ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 793

ศาสตร์แห่งตัวเลขของเธอมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและไม่ธรรมดา วิชาไสยศาสตร์แบบนั้นทำอะไรเธอไม่ได้จริงๆ

ชิงฮวนรู้สึกพึงพอใจกับการระเบิดอารมณ์ของน่าจาอี๋นั่วในตอนนี้ นางซื่อสัตย์มากขึ้นหลังจากเข้าร่วมการต่อสู้กับหญิงสาวผู้ชั่วร้ายพร้อมกับนักพรตเทียนอี

เหลิ่งชิงฮวนถอนหายใจ “คนผู้นี้มีพลังอันยิ่งใหญ่จริงๆ สมรู้ร่วมคิดกับมั่วเป่ยและหนานจ้าว หูตาฉับไว ดูเหมือนว่านางจะเกลียดชังเจ้าอย่างลึกซึ้ง มิเช่นนั้นคงจะปล่อยเจ้าไปนานแล้ว”

น่าจาอี๋นั่วตะคอกอย่างเย็นชา “ข้ายอมรับว่าตนเองเคยทำเรื่องเลวร้ายมากมายในอดีต ทว่าข้าไม่เคยมีความแค้นส่วนตัวใดๆ กับนางและไม่ได้รู้จักอะไรกับนางเป็นการส่วนตัว”

“เช่นนั้นเจ้ารู้สึกคุ้นเคยวิชาไสยศาสตร์กู่ตอนที่ต่อสู้กับนางบ้างหรือไม่”

“หมายความว่าอย่างไร ท่านมีเบาะแสเกี่ยวกับคนผู้นี้งั้นหรือ”

ชิงฮวนส่ายหัว “เปล่า ข้าแค่อยากจะขอให้คุณพิสูจน์สิ่งหนึ่ง”

น่าจาอี๋นั่วมองเธออย่างครุ่นคิด “เรื่องอะไร”

“ตอนแรกข้าจงใจปล่อยข่าวของยายหลิงออกไป ทำไมลัทธินักบุญหญิงจึงส่งเจ้ามาเมืองหลวงเพียงลำพัง”

น่าจาอี๋นั่วไม่คาดคิดว่าชิงฮวนจะถามคำถามเช่นนี้อย่างกะทันหัน

“ประการแรก ยายหลิงคือผู้ถูกเลือกคนก่อนของลัทธินักบุญหญิง นางมีความเชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งการหลอกล่อผู้คน ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถจัดการกับนางได้ รวมถึงข้าด้วยเช่นกัน หากนางไม่ได้ถ่ายทอดวิชานี้ให้กับจิ่นอวี๋และข้าไม่มีวิชากู่ในตัว ข้าอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางด้วยซ้ำ ประการที่สอง...หลังจากที่ข้าแอบเข้าไปใน ลัทธินักบุญหญิง ข้ามีเงินและทักษะจนผู้นำชื่นชม ส่วนคนอื่นๆ ที่ไม่ชอบข้า พวกเขาอยากจะส่งข้าไปให้ยายหลิงจัดการ

ประการที่สาม...แน่นอนว่าสำคัญที่สุดคือเข้าเป็นคนยินดีที่จะมาที่นี่ เพราะข้าอยากจะพบท่าน”

“ต่อมา ลัทธินักบุญหญิงถูกลากเข้ามาเกี่ยวข้องจนประสบหายนะ ท่านรู้หรือไม่ว่ากลุ่มคนเหล่านั้นยังมีชีวิตอยู่หรือตายแล้ว แล้วพวกเขาไปอยู่ที่ไหนกัน”

น่าจาอี๋นั่วตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นจ้องมองชิงฮวนที่กำลังอยากรู้อยากเห็น “ตายแล้ว”

“ไม่มีเล็ดลอดออกมาเลยหรือ”

“ในตอนนั้นข้าไม่กล้ากลับไปที่ลัทธิจึงส่งคนไปสืบข่าว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกจับตามอง ลัทธินักบุญหญิงถูกบุกโจมตีจริงๆ ทุกอย่างพังทลาย ทว่าเจ้าสำนักจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่นกลับรีบหนีออกไปก่อน”

หลังจากน่าจาอี๋นั่วพูดจบจึงถามต่ออย่างตกตะลึง “อย่าบอกนะว่าท่านกำลังสงสัยว่าคนผู้นั้นคือคนที่ยังหลงเหลืออยู่ลัทธินักบุญหญิง”

ชิงฮวนไม่ปฏิเสธ “ข้ามีความสงสัยเล็กน้อย แต่เราทั้งคู่มีส่วนทำให้ลัทธินักบุญหญิงล่มสลาย ไม่เช่นนั้นทำไมคนผู้นั้นจึงเล็งเป้าหมายมาที่เราสองคนอย่างบ้าคลั่ง ทั้งๆ ที่จวนอ๋องรุ่ยและอ๋องเชียนปลอดภัยดี อีกอย่างเจ้ารู้สึกหรือไม่ว่าคาถาที่ใช้มีเงาของวิชาในลัทธินักบุญหญิงของเจ้าอยู่ในนั้น”

ทันทีที่ชิงฮวนกล่าวเตือน น่าจาอี๋นั่วก็ตื่นเต้นทันที

“มิน่าเล่า คนผู้นั้นดูเหมือนจะรู้เทคนิคข้า ข้อสงสัยของท่านไม่ใช่ว่าจะเป้นไปไม่ได้”

“แล้วจะมีกี่คนในลัทธินักบุญหญิงที่สามารถต่อสู้กับเจ้าแบบนี้ได้”

“มีเพียงเจ้าสำนักลัทธิเท่านั้น!”

