ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 755

เรื่องของมู่หรงฉีและเหลิ่งชิงฮวนนั้นด่วนจริงจึงไม่ได้ถามและรีบเข้าไปในคุกหลวงอย่างรีบร้อน แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าขวางพวกเขา เมื่อเข้าไปด้านในแล้วกลับถูกเสิ่นหลินเฟิงเข้ามาขวางเอาไว้

“พี่สะใภ้อย่าเข้าไปเลยขอรับ”

“ทำไมล่ะ”

“องค์ชายอันต๋าตายค่อนข้างอนาถขอรับ”

“เจ้าเห็นข้าเป็นอะไรกัน” ชิงฮวนไม่ถือสาเลยสักนิด เท้าของเธอเดินเข้าไปด้านในอย่างไม่หยุดพัก “ถ้าหากไม่มาตรวจสอบที่เกิดเหตุแล้วข้าจะมาทำไมกัน”

มู่หรงฉีเข้ามาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ “ในเมื่อหลินเฟิงพูดแบบนี้แสดงว่าสภาพน่าจะดูไม่ได้ เจ้าอยู่ที่นี่เถอะ ข้าจะเข้าไปเอง”

หลังจากที่ชิงฮวนตั้งท้องเธอก็ไม่ดื้ออีกและรออยู่ข้างนอกอย่างว่าง่าย

มู่หรงฉีเข้าไปข้างในพักหนึ่งก็ออกมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก จากริมฝีปากบางที่เม้มแน่นของเขาและกรามที่ขบแน่นของเขาก็ดูออกว่าเขากำลังอดกลั้น

“เป็นอย่างไรบ้างเพคะ” ชิงฮวนถาม

เมื่อมู่หรงฉีเห็นชิงฮวนก็พยายามกลืนน้ำย่อยที่ตีรันขึ้นมาบนลำคอลงไป ลำคอของเขาขยับอย่างยากลำบากอยู่สองสามครั้ง แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวจนต้องอาเจียนออกมา

จากนั้นเขาก็เค้นคำพูดออกมาอย่างลำบาก “เอน็จอนาถมาก！”

มู่หรงฉีผ่านสนามรบมามากและเห็นศพมามากมาย ถึงแม้ท่านอ๋องจะถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี แต่ว่าสภาพการตายที่ปกติคงไม่สามารถทำให้เขามีปฏิกิริยาเช่นนี้

ชิงฮวนไม่ได้เร่งเขา เธอรอให้เขาพูดอย่างเงียบๆ

มู่หรงฉีสูดหายใจเข้าลึกอยู่สองทีสีหน้าจึงดีขึ้นเล็กน้อย

“ใบหน้าแทบจำไม่ได้หรือพูดอีกอย่างว่าใบหน้าของเขามีรูอยู่เต็มไปหมด ผิวหนังบนร่างของเขาก็มีไม่ครบ และฆาตกรที่ฆ่าคนนั่นคือแมลงจำนวนมาก”

ชิงฮวนชะงักไป “แมลง?”

“ใช่ แมลงที่มีสีเลือด”

มู่หรงฉีแบมือออก ผ้าเช็ดหน้าบนมือของเขามีแมลงปีกแข็งอยู่ตัวนึง มันมีขนาดและรูปร่างเหมือนกับแมลงเต่าทอง แต่สิ่งที่ไม่เหมือนกันก็คือบริเวณหัวของแมลงนี้แหลมมากเหมือนกับเคียวที่ตวัดอย่างรวดเร็ว แค่มองดูก็รู้ว่าแรงกัดมันต้องมาก

ผิวหนังของมนุษย์นั้นถูกกินเป็นอาหารของมัน เมื่อลองจินตนาการก็รู้ว่าสภาพน่าเวทนาของศพนั้นเป็นอย่างไร

มิน่าล่ะตอนแรกเสิ่นหลินเฟิงถึงได้ห้ามเธอ

ชิงฮวนไม่รู้จักแมลงชนิดนี้และไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับมันมาก่อน

“แมลงพวกนี้มาจากไหนกัน”

“มันเจาะออกมาจากภายในร่างกายขององค์ชายอันต๋า อวัยวะภายในทั้งหมดของเขาหายไปหมดแล้ว” เสิ่นหลินเฟิงเดินตามพวกเขาออกมา และตอบคำถามข้อสงสัยของชิงฮวน

“อะไรนะ？！”

ชิงฮวนเองก็อยากจะอาเจียนออกมา เดิมทีเธอคิดว่าการถูกแมลงกัดกินศพนั้นก็น่าเวทนาอยู่แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีอะไรมากกว่านั้น

การบรรยายว่ามีอยู่บนใบหน้าของเขาเต็มไปหมดนั้นคงจะไม่เพียงพอ！

ก่อนที่องค์ชายอันต๋าจะสิ้นไม่รู้ว่าจะทรมานขนาดไหน

อีกอย่างคิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นแมลงกู่อีกแล้ว เหมือนกับคดีฆ่าเชลยที่มั่วเป่ยครั้งก่อนเลย

คุกหลวงที่ถูกคุ้มกันอย่างแน่นหนาเช่นนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะฮ่องเต้ได้ส่งข่าวมาด้วยตนเอง เดิมทีเธอนึกว่าที่นี่มันแน่นหนาอยู่แล้ว แต่กลับเหลือโอกาสไว้ให้คนอื่นได้ลงมือ

ไม่รู้ว่าเสด็จลงรองเหลือหมากในกระดานนี้ไว้กี่ตัวในเมืองหลวง ไม่ว่าที่ไหนเขาก็มีหูตาที่นั่น เขาทำทุกอย่างได้อย่างแยบยลได้อย่างไร

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแมลงกู่ นี่เป็นครั้งแรกที่ชิงฮวนรู้สึกว่าตัวเองมีความสามารถแต่ทำอะไรไม่ได้ ถ้าหากว่าน่าจาอี๋นั่วอยู่ที่นี่ สิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นรู้จะต้องมากกว่าเธอแน่

“สิงซ่างซูล่ะ? ไม่ได้บอกว่าเขาก็อยู่ที่นี่หรือ เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเขาใช่หรือไม่”