ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 117

ปู้ฟางงุนงงเป็นอันมากขณะมองหนี่หยันที่รีบรุดจากไป มุมปากของชายหนุ่มกว้างออกเป็นรอยยิ้ม เขาตั้งใจว่าจะสอบถามนางเพิ่มอีกเล็กน้อย และขอให้นางเป็นผู้ลองชิมสุราที่กำลังจะหมักขึ้นมาใหม่… เนื่องจากหนี่หยันเป็นคนเดียวที่เคยชิม ‘ลมหายใจมังกร’ มาก่อน

“ไม่ว่าจะอย่างไรสุราของเถ้าแก่ปู้ก็เป็นสุราที่ดีที่สุดที่ข้าเคยชิมมา” จีเฉิงเสวี่ยพูดด้วยรอยยิ้มขณะยกจอกให้ปู้ฟาง หลังจากที่เอ่ยชมจากก้นบึ้งของหัวใจเรียบร้อยเขาก็กระดกหมดจอกในคราวเดียว

เซียวเยวี่ยเองก็ทำเช่นเดียวกัน ทั้งสองไม่เคยดื่มลมหายใจมังกรมาก่อน จึงไม่รู้ว่ามันดีกว่าสุราหัวใจหยกเยือกแข็งอย่างไร แต่หากเทียบกับน้ำอัญมณีทิพย์ที่เคยดื่ม สุราของปู้ฟางนั้นยอดเยี่ยมที่สุดไม่มีอะไรเทียบเทียมได้ ทั้งสองเชื่อในสิ่งที่เคยประสบมาด้วยตัวเองเท่านั้น

ปู้ฟางพยักหน้าให้ทั้งสองด้วยความรู้สึกขอบคุณแล้วเอ่ย “ข้ารู้อยู่แล้วว่ามีคนที่ดีกว่าข้าเสมอ ข้าจึงจะไม่มีวันปล่อยให้ตนเองดวงตามืดบอดด้วยความผยองเด็ดขาด ข้าจะทำงานหาข้อมูลเพื่อคิดค้นสูตรสุราใหม่อย่างหนัก เมื่อวันนั้นมาถึง พวกเจ้าทั้งสองช่วยมาชิมได้หรือไม่ ข้ามั่นใจว่าสุราสูตรใหม่นี้จะต้องเอาชนะ ‘ลมหายใจมังกร’ อะไรนั่นได้อย่างแน่นอน”

เสียงของชายหนุ่มสงบนิ่งเป็นปกติ เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจที่ไม่จำเป็นต้องโพนทะนาออกมา

ดวงตาของชายหนุ่มทั้งสองเป็นประกายขึ้นทันที ต่างพากันพยักหน้าตอบรับ ทั้งสองย่อมอยากมาเป็นผู้ชิมสุราของปู้ฟางอยู่แล้ว เนื่องจากคุณภาพของสุราหัวใจหยกเยือกแข็งนั้นยอดเยี่ยมเป็นที่สุด สุราอะไรก็ตามที่ปู้ฟางเป็นคนคิดค้นจะต้องดีมากอย่างแน่นอน

หลังจากนั้นคนทั้งคู่ก็ดื่มสุราและพูดคุยกับปู้ฟางต่ออีกสักพัก แม้ชายหนุ่มเจ้าของร้านจะตอบด้วยเสียงราบเรียบน้อยคำเหมือนเดิม แต่พวกเขาก็ยังมีความสุขเนื่องจากชินกับอุปนิสัยของปู้ฟางเรียบร้อยแล้ว

พอดื่มหมดเหยือก ทั้งสองก็ลุกขึ้นยืนเพื่อจ่ายเงินแล้วบอกลา พวกเขาเดินจากไปโดยเอามือไพล่หลัง สีหน้ามีความสุขเต็มเปี่ยมขณะก้าวออกจากร้านไปสู่โลกแห่งหิมะภายนอก

