ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 758

นักพระเต๋าเทียนอีจึงพยักหน้า “มี”

ช่างไม่เกรงใจเลย

“นักพรตเต๋าเทียนอีนั้นสูงส่ง ไม่ชอบเหล่าคนรวยและชนชั้นสูง ไม่ทราบว่ามีอะไรที่ข้าพอจะช่วยท่านได้”

เทียนอีพูดอย่างไม่ต้องคิดว่า “วันที่แดดออกใกล้เข้ามาแล้ว ยุงและแมลงวันมีมากเสีบจนน่ารำคาญในช่วงกลางวัน เวลากินข้าวมันก็ทำให้ไม่อยากอาหาร กระหม่อมไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดีกลัวแต่ว่าจะไปกระทบกับการลงมือของกระหม่อม”

“ข้าจะกลับไปที่เมืองหลวงแล้วสั่งให้คนมาทำความสะอาดบริเวณโดยรอบของอารามเหมยฮวา”

“ช่างเถอะ ช่างเถอะ！” นักพรตเต๋าเทียนอีโบกปัดมือไปมาแล้วพูดอย่างจริงจังว่า “ทำแบบนี้แล้วจะเป็นจุดสนใจของผู้คนและจะทำให้คนอื่นสงสัยอย่างเลี่ยงไม่ได้ ท่านคิดจะทิ้งความลำบากของพระชายาฉีงั้นหรือ ท่านให้พระชายาฉีกำจัดยุงและแมลงพวกนี้ดีกว่า”

มู่หรงฉีเม้มปาก “เรื่องเล็กน้อยนี้ไม่ต้องรบกวนถึงชิงฮวน ข้าสามารถหาเด็กหนุ่มสองคนให้ท่านนักพรตได้และให้พวกเขามารับผิดชอบดูแลเรื่อกำจัดแมลงโดยเฉพาะ”

เทียนอีพยักหน้า “เวลาที่ลงมือจะต้องไม่มีอะไรมารบกวน ท่านจะปล่อยให้พวกเขาส่งเสียงดังตรงหน้าได้อย่างไร กระหม่อมเองก็ไม่อยากให้ท่านอ๋องฉีลำบาก ถ้าหากว่าท่านเป็นห่วงพระชายาฉีและไม่อยากให้นางเหนื่อย ท่านก็สั่งให้คนที่มาสวมหน้ากากให้กับยุงและล่ามโซ่แมลงวันเอาไว้สิ”

มู่หรงฉีรู้ว่าตาแก่เทียนอีจะต้องอาศัยจังหวะนี้ในการทำให้เขาลำบากแน่ แต่ว่าความคิดนี้ของเขาทำให้คนอื่นลำบากใจหรือเปล่า ทำไมเขาถึงไม่ให้ตนพาแมลงพวกนี้ไปอาบน้ำเสียล่ะ

ตาแก่คนนี้เอาใจยากเสียยิ่งกว่าตาแก่ที่บ้านเขาเสียอีก ทั้งใจแคบและต้องการสิ่งตอบแทน มิน่าเล่าวันๆเขาถึงได้เอาแต่ดูดาวและทำนาย ฮ่องเต้ชราเองก็ให้ความสำคัญกับเขาเช่นนี้ พวกเขาปฏิบัติตต่อกันอย่างสุภาพ อีกทั้งยังได้รับการไว้วางใจ ทั้งสองคนน่ารังเกียจพอกัน

น้ำเสียงของมู่หรงฉีเย็นขึ้นเล็กน้อย “ที่ท่านนักพรตขอไม่ใช่ว่าเกินไปหน่อยหรือ”

เทียนอีไม่ได้สนใจความโกรธของเขาเลยสักนิด เขาลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกไป

