ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 852

บนหน้าผากของอ๋องเฮ่ามีเหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นมาเต็มไปหมด เขาเข้าใจแล้วว่าเจตนารมณ์ในวันนี้ของเหลิ่งชิงฮวนมิใช่ประเด็นนี้แต่อย่างใด แต่เป็นประเด็นอื่นต่างหาก นางนำแต่ละประเด็นมาเชื่องโยงกันเป็นทอด ๆ และดูเหมือนว่าไม่มีทางยอมวางมือจากเรื่องนี้ง่าย ๆ ต่อจากนี้นางอาจจะกำจุดอ่อนที่ร้ายกาจยิ่งกว่านี้อยู่ในมือก็เป็นได้

เขาเองก็รู้อยู่แล้วว่าเหลิ่งชิงฮวนตามสืบเรื่องของพระชายาเฮ่ามาโดยตลอด แต่ว่านางกุมความลับไว้มากน้อยแค่ไหนนั้น ในใจเขาก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในวันนี้ที่อยู่ ๆ เหลิ่งชิงฮวนก็โยนระเบิดลูกใหญ่นี้ออกมา มันทำให้เขาตามไม่ทันตั้งตัวไม่ถูก

ตอนที่พวกเขาคอยปลุกปั่นวางแผนสร้างเรื่องต่าง ๆ นานาอยู่เบื้องหลัง ก็ยังสามารถวางกลยุทธ์ต่อสู้ได้อยู่แต่หลังจากที่ตัวตนของพระชายาเฮ่าถูกเปิดเผยออกมาเหลิ่งชิงฮวนก็ค่อยจับตาดูอยู่ และมีหลายสิ่งหลายอย่างอยู่นอกเหนือการควบคุมไปแล้ว

ผู้คนมากมายกำลังมองมาที่อ๋องเฮ่าด้วยดวงตาที่เป็นประกายแวววาว พวกเขากำลังรอคำตอบจากเขาอยู่

มือของอ๋องเฮ่ากำที่แขนเสื้อไว้แน่น อยู่ ๆ ก็เกิดรู้สึกตัดสินใจยากขึ้นมาชั่วขณะหนึ่ง อยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แต่ในความเป็นจริงแล้วสถานการณ์ก็เห็นกันอยู่ชัด ๆ อยู่แล้วว่า หลักฐานต่าง ๆ นานาที่เหลิ่งชิงฮวนมีมุ่งเป้าไปที่พระชายาเฮ่าทั้งสิ้น แม้ว่าอ๋องเฮ่าต้องการที่จะปกป้องแต่ก็ไม่สามารถปกป้องไว้ได้

อ๋องรุ่ยก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวเพื่อสอบปากคำนักบุญหญิงเจ้าสำนักผู้นั้นด้วยท่าทีที่แค้นเคืองรู้สึกว่าได้รับความไม่เป็นธรรม

“ที่เจ้าซ่อนตัวอยู่ในสุสานหลวง แท้จริงแล้วมีแผนการอะไรกันแน่?”

“ใครคือผู้สมรู้ร่วมคิดของเจ้า?”

“ฝ่าบาทถูกเจ้าร่ายวิชาอาคมใส่ใช่หรือไม่?”

พอได้เอ่ยถามก็ถามออกมาสามคำถามทีเดียวติด ๆ แต่นักบุญหญิงเจ้าสำนักที่ถูกมัดไพล่หลังรั้งคอไว้ผู้นี้ยังคงก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไรสักคำ

อ๋องรุ่ยจึงโกรธและชักดาบเล่มหนึ่งออกมาจากเอวของราชองครักษ์ จากนั้นก็วางพาดไว้บนคอของนักบุญหญิงเจ้าสำนักผู้นั้น พอออกแรงเพียงเล็กน้อยก็บาดเข้าถึงเนื้อจนมีเลือดไหลออกมา

เส้นเลือดใหญ่ข้างขมับของยัยแก่ปีศาจเต้นกระตุก นางกัดฟันขบกรามแน่นพร้อมกับจ้องมองอ๋องรุ่ยไม่วางตา

คมดาบในมือของอ๋องรุ่ยขยับลึกเข้าไปอีกนิด “ ไม่พูดงั้นหรือ? เชื่อหรือไม่ว่าข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งเพียงดาบเดียว?”

