ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 703

ใต้เท้าหลู่เหมือนกำลังอธิบาย หรือไม่ก็พูดโต้เถียง เพราะว่าภาษาต่างประเทศไม่คล่องแคล่ว จึงผสมกับภาษาฉางอันเป็นบางครั้ง

มู่หรงฉีได้ยินคำว่า ‘ดินระเบิด’ และ ‘ปืน’ ออกมาจากปากของเบาเป็นบางครั้ง แถมยังเคยพูดถึงตัวเอง แต่ทำให้สอดคล้องกันไม่ได้

แม้แต่อยากไกล่เกลี่ยยังทำได้ไม่ มีอุปสรรคทางภาษา แม้กระทั่งทั้งสองคนทะเลาะกันด้วยเหตุใดยังอธิบายไม่ได้เลย

สุดท้ายไม่รู้ว่าใครชนะ และไม่รู้ว่าใครพูดเกลี้ยกล่อมใคร

ปีเตอร์นั่งลง พลันยกเหล้าภายในมือขึ้นอย่างกระหืดกระหอบ แล้วทำการดื่มรวดเดียว

มู่หรงฉีกระแอมเบาๆ สองที ต้องการตักเตือนเขาว่าอย่าลืมเป้าหมายที่ตนเองเชิญเขามาที่นี่

ปีเตอร์โมโหจนหน้าแดงคอแดง ชำเลืองมองเขา และพยายามพูดออกมาว่า “พระเจ้า รักมนุษย์โลก รักความสงบ ข้าเกลียดชังสงคราม! เกลียดชังอาวุธ!”

จากนั้นชี้นิ้วไปยังใต้เท้าหลู่ “มือสังหาร!”

ใต้เท้าหลู่ยักไหล่มาทางมู่หรงฉีอย่างจนปัญญา รู้ว่าปีเตอร์ฟังภาษาจีนไม่เข้าใจ พูดจาไม่เจียมตัวเล็กน้อย “ชาวต่างชาติคนนี้นับถือศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิก มาฉางอันเพื่อเผยแผ่ศาสนา เหมือนกับลัทธิเต๋าและศาสนาพุทธของฉางอัน เป็นความเชื่ออย่างหนึ่ง อ๋องฉีเข้าใจหรือไม่”

มู่หรงฉีพยักหน้า เขาเคยได้ยินชิงฮวนพูดมาก่อน

“ดังนั้น เขาไม่ชอบกับสงคราม รังเกียจที่ข้าสร้างพวกอาวุธที่ร้ายกาจอย่างปืนผาหน้าไม้ บอกว่าจะนำความทุกข์ยากมาสู่โลก ทำลายสันติภาพ ความเห็นต่างกันเลยเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ”

มู่หรงฉีเพิ่งจะทราบมูลเหตุที่ทั้งสองคนโต้เถียงกัน ดูเหมือนว่าใต้เท้าหลู่จะหลงระเริงไปชั่วขณะ โอ้อวดความสามารถของตนเองต่อหน้าปีเตอร์ นึกไม่ถึงว่าจะทำให้อีกฝ่ายเกิดความเกลียดชัง

ปีเตอร์ลุกขึ้นอย่างฟึดฟัด และกล่าวกับมู่หรงฉีว่า “ขอโทษด้วยนะอ๋องฉี ข้าโมโหมาก ขอตัวกลับก่อนล่ะ”

หันหลังไม่อยากทำแล้วจริงๆ

มู่หรงฉีอยากจะเกลี้ยกล่อม แต่อยู่ต่อหน้าใต้เท้าหลู่ ไม่รุูว่าจะเกลี้ยกล่อมอย่างไร เห็นท่าทางบุ่มบ่ามของเขาแล้ว เกรงว่าจะไม่มีอะไรมาหยุดปากไว้ได้ แล้วพูดออกมาว่างานเลี้ยงหงเหมินของตนเองนี้ต้องการแอบทำร้ายใต้เท้าหลู่ เลยทำได้เพียงรั้งให้อยู่ต่ออย่างเต็มกำลัง

ปีเตอร์ทำหน้าโกรธเคือง ไม่ให้เกียรติเขาเลยสักนิด เพียงแต่ภาษาต่างประเทศทำให้คนไม่เข้าใจว่าพูดอะไร มู่หรงฉีเลยมองไปทาง ใต้เท้าหลู่อย่างช่วยไม่ได้

ใต้เท้าหลู่ยักไหล่ และหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ “ลืมบอกอ๋องฉีไปเลยว่าหลังจากเขารู้ว่าท่านสนับสนุนให้ข้าสร้างปืนผาหน้าไม้ เขาก็โกรธท่านมาก ขอโทษด้วยนะ ทำลายมิตรภาพระหว่างพวกท่านโดยไม่ระวังไปเสียแล้ว เขาเพิ่งจะบอกว่า เขาจะไปแล้ว จะไม่อยู่เมืองหลวงและทำสิ่งเลวร้ายกับพวกเราอีกต่อไป”

มู่หรงฉีฟังออกว่าใต้เท้าหลู่จงใจสร้างความบาดหมาง ส่วนตนเองกลับทำอะไรไม่ถูก

เขาทำได้เพียงส่งสายตาบอกรองแม่ทัพอวี๋ซึ่งอยู่ข้างๆ บอกให้เขาเก็บปีเตอร์คนนี้เอาไว้ก่อน จะให้เขาไปจากฉางอันไม่ได้

ปีเตอร์เดินจากไปด้วยท่าทางดุร้าย รองแม่ทัพอวี๋ติดตามอยู่ข้างหลัง

รอจนกระทั่งออกไปจากห้องรับแขก ข้างหน้าไม่มีองครักษ์ของใต้เท้าหลู่แล้ว รองแม่ทัพอวี๋ถึงจะขวางทางปีเตอร์ แล้วลองสื่อสารกับเขา เพื่อขอให้เขาอยู่ต่อ

แต่มันกลับเสียแรงเปล่า ทั้งสองความเห็นไม่ตรงกันและคุยกันไม่รู้เรื่องจริงๆ คนหัวแข็งแบบนี้ ทำให้รองแม่ทัพอวี๋ร้อนใจจนอยากจะด่ากราด แต่ก็กลั้นความความโกรธเอาไว้ในท้อง

ความรู้สึกไร้กำลังนี้ เหมือนกับให้บุรุษอย่างเขาดูแลเด็กทารกที่พูดไม่ได้และทำได้เพียงร้องไห้เสียงดัง อยากจะกระโดดฟาดเขาให้มึนงงแล้วลากออกไปจริงๆ

เพราะว่าโดขวาง ปีเตอร์เลยกำหมัดอย่างฮึกเหิม และแสดงความโกรธออกมา “พระเจ้าไม่มีทางอภัยให้พวกเจ้า! สงคราม เป็นการกระทำที่เลวร้าย…”