“มั่นใจขนาดนั้นเลยหรือ”

“เพราะคนอื่นตายกันหมดแล้ว” น่าจาอี๋นั่วพูดอย่างเด็ดขาด “แต่คนที่ข้าต่อสู้ด้วยนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นเจ้าสำนัก เพราะนางคือหญิงสาววัยรุ่น”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ น่าจาอี๋นั่วดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่ง “มีอีกคนหนึ่ง! ตอนที่ข้าอยู่ในลัทธิเคยได้ยินว่าครั้งหนึ่งเจ้าสำนักได้รับนักเรียนคนโปรดซึ่งมีคุณสมบัติเหนือกว่าคนอื่น เจ้าสำนักชื่นชอบนางเป็นอย่างมากจนเกือบจะกลายเป็นผู้ถูกเลือกของลัทธิ ต่อมามีใครบางคนที่มากฝีมือปรากฏตัวขึ้น แม้แต่เจ้าสำนักยังให้ความเคารพ ไม่มีผู้ใดกล้ายุ่ง เขาจากไปพร้อมกับนักเรียนคนโปรด ไม่มีใครรู้ว่านางหายไปไหน และเจ้าสำนักยังห้ามไม่ให้ผู้อื่นกล่าวถึงอีกด้วย”

“มีหลักฐานหรือไม่”

“ท่านกำลังพูดถึงความน่าสงสัย แน่นอนว่าไม่มีหลักฐาน ส่วนจะจริงหรือไม่นั้น ท่านตรวจสอบได้ด้วยตัวเอง”

ชิงฮวนรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย “เจ้าเคยต่อสู้กับนางมาก่อน แม้ว่าจะไม่เห็นใบหน้าอย่างชัดเจน แต่เจ้าท่าทางกับน้ำเสียงไม่ได้เลยหรือ”

“นางจงใจปลอมน้ำเสียง สิ่งเดียวที่จำได้คือมือที่เหี่ยวแห้งและอ่อนแอของนาง นั่นเป็นเหตุผลที่ข้านึกถึงพระชายาอ๋องเฮ่าอ่อนแอและขี้โรคเป็นคนแรก

ข้าจำได้ว่าตอนที่อยู่ในลัทธินักบุญหญิงเคยได้ยินเรื่องคาถาอันชั่วร้ายจากผู้ชุมนุมบางอย่าง เช่น การเปลี่ยนชีวิตคนโดยการยืมชีวิตอีกคน ทว่าการฝึกนั้นอาจธาตุไฟเข้าแทรกได้ง่าย ดังนั้นข้าจึงถอนตัวออกมาก่อน พระชายาอ๋องเฮ่ายังวัยรุ่น แต่ร่างกายของนางย่ำแย่มาก นี่อาจเป็นเหตุผลว่าทำไมนางถึงฝึกฝนวิชาชั่วร้าย

แต่ข้าไม่รู้ว่านางเชื่อมโยงกับลัทธินักบุญหญิงได้อย่างไร ดังนั้นจุดนี้ข้าจึงยังคิดไม่ตก”

ชิงฮวนยิ้มเล็กน้อย “ข้าสั่งให้คนไปสืบมาแล้ว พระชายาอ๋องเฮ่าเติบโตมาที่ปาสู่ หลังถึงวัยปักปิ่น (อายุครบ 15 ปี) จึงกลับไปที่เมืองหลวง ต่อมาองค์ชายอันต๋าติดเชื้อจากหนอนกู่ ตอนนั้นพวกเรายังไม่ได้สนใจมากนัก หลังจากที่องค์ชายอันต๋าเข้ามาในเมืองหลวง จวนอ๋องเฮ่าเป็นผู้ดูแลรับผิดชอบการต้อนรับ นั่นจึงเป็นเรื่องง่ายหากนางจะลงมือก่อน”

“มีความเป็นไปได้มากทีเดียว” น่าจาอี๋นั่วพยักหน้า “แต่ข้อสงสัยเป็นเพียงข้อสงสัย นางอาจมีเหตุผลเพียงพอที่จะหักล้างข้อสงสัยเหล่านี้ ท่านไม่มีหลักฐานที่แน่ชัดจึงไม่สามารถทำอะไรได้ สิ่งที่น่ากลัวคือการกราบทูลต่อหน้าฮ่องเต้ หากเจ้ากล้าพูดเท็จต่อหน้าฮ่องเต้เท่ากับเป็นการใส่ร้าย เจ้าจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้เสียเอง”

ใครบอกว่าเธอไม่รู้ นี่แหละคือสิ่งที่เธอเป็นกังวลมากที่สุด

ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์เก่าแก่ระหว่างเสด็จอารองกับพระสนมหลินเฟย หรือตัวตนแท้จริงของพระชายาอ๋องเฮ่า แม้ว่าจะมีข้อสงสัยมากมาย แต่ทั้งหมดนี้เป็นการคาดเดาของเธอ ไม่มีหลักฐานที่น่าเชื่อถือได้

หากรีบเปิดโปงจะต้องโดนด่ากลับมาอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นหากแหวกหญิงให้งูตื่น การกวาดล้างเสด็จอารองจะยุ่งยากยิ่งขึ้นไปอีก

นางจะต้องหาทางออกของเรื่องนี้ให้ได้