ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 748

ชิงฮวนที่ยืนมองจากด้านข้างอดไม่ได้ที่จะยิ้ม เห็นได้ชัดว่าถึงแม้พระสนมฮุ่ยเฟยจะทำตัววุ่นวายมากแค่ไหน ฮ่องเต้ก็เพียงแค่ขู่นางเล่นๆ โดยไม่ทำอะไร

พวกเขาทั้งคู่ยังดูเป็นคู่หนุ่มสาว แม้พระสนมฮุ่ยเฟยจะคอยพร่ำบ่นกับเขามาตลอด แต่นั่นเป็นเพราะความรักที่มีให้ต่อกัน

เมื่อฮ่องเต้ทรงมีพระชนม์มายุมากขึ้น ทั้งฮอร์โมนที่ลดลงทำให้ชราลงตามไปด้วย ย่อมทำให้เขาเห็นความดีของนางมากขึ้น นั่นทำให้เขาไม่กล้าลงโทษนางแม้ฮองเฮาองค์ก่อนจะคอยหาเรื่องก็ตาม ชิงฮวนหยิบยาสองขวดออกมาจากกล่อง แต่แทนที่จะมอบให้ชายชรา เธอกลับมอบให้พระสนมฮุ่ยเฟย “หม่อมฉันมิอาจรับผ้าเช็ดหน้าไว้เฉยๆ ได้ ยาสองขวดนี้หม่อมฉันของมอบให้เป็นของตอบแทน รอให้แผลของเสด็จพ่อหายดีแล้ว ค่อยใช้ยาทาไปที่แบดแผลเล็กน้อย แล้วแผลเป็นจะค่อยๆ จางไปเพคะ” ชายชราตะคอกอย่างไม่พอใจ “คนโง่เขลาเบาปัญญาอย่างนางจะทำอะไรได้ นางคงอยากจะซ้ำเติมข้าเต็มทีแล้ว”

พระสนมฮุ่ยเฟยรับยาสองขวดไปอย่างมีความสุขก่อนจะกระซิบเสียงเบา “ปล่อยให้เป็นแผลเป็นน่ะดีแล้ว จะได้ไม่มีสาวๆ ต้องร้องไห้เสียใจอีก”

ชิงฮวนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ นี่ท่านคิดว่าสามีของตัวเองหน้าตาดีมากสินะ มีแค่ท่านคนเดียวนั่นแหละที่คิดแบบนั้น

ชายชราหันหน้าหนีอย่างโกรธเคือง ตัดสินใจว่าจะไม่ต่อปากต่อคำกับพระสนมฮุ่ยเฟยอีกต่อไป

เมื่อเห็นว่าชายชราไม่สนใจ พระสนมฮุ่ยเฟยก็คว้าผ้าเช็ดหน้าจากมือของเหลิ่งชิงฮวนกลับไป ก่อนจะพึมพำด้วยเสียงต่ำ “ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ หม่อมฉันรู้ตัวดีว่าไม่มีฝีมือเท่ากับพระสนมหลินเฟย แต่ท่านไม่เห็นต้องทิ้งขวางมันและโกรธหม่อมฉันถึงเพียงนี้เลย”

ชิงฮวนรู้สึกประหลาดใจ “พระสนมหลินเฟยกลับมาที่พระราชวังแล้วหรือ”

เดิมทีพระสนมหลินเฟยเคยบอกว่าจะคอยเฝ้าไทเฮา แต่สุดท้ายนางไม่ได้กลับมาที่วังอีกหลังจากครบร้อยวัน หลังจากนั้นนางก็ไม่เคยได้ยินข่าวคราวอีกเลย

“เปล่าหรอก น่าจะเป็นเพราะได้ยินข่าวฮ่องเต้ถูกลอบปลงพระชนม์จึงสั่งให้คนปักหน้าเช็ดหน้าส่งกลับมาที่วัง”

