ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 757

มู่หรงฉีย่อมเข้าใจความหมายในคำพูดของชิงฮวน

ตอนนี้ฝ่ายนั้นกำลังเฝ้าจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของชิงฮวน เธอย่อมไม่สามารถไปที่อารามเหมยฮวาได้ด้วยตนเอง ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วจะต้องเก็บความลับของอารามไม่ได้อีกแน่

เรื่องที่ต้องทำนั้นไม่ใช่เรื่องลำบาก ระยะทางสิบสองลี้สำหรับเขาแล้วเป็นระยะทางที่ใกล้มาก

แต่ว่าครั้งก่อนเขาได้สั่งให้รองแม่ทัพสูงสุดอวี๋ส่งของขวัญชิ้นใหญ่ไปนั้นมันค่อนข้างพิเศษ นักพรตเต๋าเทียนอีก็ไม่ใช่ผู้กุมอำนาจ เขาจึงต้องอดทนกลั้นและกลื่นความโกรธของหัวหน้าลงไป

การไปของเขาครั้งนี้เกรงว่าจะเป็นเรื่องร้ายมากกว่าเรื่องดี！

แต่คำสั่งของภรรยาจะไม่ฟังก็ไม่ได้ มู่หรงฉีจึงรับคำและพาเหลิ่งชิงฮวนไปส่งที่จวนอ๋องฉี จากนั้นเขาก็กระโดดข้ามกำแพงออกไปแล้วออกไปนอกเมืองพร้อมกับม้าฝีเท้าดีหนึ่งตัวเพื่อมุ่งตรงไปที่อารามเหมยฮวา

อารามเหมยฮวา

เดิมทีที่นี่ก็ไม่ค่อยได้มีกลิ่นธูปเท่าไร ในเวลานี้มันกลับยิ่งเบาบางกว่าเดิม ตลอดทางที่มู่หรงฉีเข้าไปในภูเขาเขาก็ไม่เห็นผู้แสวงบุญแม้แต่คนเดียว

ดูเหมือนว่ารถลากมูลสัตว์ที่รองแม่ทัพสูงสุดอวี๋เอามานั้นจะมีพลังทำลายไม่น้อย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาพอากาศที่เหมือนฝนจะตกแบบนี้ เมื่อน้ำฝนชะล้างออกไปไอร้อนก็จะคายออกไป ทำให้อารามเหมยฮวานั้นเต็มไปด้วยกลิ่นเหม็นอบอวลไปทั่ว

เขาเดินย่องแล้วกระโดดผ่านกำแพงเข้าไปด้านใน ตามเส้นทางที่ชิงฮวนบอกกับเขาก่อนหน้านี้ เขาจึงตรงไปที่ห้องของนักพรตเต๋าเทียนอี

เขาเห็นคนร่างเล็กที่สวมชุดสีเทากำลังยืนพิงต้นไม้แล้วยิ้มมาทางเขาอยู่ไกลๆ

“ทราบว่าท่านอ๋องจะมา ท่านผู้นำจึงได้ให้กระหม่อมมารอท่านที่นี่”

มู่หรงฉีจ้องมองและรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

คนที่ยืนพิงต้นไม้อยู่ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นหญิงสาวที่อยู่ในชุดผู้ชาย เส้นผมยาวของนางปลิวสยาย นางคือน่าจาอี๋นั่ที่อยู่ในชุดนัดพรต

นักบวชอวิ๋นชิงได้สลับตัวกับนางและติดรถขนมูลสัตว์ของรองแม่ทัพสูงสุดอวี๋กลับเมืองหลววงไป

ตอนนี้เห็นว่านางสบายดี วิชากู่ในตัวของนางน่าจะถูกถอนออกจนหมดสิ้นแล้ว ชิงฮวนคิดว่าปัญหาเรื่องนิสัยน่าปวดหัวของนางได้ถูกนักพรตเต๋าเทียนอีแก้ไขแล้ว ดูท่าว่าจะไม่เสียชื่อ

