ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 78

เหลิ่งชิงฮวนกำลังนั่งไขว่ห้างพร้อมกับดื่มด่ำกับรสชาติของผลเชอร์รี่ โตวโตวสาวใช้ผู้ภักดีก็เฝ้าอยู่ที่ด้านหน้า

“วันนี้เป็นข้าที่เป็นเจ้าบ่าวหรือว่าคุณหนูกันเจ้าคะ เป็นครั้งแรกที่เห็นมีคนยักคิ้วหลิ่วตาอย่างมีความสุขให้กับสามีของตัวเอง”

นิ้วเรียวขาวซีของเหลิ่งชิงฮวนกำลังคีบผลเชอร์รี่ไว้และยกมันขึ้น จากนั้นเธอก็อ้าปากขึ้นแล้วน้ำผลเชอร์รี่เข้าไปใกล้ปากของเธอแล้วกัดมัน เธอหลับตาลงเพื่อดื่มด่ำกับรสชาติ

“นี่นับว่ามันเป็นอะไรกัน ข้าไปแอบสืบมาแล้ว ได้ยินมาว่าที่คอกม้ามีหญิงงามหยดย้อยอยู่สองคน อีกทั้งยังเป็นคนที่พระสนมฮุ่ยเฟยประทานมาให้ เดี๋ยวข้าจะไปรับพวกนางกลับมา หลังจากที่ขัดสีฉวีวรรณเรียบร้อยแล้วก็จะส่งไปให้ท่านอ๋องฉีเพื่อตอบแทนบุญคุณที่เขามีต่อข้า ข้าคิดว่าเขาจะต้องเห็นความดีความชอบครั้งนี้ของข้าแน่นอน”

โตวโตวทำอะไรไม่ถูก “คุณหนูไม่ได้ตอบแทนบุญคุณหรอกเจ้าค่ะแต่เป็นแก้แค้นหรือเปล่าเจ้าคะ วันนี้สีหน้าของท่านอ๋องครึ้มยิ่งนัก ท่านเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้พบ บ่าวกล้ารับประกันเลยเจ้าค่ะว่าตัวพวกนางต้องเหม็นกลิ่นฉี่ม้าไปทั้งตัวแน่ และจะกลายเป็นพวกเราที่ต้องเข้าไปนอนในคอกม้าแทน”

“เจ้านี่ไม่เข้าใจสินะ ผู้ชายน่ะล้วนปากไม่ตรงกับใจ แกล้งทำท่าเป็นสุภาพบุรุษกัน ครั้งแรกที่มู่หรงฉีเจอกับเหลิ่งชิงหลาง เจ้าไม่ได้เห็น ดูแล้วเหมือนกับแมลงวันที่กำลังเล็งใครเน่าไว้อย่างไรอย่างนั้น ลองคิดดูสิ ทุกวันนี้สาวงามในเรือนจื่อเถิงมีถึงสองคน แม้จะดูหื่นไปหน่ แต่ว่ากอดไว้ซ้ายคนขวาคน พอคิดดูแล้วเลือดลมคงสูบฉีดน่าดู

สวนทางข้าก็ได้เตรียมยาบำรุงไปไว้ให้เขาเรียบร้อยแล้ว คาดคิดไว้ว่าจะคิดหนึ่งพันสองร้อยตำลึงเงินต่อการรักษาหนึ่งครั้ง คาดจะรีดไถเขาให้ดีเชียวล่ะ

เเล้วก็ข้าคิดไว้ทั้งหมดแล้ว ถ้าหากว่านี้ออกไปจากจวนอ๋องนี่ไม่ได้ ข้าก็จะไปเสาะหาสาวงามมาให้เขาอีกและจะสอนเรื่องการดีดฉิน เล่นหมากล้อม อ่านตำรา และการวาดภาพให้กับพวกนาง จากนั้นก็จะสร้างเรือนหรูหราในจวนอ๋อง จากนั้นก็จะคิดราคาเป็นเพื่อนคุยและเพื่อนนอนตามราคาตลาด คาดจะเป็นแม่เล้า และจะเค้นไตเขาให้แห้ง จากนั้นก็ค่อยซื้อยาบำรุงให้เขา ให้มันเป็นวัฏจักรแบบนี้ ลงทุนนน้อยแต่กำไรดี ไม่แย่แต่ก็คงไม่รวย

“หลังจากนั้นพอมีเงินแล้ว เจ้าจะเลี้ยงหนุ่มรูปงามไว้สักโหลก็ยังได้ พวกเขาเห็นแล้วคงแทบทะเลาะตบตีกันเพียงเพื่อน้ำล้างเท้ากะละมังหนึ่ง เจ้าว่างั้นไหม”

เหลิ่งชิงฮวนคิดจะพูดต่อว่าใช่ จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ นี่ไม่ใช่เสียงของโตวโตว จึงรีบลุกขึ้นนั่งตัวตรง

มู่หรงฉียกม่านขึ้นแล้วเดินเข้ามาในห้อง

“พูดก็คือเจ้าพยายามที่จะเล่นสนุกกับข้าจนตาย จากนั้นก็จะเอาเงินของข้าไปหาหนุ่มน้อย ถูกไหม”

พูดอีกก็ถูกอีก เหมือนกับว่าเรื่องมันดำเนินไปตามนั้นจริง

เมื่อโตวโตวเห็นว่าคุณหนูของเธอพูที่ดพร่ำไปเรื่อยนั้นถูกจับได้ เธอก็ตกใจจนตัวสั่น เธอก็คุกเข่า “แหมะ” ลงบนพื้น “ท่านอ๋องโปรดไว้ชีวิต”

สาวรับใช้คนนี้นั้นตาขาวยิ่งนักราวกับกระต่าย

เหลิ่งชิงฮวนยกมือขึ้นปัดเป็นสัญญาณให้เธอถอยออกไป จากนั้นเธอจึงลุกยืนขึ้นแล้วยิ้มกว้างและทำท่าประจบประแจง อย่างไรซีอาร์ตัวเธอก็ได้เสียมารยาทไปชั่วครู่ และได้คุยโวออกมาราวกับได้พูดคำพูดที่ผิดอย่างร้ายแรงออกมากมาย

“หม่อมฉันก็แค่คุยโวไปเรื่อยเพคะ หมกมุ่น หมกมุ่น ท่านเคยได้เห็นมาก่อนไหมเพคะ”

“เจ้าบอกว่าเจ้ากำลังหมกมุ่นในตัวข้า?”

ทำไมการตีความผิดพลาดนี้ถึงได้น่าอึดอัด ต้องโทษตัวเธอที่ใช้คำศัพท์ไม่ถูกต้อง

“แน่นอนว่าไม่ใช่เพคะ！” เหลิ่งชิงฮวนพูดออกมาอย่างหนักแน่น เธอปฏิเสธออกมาว่า “พูดผิด แค่พูดผิดเท่านั้นเพคะ”

พูดผิด? แต่ในความเป็นจริงแล้ว เจ้าได้นำไปปฏิบัติจริงแล้วนะ ดูท่าว่า พระชายาของข้าจะเกลี้ยกล่อมคนอื่นได้เก่งนะ เดิมทีจือชิวนั้นภักดีกับเหลิ่งชิงหลาง แต่เมื่อครู่ที่ข้าเห็น ใบหน้านอกล้อมลั่นเห็นได้ชัดว่านางรู้สึกขอบคุณเจ้าอยู่ในใจล่ะสิ”