ทะลุมิติเวลามาเป็นชายา นิยาย บท 94

เสิ่นหลินเฟิงสายตาเฉียบแหลม ทันทีที่องค์หญิงใหญ่มาถึง เขาก็เดาเหตุผลที่พระองค์เสด็จมาถึงที่นี่ได้เช่นกัน จากนั้นจึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อบอกอย่างตรงไปตรงมาว่าเขาได้ไปที่วัดฝ่าหวา เพื่อทำการชันสูตรพลิกศพเมื่อคืนนี้

“”การตอบโต้ของแม่นางสกุลฉีนั้นเป็นเพียงการบาดเจ็บที่ผิวเนื้อเท่านั้น ไม่เป็นอันตรายถึงชีวิต บาดแผลฉกรรจ์ของรัชายาทอยู่ที่ตะปูเหล็กด้านหลังศีรษะ องค์หญิงองค์โตโปรดออกคำสั่งให้ศาลาว่าการเข้าแทรกแซงในการสืบสวนคดี ตรวจสอบศพและพบว่าค้นหาผู้ร้ายตัวจริง เพื่อปลอบประโลมดวงวิญญาณของรัชทายาทบนสวรรค์ด้วยเถิดขอรับ”

หลังจากฟังคำพูดของเสิ่นหลินเฟิง ท่านโหวก็ตัวแข็งราวกับถูกฟ้าผ่า เขาน้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวด

แม้ว่าเขาจะสงสัยมานาน แต่เมื่อได้ยินว่าการฆ่าด้วยวิธีที่โหดเหี้ยมเช่นนี้ได้กระตุ้นความรักพ่อลูก บวกกับความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกชาย เขากำหมัดแน่นโดยไม่พูดอะไร ใครบางคนจากด้านหลังฝูงชนพูดอย่างเย็นชา “เสด็จย่า สามีของหม่อมฉันเสียชีวิตอย่างไม่ยุติธรรม พระองค์ได้โปรดให้ความเป็นธรรมกับหลานสาวด้วย”

ฝูงชนค่อยๆ พากันเปิดทาง พระชายาของรัชยาทซึ่งกำลังจูงชายวันแปดปีเดินเข้ามา สองคนเดินเข้าไปในลานบ้าน ก่อนจะคุกเข่าลงต่อหน้าองค์หญิงใหญ่

“ก่อนที่สามีของหม่อมฉันจะเสียชีวิต บ่าวในบ้านเห็นเขาคุยกับคุณชายรอง คุณชายรองพยุงเขาเดินเข้าไปส่งที่ลานบ้านของตระกูลฉี หลานเชื่อว่าคดีนี้เกี่ยวข้องกับคุณชายรองอย่างแน่นอน เช่นนั้นคุณชายเองก็ควรมีคำอธิบายให้กับเรา ท่านจงใจส่งสามีของหม่อมฉันไปที่ลานตระกูลฉีเพื่อเหตุใด”

“มีใครเห็นบ้าง บ่าวรับใช้คนไหน มันสมควรถูกฆ่าเพราะมันพูดเรื่องไร้สาระ” ซือหมิงเจ๋อรู้สึกประหม่าเล็กน้อยและถามซ้ำๆ “มีคนจงใจสร้างความบาดหมาง!”

“ถ้าอย่างนั้นข้าขอถามอะไรท่านได้หรือไม่ ท่านอยู่ที่ไหนตอนที่สามีของข้าถูกฆ่า ทำไมท่านถึงรีบเข้าไปในห้องตอนที่พี่สะใภ้ของข้ากรีดร้อง พอสามีของข้าเสียชีวิต ข้าจคงเกิดความสงสัยและแอบสืบหาเบาะแส

คิดว่าหลังจากที่ท่านขู่บ่าวรับใช้ในบ้านไม่ให้พูดไร้สาระแล้ว ข้าจะถามอะไรพวกมันไม่ได้เลยใช่หรือไม่ ไม่ใช่ทุกคนที่จะไร้สติเหมือนท่าน!

หลังจากสามีของข้าเสียชีวิต ท่านก็แกล้งเป็นพี่เป็นน้อง ผลัดเสื้อผ้าทำความสะอาดร่างหายให้เขาเพียงผู้เดียว โดยไม่ให้เราจัดการอะไร ต้องเป็นเพราะท่านทำเรื่องเลวร้ายอะไรแน่ๆ ข้าเชื่อว่าสามีตายด้วยน้ำมือของเขา!”

เมื่อเผชิญกับคำถามเชิงรุก จู่ ๆ ซือหมิงเจ๋อก็ลุกลี้ลุกลนเล็กน้อยและหันไปมองลท่านโหว “ท่านพ่อ พวกมันวางแผนอยากให้ลูกตายนานแล้ว ลูกกับพี่ใหญ่รักกันมาก ลูกจะทำร้ายเขาได้อย่างไร”

“เพราะอยากจะแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาทน่ะสิ” พระชายาของรัชทายาทกล่วอย่างเด็ดขาด

“ไร้สาระ”

“ถ้าท่านไม่มีความทะเยอทะยานจริง หมิงเจ๋อ ข้าขอถามได้หรือไม่ว่าทำไมท่านถึงสมรู้ร่วมคิดกับหญิงที่เพิ่งแต่งงานและโกหกว่ากำลังตั้งครรภ์” จู่ๆ เสิ่นหลินเฟิงก็พูดออกมา

คำพูดดังกล่าวทำให้เกิดคลื่นสั่นสะเทือน ทุกคนในสนามตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ทุกคนจ้องมองที่ท้องของเสียงจือ

เสียงจือรีบเอามือปิดปากด้วยความตื่นตระหนก “โกหกอะไร รัชทายาทเสิ่น ท่านหมายความว่าอย่างไร”

“ข้าหมายความว่าเจ้าไม่ได้ตั้งครรภ์เลยด้วยว้ำ เห็นได้ชัดว่าความทะเยอทะยานของซือหมิงเจ๋อ เป็นข้อต่อรองในการแย่งชิงตำแหน่งรัชทายาท”

เสียงจืออดไม่ได้ที่จะสะดุ้ง “รัชาทายาทเสิ่น ท่านช่างรู้จักหยอกล้อเสียจริง”

“เราหาหมอมาตรวจก็รู้แล้ว”

องค์หญิงใหญ่ยิ้มเล็กน้อย “”ทำไมต้องกังวลด้วยเล่า แม่นมตรงหน้าข้าน่ะมีทักษะทางการแพทย์อยู่มาก นางสามารถบอกได้ว่าเจ้าตั้งครรภ์หรือไม่

ทันใดนั้นเสียงจือก็หน้าซีดด้วยความตกใจและหันไปหาซือหมิงเจ๋อเพื่อขอความช่วยเหลือ

เจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ที่ได้รับเชิญมาในที่เกิดเหตุเป็นผู้สอบสวนที่มีประสบการณ์ พอเห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของทั้งสองคนแล้วพวกเขาก็เริ่มเกิดความสงสัยในใจ

ซือหมิงเจ๋อมีสีหน้าเคร่งขรึมและเย้ยหยันเพื่อปกปิดความผิดของตนเอง “นี่เป็นเรื่องในจวนของข้า รัชทายาทเสิ่นพูดขึ้นมาลอยๆ แบบนี้มีความเกี่ยวข้ออันใดกับคดีงั้นหรือ”