ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 793

ศาสตร์แห่งตัวเลขของเธอมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและไม่ธรรมดา วิชาไสยศาสตร์แบบนั้นทำอะไรเธอไม่ได้จริงๆ

ชิงฮวนรู้สึกพึงพอใจกับการระเบิดอารมณ์ของน่าจาอี๋นั่วในตอนนี้ นางซื่อสัตย์มากขึ้นหลังจากเข้าร่วมการต่อสู้กับหญิงสาวผู้ชั่วร้ายพร้อมกับนักพรตเทียนอี

เหลิ่งชิงฮวนถอนหายใจ “คนผู้นี้มีพลังอันยิ่งใหญ่จริงๆ สมรู้ร่วมคิดกับมั่วเป่ยและหนานจ้าว หูตาฉับไว ดูเหมือนว่านางจะเกลียดชังเจ้าอย่างลึกซึ้ง มิเช่นนั้นคงจะปล่อยเจ้าไปนานแล้ว”

น่าจาอี๋นั่วตะคอกอย่างเย็นชา “ข้ายอมรับว่าตนเองเคยทำเรื่องเลวร้ายมากมายในอดีต ทว่าข้าไม่เคยมีความแค้นส่วนตัวใดๆ กับนางและไม่ได้รู้จักอะไรกับนางเป็นการส่วนตัว”

“เช่นนั้นเจ้ารู้สึกคุ้นเคยวิชาไสยศาสตร์กู่ตอนที่ต่อสู้กับนางบ้างหรือไม่”

“หมายความว่าอย่างไร ท่านมีเบาะแสเกี่ยวกับคนผู้นี้งั้นหรือ”

ชิงฮวนส่ายหัว “เปล่า ข้าแค่อยากจะขอให้คุณพิสูจน์สิ่งหนึ่ง”

น่าจาอี๋นั่วมองเธออย่างครุ่นคิด “เรื่องอะไร”

“ตอนแรกข้าจงใจปล่อยข่าวของยายหลิงออกไป ทำไมลัทธินักบุญหญิงจึงส่งเจ้ามาเมืองหลวงเพียงลำพัง”

น่าจาอี๋นั่วไม่คาดคิดว่าชิงฮวนจะถามคำถามเช่นนี้อย่างกะทันหัน

“ประการแรก ยายหลิงคือผู้ถูกเลือกคนก่อนของลัทธินักบุญหญิง นางมีความเชี่ยวชาญในศาสตร์แห่งการหลอกล่อผู้คน ไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถจัดการกับนางได้ รวมถึงข้าด้วยเช่นกัน หากนางไม่ได้ถ่ายทอดวิชานี้ให้กับจิ่นอวี๋และข้าไม่มีวิชากู่ในตัว ข้าอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของนางด้วยซ้ำ ประการที่สอง...หลังจากที่ข้าแอบเข้าไปใน ลัทธินักบุญหญิง ข้ามีเงินและทักษะจนผู้นำชื่นชม ส่วนคนอื่นๆ ที่ไม่ชอบข้า พวกเขาอยากจะส่งข้าไปให้ยายหลิงจัดการ

ประการที่สาม...แน่นอนว่าสำคัญที่สุดคือเข้าเป็นคนยินดีที่จะมาที่นี่ เพราะข้าอยากจะพบท่าน”

“ต่อมา ลัทธินักบุญหญิงถูกลากเข้ามาเกี่ยวข้องจนประสบหายนะ ท่านรู้หรือไม่ว่ากลุ่มคนเหล่านั้นยังมีชีวิตอยู่หรือตายแล้ว แล้วพวกเขาไปอยู่ที่ไหนกัน”

น่าจาอี๋นั่วตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นจ้องมองชิงฮวนที่กำลังอยากรู้อยากเห็น “ตายแล้ว”

“ไม่มีเล็ดลอดออกมาเลยหรือ”

“ในตอนนั้นข้าไม่กล้ากลับไปที่ลัทธิจึงส่งคนไปสืบข่าว เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกจับตามอง ลัทธินักบุญหญิงถูกบุกโจมตีจริงๆ ทุกอย่างพังทลาย ทว่าเจ้าสำนักจิ้งจอกเจ้าเล่ห์นั่นกลับรีบหนีออกไปก่อน”

หลังจากน่าจาอี๋นั่วพูดจบจึงถามต่ออย่างตกตะลึง “อย่าบอกนะว่าท่านกำลังสงสัยว่าคนผู้นั้นคือคนที่ยังหลงเหลืออยู่ลัทธินักบุญหญิง”

ชิงฮวนไม่ปฏิเสธ “ข้ามีความสงสัยเล็กน้อย แต่เราทั้งคู่มีส่วนทำให้ลัทธินักบุญหญิงล่มสลาย ไม่เช่นนั้นทำไมคนผู้นั้นจึงเล็งเป้าหมายมาที่เราสองคนอย่างบ้าคลั่ง ทั้งๆ ที่จวนอ๋องรุ่ยและอ๋องเชียนปลอดภัยดี อีกอย่างเจ้ารู้สึกหรือไม่ว่าคาถาที่ใช้มีเงาของวิชาในลัทธินักบุญหญิงของเจ้าอยู่ในนั้น”

ทันทีที่ชิงฮวนกล่าวเตือน น่าจาอี๋นั่วก็ตื่นเต้นทันที

“มิน่าเล่า คนผู้นั้นดูเหมือนจะรู้เทคนิคข้า ข้อสงสัยของท่านไม่ใช่ว่าจะเป้นไปไม่ได้”

“แล้วจะมีกี่คนในลัทธินักบุญหญิงที่สามารถต่อสู้กับเจ้าแบบนี้ได้”

“มีเพียงเจ้าสำนักลัทธิเท่านั้น!”

“มั่นใจขนาดนั้นเลยหรือ”

“เพราะคนอื่นตายกันหมดแล้ว” น่าจาอี๋นั่วพูดอย่างเด็ดขาด “แต่คนที่ข้าต่อสู้ด้วยนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเป็นเจ้าสำนัก เพราะนางคือหญิงสาววัยรุ่น”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ น่าจาอี๋นั่วดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่ง “มีอีกคนหนึ่ง! ตอนที่ข้าอยู่ในลัทธิเคยได้ยินว่าครั้งหนึ่งเจ้าสำนักได้รับนักเรียนคนโปรดซึ่งมีคุณสมบัติเหนือกว่าคนอื่น เจ้าสำนักชื่นชอบนางเป็นอย่างมากจนเกือบจะกลายเป็นผู้ถูกเลือกของลัทธิ ต่อมามีใครบางคนที่มากฝีมือปรากฏตัวขึ้น แม้แต่เจ้าสำนักยังให้ความเคารพ ไม่มีผู้ใดกล้ายุ่ง เขาจากไปพร้อมกับนักเรียนคนโปรด ไม่มีใครรู้ว่านางหายไปไหน และเจ้าสำนักยังห้ามไม่ให้ผู้อื่นกล่าวถึงอีกด้วย”