“จากคำพูดของพระชายาน่าจะเป็นเรื่องง่าย จำเอาไว้ว่ารีบกำจัดยุงและแมลงก่อน พอถึงวันเทศกาลตวนอู่แล้วกระหม่อมจะได้ลงมืออย่างสบายใจในช่วงกลางวัน ขอเพียงแค่อีกฝ่ายโดนวิชาอาคมย้อนกลับ ข้าเชื่อว่านางจะไม่สามารถใช้วิชาคุณไสยทำร้ายใครไปได้สักพัก แต่ว่าต้องบอกก่อนว่าวิธีการนี้ฝ่ายตรงข้ามอาจจะทำให้อีกฝ่ายระวังตัวขึ้นมา หลังจากนี้ทำอะไรก็ให้ระวัง ท่านอ๋องคำนวณผลดีผลเสียให้ดี”

มู่หรงฉีเองก็คิดเช่นนี้ ในระหว่างที่สู้กันก็อาจจะเปิดเผยเรื่องของอารามเหมายฮวาได้ แต่ว่าการมีอยู่ของคนผู้นี้ถือเป็นอันตรายต่อฉางอัน หากวันนี้ไม่กำจัด แค้วนฉางอันรวมถึงจวนอ๋องฉีก็จะไม่สงบ เขาคงต้องหาวิธีใหม่

ส่วนทำไมเขาถึงได้เลือกวันเทศกาลตวนอู่นั้นก็ไม่มีเหตุผลอื่น วันนั้นเป็นวันที่คนจากจวนอ๋องจะได้รับอนุญาตให้เข้าวังตามขนบที่ทำกันมา หรือไม่ก็เป็นงานเลี้ยงส่วนตัวโดยจะมีการกินดื่มกันในเวลากลางวัน

ในเมื่อชิงฮวนสงสัยในตัวอ๋องเชียนก็อาศัยโอกาสนี้ในการทดสอบเสีย

ถ้าหากว่าหญิงที่ใช้คุณไสยปริศนาคนนี้คือพระชายาเชียนล่ะก็ หากนางได้รับอาคมย้อนกลับก็จะเผยอาการออกมาและตัวเขาก็จะสามารถยืนยันตัวคนร้ายได้

ในเมื่อเขาเองก็สงสัยแล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังนี้จะซ่อนอยู่ไม่ไกลจากตัวเขา ใครกันแน่ที่จิตใจเหี้ยมโหด บางทีเขาจจะพบเบาะแสบางอย่างก็ได้

มู่หรงฉีตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดว่า “คนคนนี้ลงมือได้อำมหิตมากอย่างที่ไม่สามารถป้องกันเอาไว้ได้เลย ข้ากังวลมากว่านางจะใช้วิธีการชั่วร้ายนี้กับชิงฮวน ดังนั้นข้าจึงรีบมากไปหน่อย ซึ่งนี้ก็เป็นการกระทำที่ช่วยไม่ได้”

เทียนอีตอบอย่างมั่นใจว่า “ท่านอ๋องวางใจเถอะ วิชาคุณไสยของคนคนนี้จะไปต่อกรกับใครก็ได้ยกเว้นก็แต่พระชายาฉี อย่างไรเสียท่านอ๋อง...”

เทียนอีมองไปที่หว่างคิ้วของมู่หรงฉีแล้วสูดหายใจเข้าลึก “มีไฟลุกโชนอยู่บริเวณคิ้วของท่า หว่างคิ้วของท่านมืดมิด ช่วงนี้จะต้องเกิดเรื่องที่เกี่ยวข้องกับความเป็นความตาย！”

ประโยคนี้ทำให้มู่หรงฉีตกใจอย่างมาก เทียนอีขึ้นชื่อเรื่องความปากเสีย เวลาเขาพูดเรื่องดีนั้นไม่แม่นแต่ทักเรื่องร่ายนั้นแม่น และครั้งก่อนเขาพนันกับชิงฮวนเอาไว้เรื่องหนึ่งอย่างเป็นปริศนาจนทำให้เขาอดที่จะเฝ้าคอยไม่ได้

คิ้วได้รูปของเขาขมวดแน่น “ท่านนักพรตล้อเล่นอยู่หรือไม่”

เทียนอียกมือขึ้นมานับนิ้วอย่างจริงจัง “ขอบังอาจถามว่าท่านอ๋องเกิดเวลาไหน”