สายข่าวของสนมหลินช่างไวดีจริงเชียว

การปักผ้าด้วยมือเป็นงานฝีมือที่ยุ่งยาก อาจใช้เวลา 2-3 วันในการปักลวดลายมังกรทอง 2 ตัวให้เสร็จแม้ว่าจะใช้เวลานานทั้งคืนก็ตาม

ตอนนี้พระสนมหลินเฟยอาศัยอยู่ใกล้กับสุสานของจักรพรรดิ นางได้ทราบข่าวเพียงไม่กี่วันหลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บ และรีบส่งผ้าเช็ดหน้าที่ปักด้วยมือมาทันที ชิงฮวนชำเลืองมองชายชราที่กำลังจดจ่อกับการดูรอยแผลเป็นของเขา ก่อนจะหันหลังกลับและลดเสียงลง “หม่อมฉันได้ยินมาว่าพระสนมหลินเฟยมักจะชอบอยู่นิ่งๆ ไม่ต่อสู้เพื่อผลประโยชน์กับใคร แต่ดูเหมือนนางจะใส่ใจเสด็จพ่อเป็นพิเศษ”

พระสนมฮุ่ยเฟยส่งเสียงในลำคอ ก่อนจะกระซิบเสียงเบาโดยกลัวฮ่องเต้ได้ยิน “ทำไมเจ้าไมทำให้เสด็จพ่อมีความสุขแบบนี้บ้างล่ะ โดยปกติพระสนมหลินเฟยไม่เคยประจบสอพลอ ไม่ต้องพูดถึงทำของมีค่าอะไรแบบนี้ อันที่จริงนางเป็นคนเสนอตัวไปที่สุสานจักรพรรดิด้วยตนเอง ทำให้ตัวเองดูดีต่อหน้าฮ่องเต้ ตอนนี้หากนางจะกลับมาก็ไม่มีใครว่าห้ามอะไรได้หรอก”

ผ้าเช็ดหน้าของพระสนมหลินเฟยทำให้พระสนมฮุ่ยเฟยเสียหน้าต่อหน้าฮ่องเต้ นั่นทำให้นางพูดด้วยน้ำเสียงรุนแรงเล็กน้อยด้วยความหึงหวง

หลังจากพึมพำสักพัก พระสนมฮุ่ยเฟยก็กราบลาฮ่องเต้และออกจากวังเยี่ยนชิงไป ชายชราไม่แม้แต่จะมองหน้านาง เขาเพียงโบกมืออย่างไม่อดทน

ชิงฮวนยิ้มพร้อมกับส่งพระสนมฮุ่ยเฟยกลับไป ก่อนจะหันหน้ากลับไปยังตำหนักเยี่ยนชิง เธอยังมีบางอย่างที่จะกราบทูลฮ่องเต้

ข้าราชบริพารทั้งหมดจึงถอยออกไป ฮ่องเต้หยุดคิดเกี่ยวกับแผลเป็นบนศีรษะพร้อมกับนั่งยืดตัวตรง ราวกับกำลังจะพูดคุยเรื่องสำคัญก็ไม่ปาน “เจ้าว่ามา”

ชิงฮวนกระแอมในลำคอเล็กน้อย “ชิงฮวนทำตามพระประสงค์ของเสด็จพ่อ มอบเหล้าพิษให้กับน่าจาอี๋นั่ว ตอนนี้ได้ทำการย้ายร่างของไปไว้ที่ศาลาพักม้าหนานจ้าวเพื่อรอฝังเพคะ”

ชายชราจ้องมองชิงฮวนดวงตาเบิกกว้าง

“ตายจริงหรือ”

ชิงฮวนพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม “แน่นอนเพคะ ชิงฮวนตรวจสอบด้วยตัวเองแล้ว เสด็จพ่อไม่ต้องกังวลพระทัย”

“เพราะเหตุใด”

ชิงฮวนทำหน้างง “ใครจะกล้าฝ่าฝืนพระประสงค์ของฮ่องเต้เล่าเพคะ หากพระองค์จะสั่งให้ใครตาย คนนั้นย่อมต้องตาย”

“บ้าจริง!”