“นักพรตเต๋าเทียนอีสามารถทำนายได้อย่างแม่นยำเช่นนี้งั้นหรือ”

น่าจาอี๋นั่วยิ้มกว้างให้กับมู่หรงฉี “ผู้ยิ่งใหญ่อย่างท่านอ๋องฉีมา ท่านผู้นำลัทธิกับผู้ดูแลอารามนั้นรู้อยู่ก่อนแล้ว แต่ว่าไม่ใช่ว่านักพระเต๋าเทียนอีทำนายได้แม่นยำ แต่เป็นเพราะแมลงกู่ของหม่อมฉันได้ส่งข่าวไป”

มิน่าเล่าพวกเขาถึงได้รู้ทุกอย่าง ที่แท้น่าจาอี๋นั่วก็วางแมลงกู่ไว้ทั่วทั้งอาราม ขอแค่มีคนเข้ามาใกล้นางก็จะรู้ได้ทันที

ตัวเขาคิดมากเรื่องชิงฮวนเกินไป และประเมินอารามเหมยฮวาที่ซ่อนของดีเอาไว้ต่ำเกินไป อีกทั้งยังดูถูกน่าจาอี๋นั่ว

มู่หรงฉีคำรามในลำคอเสียงเบาและเดินตรงไปข้างหน้า

“ท่านอ๋องฉีไม่จำเป็นต้องเลี่ยงหม่อมฉันราวกับหม่อมฉันเป็นคนไม่ดีจนไม่บอกอะไรหม่อมฉันสักอย่างสิเพคะ ตอนแรกที่หม่อมฉันอยากแต่งเข้าไปในจวนอ๋องฉีก็เพื่อจะรักษาชีวิตของตัวเองเอาไว้เท่านั้น สำหรับผู้ชายที่เข้าไปในแคว้นหนานจ้าวของหม่อมฉันแล้วฆ่าพวกทหารและทำลายศักดิ์ศรีของแคว้น หม่อมฉันน่าจาอี๋นั่วไม่สนใจ”

มู่หรงฉีเองก็ไม่ได้ตอบนาง “งั้นองค์หญิงน่าจาอี๋นั่วอยู่ที่นี่มานานแค่ไหนแล้ว”

“หม่อมฉันรอท่านอยู่ที่นี่ย่อมมีเรื่องเกี่ยวกับแคว้นจะคุยด้วย”

มู่หรงฉียกมุมปากขึ้นเล็กๆอย่างยิ้มเยาะ “ตอนนี้องค์หญิงน่าจาอี๋นั่วมีสิทธิ์จะมาคุยเรื่องบ้านเมืองกับข้าด้วยตนเองแล้วงั้นหรือ”

น่าจาอี๋นั่วเงียบไป ผู้ชายที่ดูเหมือนจะดูแลเหลิ่งชิงฮวนอย่างดีและอบอุ่นคนนี้กับพูดจาร้ายกาจออกมาจนเกือบทำนางน้ำลายติดคอตาย

เดิมทางเป็นองค์หญิง หลังจากนี้นางจะเป็นเชลยของแค้วน ส่วนตอนนี้นางเป็นคนที่ตายไปแล้ว ชีวิตน้อยๆของนางเป็นเพราะชิงฮวนไม่ถือสาเรื่องก่อนหน้าและมอบมันเป็นของขวัญให้กับนาง แน่นอนว่านางได้สูญเสียสิทธิ์ไปหมดแล้ว ตอนนี้นางไร้ที่พึ่ง

นางเงียบไปครู่หนึ่งและพูดอย่างเย็นชาว่า “ทูตของแคว้นหนานจ้าวใกล้เข้าเมืองหลวงแล้ว ไม่ทราบว่าท่านอ๋องฉีได้เตรียมการไว้หรือยัง”

ฝีเท้าของมู่หรงฉีชะงักฝีเท้า “ต้องเตรียมอะไร?”

“ราชฑูตที่มาที่เมืองหลวงนั้นเป็นคนของเสด็จลุงหม่อมฉัน”