ทั้งสามคนเข้ามาในเจดีย์ข้างๆ เหลิ่งชิงฮวนหยิบหน้ากากป้องกันและถุงมือออกมาจากห่อผ้าและส่งให้เสิ่นหลินเฟิง
เสิ่นหลินเฟิงวางมือบนโลงศพและสั่งองครักษ์หน้ากากผี "เปิดฝาโลง"
องครักษ์หน้ากากผีเหลือบมองโลงศพแล้วยืนนิ่งไม่ไหวติง เจ้าเด็กนี่ไม่ฉลาดจริงๆ
เสิ่นหลินเฟิงรีบเร่ง “เร็วเข้า!”
ชายคนนั้นก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่เต็มใจและร่วมกับเสิ่นหลินเฟิงเลื่อนฝาโลงศพออกไป จากนั้นก้าวถอยหลังไปสามก้าวอย่างรวดเร็วและเช็ดมือบนร่างกายซ้ำๆ ราวกับหลีกเลี่ยงสิ่งอันตราย
เสิ่นหลินเฟิงเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างครุ่นคิดแล้วกะพริบตา
กลิ่นของซากศพที่เน่าเปื่อยในโลงศพโชยออกมา แม้ว่าเหลิ่งชิงฮวนจะสวมหน้ากากป้องกันแต่เธอก็ยังทนไม่ไหวจนต้องหันหน้าหนีและก้มลงอาเจียนแห้งสองสามครั้งเสิ่นหลินเฟิงกลั้นหายใจ หยิบเทียนไขสีขาวจากด้านข้างแล้วเอนตัวไปตรวจสอบศพอย่างพิถีพิถัน
หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็หันหน้าไปอีกทางแล้วสูดลมหายใจยาว “นอกจากบาดแผลบนศีรษะก็ไม่มีตรงไหนที่ร้ายแรงถึงชีวิต อีกทั้งแผลนี้ยังดูไม่สาหัส กะโหลกศีรษะไม่ได้รับความเสียหาย ทำไมถึงได้ตายง่ายๆ เช่นนี้ล่ะ”
เหลิ่งชิงฮวนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อระงับความเปรี้ยวที่ตีรื้นในลำคอของเธอ บังคับตัวเองให้ลุกขึ้นยืน เธอมาที่นี่เพื่อช่วยเขา ดังนั้นจะมาทำตัวไร้ประโยชน์ไม่ได้
เธอจับไม้กระดานโลง เตรียมตัวเตรียมใจก่อนชะโงกหน้าไปดู
เยี่ยมจริงๆ ขนาดเตรียมใจไว้แล้วยังอยากอาเจียน น่าสะอิดสะเอียนสุดๆ
แต่ต้องดู ยังไงก็ต้องดู โชคดีที่คุณภาพจิตใจเธอนั้นเพียงพอ ไม่ได้ผ่าศพแค่ครั้งสองครั้งเสียหน่อย
เธอตรวจสภาพบาดแผลที่ศีรษะของผู้ตายตามที่เสิ่นหลินเฟิงพูด ผู้ตายได้รับการดูแลอย่างพิถีพิถัน เช็ดเลือดสะอาดหมดจด หวีผมเรียบร้อย บนศีรษะมีบาดแผลขนาดเท่าไข่ไก่
เสิ่นหลินเฟิงเลื่อนเทียนไขในมือไปให้ แต่เงามืดเกินไปทำให้มองไม่ชัดเจน เหลิ่งชิงฮวนจึงหยิบหลอดไฟไร้เงาLEDที่ใช้ในภาคสนามออกมาจากห่อผ้า เปิดใช้งานและมองเห็นบาดแผลได้ทันที
เสิ่นหลินเฟิงและองครักษ์ที่อยู่ข้างๆ ยืนมองอย่างตกตะลึง อัญมณีที่สามารถดูดและปลดปล่อยได้เช่นนี้เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
หลังจากตรวจสอบเหลิ่งชิงฮวนก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตามที่เสิ่นหลินเฟิงพูดบาดแผลเป็นเพียงรอยแยกของผิวหนังเล็กน้อยเท่านั้น ด้วยพละกำลังของซิ่วอวิ๋นแล้วอย่างมากสุดก็หนักแค่เพียงหนึ่งกาน้ำชา ซึ่งสามารถทำให้ผู้ตายหมดสติ แต่มันเพียงพอที่จะทำให้ถึงตายเลยหรือ?
เธอเปิดฟังก์ชันการตรวจจับ CT แบบก้นหอยของแหวนนาโนอย่างเงียบๆ และไม่พบความเสียหายที่กะโหลกส่วนบน ส่วนเลือดคั่งใต้ผิวหนังนั้นไม่สามารถตรวจจับได้อย่างแม่นยำ แต่เธอกลับค้นพบอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอตกใจที่ทำให้ดวงตาเบิกกว้างและแทบหยุดหายใจ
เสิ่นหลินเฟิงสังเกตเห็นความผิดปกติทางอารมณ์ของเธอจึงถามอย่างสงสัย "มีอะไรหรือ? ท่านพบอะไรหรือไม่"
เหลิ่งชิงฮวนชี้ไปที่ศีรษะของผู้ตาย "ท่านยกคอของเขาแล้วลองลูบที่ด้านหลังศีรษะดูว่ามีสิ่งแปลกปลอมอยู่หรือไม่"
เสิ่นหลินเฟิงทำตามคำพูดของเธอ ใช้นิ้วคลำผมอย่างระมัดระวังก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนไป "มีจริงๆ ด้วย!"
แสงจากไฟไร้เงานั้นสว่างราวกับกลางวัน เสิ่นหลินเฟิงพลิกศีรษะของผู้ตายอย่างระมัดระวัง ปัดผมออกและเจอเข้ากับตะปูเหล็กที่ฝังอยู่ในกระดูก! มันฝังอยู่ในกะโหลกจนมิดเหลือเพียงหัวตะปูที่มีขนาดเท่าเมล็ดถั่วเขียวซ่อนอยู่ในผม หากไม่ตั้งใจมองก็จะไม่สังเกตเห็นเลยแม้แต่นิดเดียว
คุณชายใหญ่ตายเพราะกาน้ำชาของซิ่วอวิ๋นที่ไหนกัน เห็นได้ชัดว่ามีคนแอบฆ่าเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา
โอ๊ยยยยยยย ปวดตับ น้ำตาท่วมเลยยยยย ฮือออออออ😫😫...
แอดน่ารักที่ซู๊ดๆๆๆๆๆๆ...
นางเอก บ้า วันๆ ทำแต่เรืองไร้สาระ...
ปญอ. พระเอกนางเอก ทะเลาะกันทั้งเรื่อง...
เมื่อไหร่จะหย่าซะที ได้แต่พูด เบื่อ...
แอดกลับจากพักร้อนแล้ว ดีใจจัง จุ๊ฟๆๆๆ...
แอดขา...ตอนนี้กำลังจะเริ่มพิธีทางไสยศาสตร์เพื่อตามแอดกลับมาอัพต่อแล้วนะคะ..แอดอยู่หนายยยย..จุ๊กกรู๊ๆๆๆๆๆๆ😅😄🤗😊...
แอดดดดดดด ลูกบ้านให้อภัยแล้ววววว กลับมาเร็วๆ...
แอดขาาาาาา หนีเที่ยวอีกแล้ว สงสารเถอะ อัพหน่อย...
ไหงตัดจบกันแบบนี้🙄🙄...