ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 803

สิ่งที่อ๋องเชียนทำหล่นเมื่อครู่นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นอาวุธลับกระบอกฝนดอกสาลี่ที่ชิงฮวนมอบให้กับเหลิ่งชิงเจียว! ทำไมถึงไปอยู่ในมือของอ๋องเซียนได้ล่ะ? หรือว่าการหายตัวไปของเหลิ่งชิงเจียวมีความเกี่ยวข้องอะไรกับอ๋องเชียนอย่างงั้นหรือ?

หัวใจของชิงฮวนเต้นรัวราวกับตีกลองขึ้นมาชั่วขณะ คาดไม่ถึงว่าตัวเองจะทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะบี้ถามท่านอ๋องเชียนทีละนิดถึงที่มาที่ไปของกระบอกเข็มอันนี้ดีหรือว่าควรจะเงียบไปดี

อ๋องเชียนไม่ได้สังเกตเห็นถึงความผิดปกติของชิงฮวนแต่อย่างใดและยังกล่าวขอบคุณนางขึ้นมาหนึ่งประโยคอีกด้วย

ชิงฮวนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง และแสร้งทำเป็นเหมือนไม่ได้สนใจ “นี่เหมือนว่าจะเป็นกระบอกฝนดอกสาลี่?”

ใบหน้าของอ๋องเชียนแสดงออกถึงความประหลาดใจให้เห็นอย่างชัดเจน “พี่สะใภ้สามรู้จักสิ่งนี้ด้วยหรือ? ข้าว่ามันเป็นอาวุธลับที่ปรานีตและแปลกอย่างมาก ข้าศึกษามาทั้งวันแล้วแต่ก็ยังไม่เข้าใจความลับของมันเสียที”

“กระบอกฝนดอกสาลี่อันนี้ทำจากช่างฝีมือของเทียนจีจือ เขาเป็นปรมาจารย์ด้านการประดิษฐ์กลไกอาวุธลับ ดังนั้นจึงพอรู้จัก”

“พี่สะใภ้สามมีความรอบรู้รอบตัวมากจริง ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่แม้แต่พี่รองยังชมท่านไม่ขาดปาก” อ๋องเชียนแสดงออกว่ารู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด ราวกับว่าได้พบกับเพื่อนที่รู้ใจ “หากพี่สะใภ้สามรู้จักท่านเทียนจีจือท่านนี้ พอจะแนะนำให้น้องห้าผู้นี้ได้รู้จักได้หรือไม่?”

ชิงฮวนพยักหน้า “แต่ท่านต้องบอกข้ามาก่อนว่า กระบอกฝนดอกสาลี่อันนี้ท่านได้มาจากที่ใดงั้นหรือ?”

อ๋องเชียนตอบโดยไม่ต้องคิด “เป็นรองเจ้ากรมในกรมโยธาธิการนำมาถวายให้ข้า ข้าเคยไตร่ถามเขาว่าได้ของสิ่งนี้มาจากใคร เขาบอกว่าเขาเองก็ไม่รู้ ไม่รู้แม้กระทั่งว่าอาวุธลับนี้มีชื่อว่าอะไรด้วย บอกแค่ว่าได้มาโดยบังเอิญและรู้ว่าข้าสนใจสิ่งของเหล่านี้ ดังนั้นเลยนำมามอบให้ข้า”

นี่เป็นเบาะแสได้เลยนะ! พยายามหาแทบตายได้แต่คว้าน้ำเหลว แต่พอไม่ได้หากลับเจอง่าย ๆ อย่างคาดไม่ถึงเสียอย่างนั้น

ชิงฮวนตัดสินใจบอกความจริงกับอ๋องเชียนอย่างตรงไปตรงมา

“ขอพูดอย่างไม่ปิดบังเลยนะน้องห้า ที่จริงแล้วกระบอกฝนดอกสาลี่อันนี้เป็นของที่เทียนจีจือมอบให้ข้าเพื่อเอาไว้ป้องกันตัวและต่อมาข้าได้มอบสิ่งนี้ให้กับน้องชายที่ชื่อชิงเจียว แต่เมื่อสามวันก่อนน้องชายคนเล็กไปเยี่ยมน้องสาวของของข้า แต่อยู่ ๆ ก็หายตัวไปเสียแล้ว พวกเราทั้งตระกูลต่างก็ร้อนใจกันมาก พยายามออกตามหาทุกหนทุกแห่งแต่ก็ไม่พบข่าวคราวอะไรใด ๆ เลย

ไม่รู้ว่ารองเจ้ากรมที่ท่านพูดถึงคนนี้คือใครหรือ เขารู้ที่อยู่ของน้องชายคนเล็กของข้าหรือไม่ ยังไงก็ต้องขอให้น้องห้าช่วยข้าตามหาน้องชายของข้าอีกแรงให้เจอโดยเร็วที่สุด เช่นนั้นข้าจะขอบพระคุณอย่างสูง”