เสียงแหบแห้งของยัยแก่ปีศาจพ้นออกมาจากซอกฟัน “แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร จะฆ่าจะแกงอะไรก็ทำตามสบาย พวกเจ้าอย่าหวังเลยว่าจะได้คำตอบอะไรใด ๆ ที่พวกเจ้าต้องการจากปากข้า”

อ๋องรุ่ยยิ้มเยาะเย้ย “ถ้าเช่นนั้นข้าก็อยากจะเห็นนักว่า เป็นปากเจ้าที่แข็งหรือกระบี่ของข้ากันแน่ที่แข็งกว่า! หากเจ้าไม่ยอมรับสารภาพออกมา ข้าก็จะแล่เนื้อหนังของเจ้าทีละชิ้น ทีละชิ้นและเอาไปให้พวกสุนัขกินซะ!”

ยัยแก่ปีศาจหลับตาลงด้วยสีหน้าไม่ยี่หระต่อความตายใด ๆ ที่จะเกิดขึ้นทั้งสิ้น พร้อมทั้งทำท่าทีดูถูกเหยียดหยามใส่อ๋องรุ่ย แต่ทว่ามือของนางกลับทรยศนางโดยมันสั่นเทาแสดงให้เห็นถึงความกลัว

ชิงฮวนหัวเราะเบา ๆ “ใส่หนอนกู่ให้อ๋องเซวียนและสะกดสั่งด้วยเสียงให้ทำการลอบสังหารฝ่าบาท อีกทั้งยังสมรู้ร่วมคิดกับใต้เท้าหลู่เพื่อลักพาตัวข้า ฆ่าเชลยมั่วเป่ย องค์ชายอันต๋า และสิงซ่างซูกรมราชทัณฑ์ เรื่องต่าง ๆ ทั้งหลายแหล่ที่เกิดขึ้น ทำไมข้าจะต้องรอคำสารภาพจากปากเจ้าด้วยเล่า? แค่เจ้าไม่ยอมอ้าปากก็เท่านั้น แต่เจ้าคิดจริง ๆ เหรอว่าในมือของข้าจะไม่มีหลักฐานอย่างงั้นหรือ?”

ยัยแก่ปีศาจลืมตาขึ้นมา ทันใดนั้นก็ตวัดสายตาอันคมกริบมองไปที่ชิงฮวนด้วยความเหยียดยาม

“เป็นไปไม่ได้”

ชิงฮวนไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป แต่ทำเพียงหยิบผ้าสีขาวที่เปื้อนเลือดออกมาจากแขนเสื้อและสะบัดไปมามาตรงหน้านาง

“หรือว่าพวกเจ้าคิดว่าตัวเองฉลาดหลักแหลมและมีไหวพริบมากจนไม่เหลือช่องโหว่อะไรไว้ให้จับได้ใช่หรือไม่? ที่จริงแล้วหมอของจวนอ๋องเฮ่าที่ช่วยเหลือคนชั่วทำเรื่องผิด ๆ โดยการช่วยพระชายาเฮ่าบ่มเพาะหนอนกู่ในร่างกายมนุษย์ทำร้ายน้องสามของข้าผู้นั้น ตอนที่เขาทำงานสำเร็จเรียบร้อยแล้วกลับถูกพวกเจ้าฆ่าปิดปากเสียได้ แต่น่าเสียดายหน่อยนะที่เขายังเหลือลมหายใจอยู่และได้ถูกข้าช่วยชีวิตเอาไว้ได้ และความผิดที่เกี่ยวข้องกับพระชายาเฮ่าและเจ้าทั้งหมด ได้ถูกบันทึกลงหนังสือเลือดเล่มนี้ทุกการกระทำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว”

คำพูดนี้พูดได้อย่างทรงพลังและมั่นใจมาก ๆ จนเสิ่นหลินเฟิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รู้สึกชื่นชมพี่สะใภ้คนนี้ของเขา ที่พูดโกหกหน้าตายได้โดยไม่มีอาการตื่นเต้นแต่อย่างใด ท่าทางเช่นนี้ทำให้คนที่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ

อักษรบนผ้าขาวที่เขียนคดเคี้ยวไปมาด้วยเลือดเหล่านั้น ชิงฮวนเสี่ยงเขียนด้วยตัวเองอย่างใจกล้า ต้องปิดตาเดาถึงจะสามารถเดาออกได้ว่าบนนั้นเขียนว่าอะไร ไม่รู้จะเอายังไงกับนางดีแล้ว

อ๋องเฮ่ามีท่าทีตกใจ แต่ก็ตระหนักได้ว่าตัวเองเสียอาการไปจึงรีบพูดกลบเกลื่อนว่า “เช่นนั้นก็แสดงออกมาเลย!”