ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 708

ฝีมือของโฉวซือเส่านั้นเกินกว่าคนธรรมดา เขาเคลื่อนไหวไปมาอย่างไร้ร่องรอย การแอบเข้าไปในจวนใต้เท้าหลู่จึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา

ส่วนเรื่องเข้าไปทำร้ายคนก็ถือเป็นเรื่องง่ายเช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้น คืนนี้ฟ้ามืดเหมาะในการสังหารและวางเพลิง

จวนใต้เท้าหลู่ไม่ใหญ่นัก เขาไม่ได้เข้าทางประตูที่เปิดเอาไว้ ได้แต่ไถลไปตามกำแพง

ก่อนจะย่องไปถึงประตูหลังบ้าน หยิบกริชออกมาจากรองเท้าบู๊ต แหย่เข้าไปในรอยร้าวของประตูแล้วหมุนเบาๆ จนมันเปิดออก

หลายวันนี้มานี้เขาใช้ร่างกายอย่างหนัก ทำให้อ่อนแอและปวดเอวมาก แค่ปีนกำแพงก็เหนื่อยมากแล้ว เขาจึงเลือกที่จะเข้าทางประตูหลังบ้านแทน

เขาผลักประตูเข้าไปอย่างเงียบ ๆก่อนจะเกือบชนเข้ากับแขนของเงาดำ

ร่างสีดำนี้สูงและกำยำ ดูเหมือนชายร่างใหญ่เมื่อมองในแวบแรก พวกเขาน่าจะเดินไปตามกำแพงเหมือนกัน

ทั้งคู่สวมชุดสีดำ ปิดหน้าด้วยผ้าพันคอสีดำ แต่งกายเหมือนโจรทั่วไป

ทั้งคู่ผงะถอยหลังไปสองก้าวพร้อมกัน จากนั้นพวกเขาตอบสนองอย่างรวดเร็วด้วยการโจมตีพร้อมกัน

เขาไม่คิดเลยว่าใต้เท้าหลู่จะรอบคอบมีผู้คุ้มกันฝีมือฉกาจแบบนี้อยู่ข้างกาย เพราะไม่รู้ภูมิหลังของอีกฝ่าย โฉวซือเส่าจึงลงมือโจมตีโดยไม่พูดอะไร เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะตะโกนเพื่อเปิดเผยที่อยู่ของเขา

โฉวซือเส่าต้องการที่จะฆ่าเขาด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว แต่ไม่คาดคิดว่าทักษะของคู่ต่อสู้จะไม่ได้ด้อยไปกว่ากัน การเคลื่อนไหวนั้นเหมือนสายฟ้า รวดเร็วดั่งสายลม

ทำไมถึงรู้สึกว่าท่วงท่าพวกนี้มันคุ้นๆ นัก

มันเหมือนกับใครบางคนที่มักจะอิจฉาทุกครั้งที่เขาคุยกับชิงฮวน

ในขณะที่กำลังได้แต่สงสัย อีกฝ่ายดันรู้เสียก่อน “โฉวซือเส่า เจ้ายังไปอีกหรือ”

ให้ตายเถอะ เป็นเขาจริงๆ

ดังคำกล่าวที่ว่าศัตรูมักพบพานในทางแคบ

ทั้งสองคนวางมือลงพร้อมกับหมอบลงที่ด้านล่างของผนัง

โฉวซือเส่าถามขึ้นทันทีว่า “ชิงฮวนกำลังตั้งครรภ์ ทำไมเจ้าถึงออกมาเป็นยามบ้านคนอื่นแบบนี้ ใต้เท้าหลู่ ให้เงินเจ้าเดือนละเท่าไร”

“เจ้าต่างหากทำไมถึงแสร้งทำเป็นกลับเจียงหนาน ทำให้ชิงฮวนไม่สบายใจ ทำเอาอวิ๋นเช่อร้องไห้ไม่หยุด หึ!ที่แท้ก็แอบมาทำอะไรลับๆ แบบนี้นี่เอง”

“ช่างเถอะ อวิ๋นเช่อเป็นเพราะต้องแยกกับเหล่ยอวี้ต่างหาก เขาหลงลืมข้าในฐานะพ่อที่แท้จริงไปนานแล้ว แล้วเจ้าล่ะ... ดึกดื่นไม่ยอมนอน ออกมาเดินเล่นข้างกำแพงบ้านคนอื่นทำไม”

“ข้ามาทำเหมือนกับเจ้านั่นแหละ”

“ใครเชื่อก็บ้านแล้ว ใต้เท้าหลู่ช่วยเจ้าทำศึกสงคราม เจ้าจะทำได้ลงคองั้นหรือ”

“ไร้สาระ หากข้าทำไม่ลง ข้าจะมาอยู่ตรงหรือไง คิดว่าข้ามาเฝ้าบ้านให้เขาจริงๆ หรือ”

“ก็ได้ ถือว่าเจ้ายังมีจิตสำนึกอยู่บ้าง ตามสบายแล้วกัน ข้าจะกลับไปอยู่กับชิงฮวนแทนเจ้าเอง ”

โฉวซือเส่าทำท่าทางจะออกไป แต่ถูกมู่หรงฉีคว้าไว้ “ข้ากำลังกังวลอยู่พอดี หากข้าสังหารใต้เท้าหลู่นั่นไป พรุ่งนี้เสด็จพ่อของข้าต้องมาเอาเรื่องแน่ๆ หากข้าทำจะกลายเป็นผู้ต้องสงสัยทันที เจ้ากลับมาก็ดีแล้ว หากเจ้าเป็นคนทำจะไม่มีใครสงสัย”

“ข้ามอบโอกาสให้เจ้าแสดงฝีมือให้ชิงฮวนดูอย่างไม่เสียดายแล้วนะ”

มู่หรงฉีดึงเขาไม่ปล่อย “มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้าน”

โฉวซือเส่ายิ้มมุมปาก “ให้น้อยๆ หน่อยเถอะ ตอนมีเมียไม่เห็นบอกให้ร่วมแบ่งปันเมียเลยนี่นา”

โชคดีที่มู่หรงฉีไม่ได้จับผิดคำพูดของเขา “ไม่ช่วยก็แล้วแต่ ข้าจะไปเอง”