อ๋องเชียนได้ยินเรื่องนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าเป็นเรื่องที่สำคัญมาก จึงเอ่ยรับปากกับชิงฮวน “พี่สะใภ้สามวางใจได้เลย เรื่องนี้วางใจข้าได้ เมื่อมีข่าวข้าจะรีบส่งคนมาแจ้งพี่สะใภ้สามทันที”

ชิงฮวนรู้ว่าเบื้องหลังนั้นมีอะไรที่ซับซ้อนซ่อนเงื่อนอยู่ แต่ตัวเองก็ไม่สามารถพูดให้อ๋องเชียนฟังอย่างละเอียดได้ เพราะยังไงอ๋องเชียนกับอ๋องเฮ่าก็สนิทสนมกันมากอยู่ ยังไงก็ยังไม่สามารถประมาทเลินเล่อได้

เธอทำได้เพียงเรียกเสิ่นหลินเฟิงมาหาและก็เล่าที่มาที่ไปของเรื่องนี้ให้เสิ่นหลินเฟิงรู้ เสิ่นหลินเฟิงกับอ๋องเชียนกล่าวลาออกไปพร้อมกัน ๆ และมุ่งหน้าไปที่จวนของรองเจ้ากรมโยธาธิการคนนั้นในทันทีเพื่อติดตามหาที่อยู่ของเหลิ่งชิงเจียว

พระสนมฮุ่ยเฟยเห็นสีหน้าของชิงฮวนเคร่งขรึม จึงลองถามหยั่งเชิงว่า “รู้สึกเหมือนว่าเจ้าจะมีเรื่องอะไรปิดบังข้าอยู่”

ชิงฮวนพยักหน้าและนำตัวอย่างเลือดของอ๋องเชียนที่แอบเก็บมาอย่างลับ ๆ ออกมา “มีเรื่องบางอย่างจริง ๆ และเพคะ และยังเป็นความลับที่น่าตกใจเอามาก ๆ เสียด้วย เดี๋ยวรอให้หม่อมฉันยืนยันเรียบร้อยแล้ว หม่อมฉันจะบอกท่านให้ทรงทราบนะเพคะ”

พระสนมฮุ่ยเฟยรู้สึกงุนงงไม่เข้าใจ ว่าทำไมเหลิ่งชิงฮวนถึงได้จงใจทำให้มือของอ๋องเชียนได้รับบาดเจ็บไปเพื่ออะไร แต่พอเห็นสีหน้าที่จริงจังของนางจึงไม่ได้รบกวนแต่อย่างใด

ชิงฮวนรีบทดสอบตัวอย่างเลือดของอ๋องเชียนในทันที หัวใจดวงน้อย ๆ แทบจะทะลุมาจุกอยู่ที่คออยู่แล้ว ตื่นเต้นจนเหงื่อไหลออกมาเต็มมือ

ผลการทดสอบจะสามารถยืนยันการคาดเดาของตัวเองได้ ถ้าหากกรุ๊ปเลือดของอ๋องเชียนยังคงเป็นกรุ๊ปเลือดโออยู่ละก็ เรื่องนี้ก็คงจะยุ่งยากมาก

เพื่อความปลอดภัย ชิงฮวนเลือกใช้วิธีเจลไมโครคอลัมน์เพื่อให้แม่นยำมากขึ้น เมื่อผลลัพธ์ออกมา มือของชิงฮวนก็อดไม่ได้ที่จะสั่นเทาเล็กน้อย

เป็นเลือดกรุ๊ปเอบีจริง ๆ ด้วย!

นี่ก็แสดงให้เห็นว่าตัวอย่างเลือดของอ๋องเชียนในครั้งก่อนถูกสลับสับเปลี่ยนจริง ๆ ด้วย ตัวอย่างเลือดกรุ๊ปโอไม่ใช่ของใครที่ไหนแต่เป็นอ๋องเฮ่านั้นเอง

เรื่องทุกอย่างกลายเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

พระสนมหลินเฟยเป็นคนรักของเสด็จลุงรองที่ถูกจับแยกออกจากกันในตอนนั้น ไม่น่าแปลกใจที่พระสนมหลินเฟยถึงได้ปฏิบัติต่อตาเฒ่าฮ่องเต้อย่างเย็นชามาโดยตลอด และไม่ใช่ผู้สูงส่งที่ไม่ยุ่งเรื่องทางโลกอะไรแบบนั้น แต่เป็นเพราะหัวใจตนเองมีคนอื่นเป็นเจ้าของอยู่แล้ว