบอกเหลิ่งชิงฮวน เธอยังจำเรื่องนี้ได้ดี