ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 811

ชิงฮวนแยกแยะความคิดที่ค่อนข้างยุ่งเหยิงของเธอ หันหน้าไปถามเสิ่นหลินเฟิง “ตอนบุกเข้าไปด้านในท่านไม่พบอะไรน่าสงสัยเลยหรือ?”

เสิ่นหลินเฟิงส่ายหน้า “เพราะมันเป็นห้องที่สตรีคลอดลูก หลังจากที่บุกเข้าไปข้าก็ไม่กล้ามองไปรอบๆ เห็นพระชายาเฮ่าอุ้มทารกและยืนอยู่ข้างๆ เซวียอี๋เหนียงที่กำลังร้องไห้อย่างเจ็บปวด ตอนนั้นเด็กเพิ่งน่าจะคลอดออกมา”

“เด็ก?” เหลิ่งชิงฮวนตะคอกเบาๆ “เด็กมาจากไหน? ถ้า ชิงเหยาท้องจริงๆ ทำไมพระชายาเฮ่าถึงได้รีบให้นางคลอด?”

เสนาบดีเหลิ่งและอีกสองคนตกใจ “อะไรนะ?”

“ท่านพ่อ ท่านคงจำได้ว่าข้าเคยบอกท่านว่าชิงเหยาตั้งครรภ์ปลอมและมาขอให้ข้าช่วย แม้ว่าข้าไม่เข้าใจว่าทำไมนางถึงเปลี่ยนใจในภายหลังแต่ถ้าข้าคิดไม่ผิด พระชายาเฮ่าใช้ครรภ์ของชิงเหยาเลี้ยงกู่ ก่อนที่พวกท่านจะไปถึงนางก็เอากู่ในท้องออกมาใช้วิธีต้นหลี่ตายแทนต้นท้อ”

“เลี้ยงกู่?!”

ทุกคนในห้องตกตะลึงกับคำพูดของเหลิ่งชิงฮวน

เสนาบดีเหลิ่งและเหลิ่งชิงเฮ่อไม่รู้เกี่ยวกับความสงสัยของชิงฮวนที่มีต่อพระชายาเฮ่า ทำให้พวกเขาตกใจยิ่งกว่า

เหลิ่งชิงฮวนคาดเดาอีกครั้ง “ที่พระชายาเฮ่าไม่ได้ลงมือกับชิงเหยาเพราะว่ากู่ในท้องของนางยังไม่โตเต็มที่ สำหรับนางหนอนกู่ต้องมีประโยชน์บางอย่าง สถานการณ์ตอนนี้อันตรายและสิ้นหวัง เมื่อนางแน่ใจว่าหนอนกู่เหล่านี้โตเต็มวัย นางจึงเอามดลูกของชิงเหยาไปอย่างโหดเหี้ยม”

พระสนมฮุ่ยเฟยอาเจียนเอาของว่างที่นางแย่งเหลิ่งชิงฮวนเมื่อคืนออกมาจนหมด

ริมฝีปากของเหลิ่งชิงเฮ่อเริ่มสั่น “เป็น เป็นไปได้อย่างไร?”

จะมีคนเลวทรามเช่นนี้อยู่ในโลกได้อย่างไร?

เสนาบดีเหลิ่งเดิมทีค่อนข้างโลเล เขาไม่สนใจชิงเหยาที่เป็นลูกจากอนุ แต่จากอุบัติเหตุครั้งล่าสุดและอายุที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้เขามีความรับผิดชอบและดูแลลูกๆ อย่างที่พ่อควรจะเป็นจริงๆ

เมื่อได้ยินข่าวเศร้าอย่างกะทันหัน เขารู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า อวัยวะภายในทั้งหมดถูกเผา อยากจะฉีกเนื้อและกระดูกของพระชายาเฮ่า

“เจ้ามีหลักฐานในสิ่งที่เจ้าพูดไหม”

ชิงฮวนไม่ลังเลที่จะบอกความจริงเกี่ยวกับการคาดเดาของเธอ

ทั้งเสนาบดีเหลิ่งและเหลิ่งชิงเฮ่อตกใจอย่างมาก แม้ว่าจะไม่มีข้อพิสูจน์ แต่ความชั่วร้ายของพระชายาเฮ่าในคืนนี้ก็เพียงพอที่จะยืนยันการคาดเดาของชิงฮวน

ความอดทนด้านจิตใจของเสิ่นหลินเฟิงนั้นแข็งแกร่งเล็กน้อยเขากลืนก้อนเหนียวๆ อย่างยากลำบาก “แต่ตอนที่พวกเราไปถึง มีนางผดุงครรภ์เพียงสองคนอยู่ในห้อง และไม่เห็นหนอนกู่เลย”

ทันทีที่พูดจบเขาก็ผงะ ไม่เพียงแต่พวกเขาไม่เห็นสิ่งที่เรียกว่าหนอนกู่ พวกเขาไม่เห็นแม้แต่มดลูกที่ถูกตัดออกมาอย่างที่เหลิ่งชิงฮวนว่า

“หมอ หมอในจวนไม่อยู่ พระชายาเฮ่าบอกว่าเขากลับไปรายงานที่จวน จะเป็นไปได้อย่างไร? ต้องเป็น หมอที่เอากู่ออกไปแน่ๆ”

“หนอนกู่ตัวนี้ พระชายาเฮ่าต้องเป็นคนสมรู้ร่วมคิดแน่ๆ” เหลิ่งชิงฮวนกล่าวอย่างหนักแน่น “ดังนั้นเราต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อตามหากลับมาและทำลายมัน เราต้องไม่ปล่อยให้มันอยู่ในโลกนี้ ไม่อย่างนั้นจะมีแต่เรื่องเดือดร้อนไม่จบไม่สิ้น”

เสิ่นหลินเฟิงลุกขึ้น “ข้าจะสั่งให้คนติดตามเบาะแสของหมอคนนั้น รอจนกว่าจะถึงช่วงว่าราชการในตอนเช้า ดูทิศทางว่าควรจะจัดการเรื่องนี้ไปในทางไหน”

ชิงฮวนพยักหน้า “ข้าจะสั่งให้คนติดตามบริเวณใกล้เคียงเพื่อหาทิศทางที่หมอหลบหนี แต่ตอนนั้นเป็นตอนกลางคืนเกรงว่าจะตามหาได้ยาก”

“พี่สะใภ้ลืมไปหรือเปล่าว่าข้ามีสุนัขอยู่ที่นี่ ถ้าหมอออกไปพร้อมกับหนอนกู่พวกนั้น มันจะต้องมีกลิ่นเลือดแน่ๆ ถ้าข้าสั่งให้คนนำสุนัขมา มันจะต้องได้ผลสองเท่าโดยออกแรงเพียงครึ่งเดียวแน่ๆ”

หากไม่พูดถึงชิงฮวนคงจะลืมมันไปจริงๆ สุนัขรวมกับองครักษ์อินทรีและหอซ่อนดาบ เชื่อว่าพวกเขาจะต้องหาที่ซ่อนตัวของคนร้ายได้อย่างแน่นอน

ตอนนั้นเสนาบดีเหลิ่งและเหลิ่งชิงเฮ่อก็รู้สึกตัว พวกเขาลุกขึ้นยืนและพูดด้วยความโกรธ “จวนอ๋องเฮ่ารังแกกันมากเกินไปแล้ว ข้าจะเข้าไปกราบทูลฝ่าบท จะต้องลงโทษนางสนมผู้นั้นและคืนความยุติธรรมให้กับชิงเหยา”

พระสนมฮุ่ยเฟยก็ยืนขึ้น “ข้าจะไปกับท่าน”