ลมหนาวพัดผ่านทำให้ชายแขนเสื้อของคนทั้งคู่ปลิวไสว

ปู้ฟางทำความสะอาดเหยือกกระเบื้องสีฟ้าขาวรวมถึงจานกองใหญ่บนโต๊ะหนี่หยัน เขายิ้มกว้างอย่างอดไม่ได้ สตรีนางนั้นรูปโฉมงดงามและทรวดทรงดีมาก แต่กลับกินเยอะจนน่ากลัว เป็นคนตะกละตะกลามโดยแท้จริง

“แต่ว่า… กินเยอะถือเป็นเรื่องดี” ชายหนุ่มคิด

หลังจากที่ทำความสะอาดเสร็จ เขาก็ไปนอนขดอยู่บนเก้าอี้ตรงปากทางเข้าร้าน ดวงตาจ้องมองภาพของหิมะสีขาวโพลนภายนอก ชายหนุ่มคิดสะระตะหาวิธีการปรุงสุราที่จะเอาชนะ ‘ลมหายใจมังกร’ ขณะรอให้ลูกค้ามาเข้าร้าน

…

กลุ่มสาวงามเดินส่ายสะโพกซ้ายทีขวาทีไปบนถนนสายหลักของนครหลวง หิมะสีขาวที่ร่วงหล่นลงจากฟากฟ้าดูเหมือนจะเปลี่ยนสภาพไปเป็นกลีบดอกไม้สีชมพู เสียงกระพรวนหวานหูทำให้ใจสั่นไหวดังเข้าโสตประสาทของผู้คนที่เดินผ่านไปมา

ขณะที่ร่างบอบบางขาวใสเหล่านั้นเดินย่ำไปบนหิมะขาว ชั้นหิมะก็ยุบตัวลงเล็กน้อย แต่เท้าของพวกนางกลับยังสะอาดไร้มลทิน ข้อเท้ามีสร้อยสีแดงผูกกระพรวนที่ดังเป็นเสียงหวานหูไปตามจังหวะเดิน

“กรุ๊งกริ๊ง กรุ๊งกริ๊ง”

ในฤดูหนาวที่หิมะพัดเต็มท้องฟ้า เหล่านางทั้งห้ากลับใส่ชุดบางเบาสีชมพู ใบหน้าของพวกนางสวยหยดย้อย ดูยั่วยวนและมีเสน่ห์ไปในเวลาเดียวกัน พวกนางโยกซ้ายทีขวาทีขณะเดิน รูปร่างทรงนาฬิกาทรายดูน่าหลงใหล

ดวงตาของผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาแทบหลุดออกจากเบ้า สาวงามทั้งห้าที่มีหุ่นสะบึ้มกำลังเดินเฉิดฉายอวดโฉมให้บรรดาหนุ่มๆ ได้เฝ้ามอง มีหลายคนที่อดรนทนไม่ไหวจนเลือดกำเดาไหลออกมา ทำให้พวกนางทั้งห้าคนอดหัวเราะคิกคักไม่ได้

เซียวเยวี่ยและจีเฉิงเสวี่ยยืนขมวดคิ้วอยู่ท่ามกลางฝูงชน ขณะมองร่างสาวงามทั้งห้าที่เดินอยู่ข้างหน้า

“สำนักสุขสามัคคีก็มาด้วยรึ แถมยังกล้ามาเดินโฉบไปโฉบมาในนครหลวงอีก หากท่านพ่ออยู่คงจับประหารไปเสียหมดแล้ว” องค์ชายสามส่ายหน้าแล้วถอนหายใจเบา

ทันทีที่จักรพรรดิฉางเฟิ่งสวรรคต บรรดาสำนักน้อยใหญ่และกลุ่มอำนาจต่างๆ ก็พากันเนื้อเต้น ถึงกลับกล้ามาเดินโฉบไปเฉี่ยวมาในนครหลวงเลยทีเดียว ด้วยสถานการณ์ในเมืองที่ไม่ค่อยสู้ดีนัก จึงไม่มีใครมีเวลามาจัดการกับคนเหล่านี้

“พวกกลุ่มสตรีจากสำนักสุขสามัคคีมาทำอะไรที่นี่กัน หรือตั้งใจจะมาเข้าร่วมศึกชิงราชบัลลังก์ด้วย” เซียวเยวี่ยถามด้วยความงุนงง ใบหน้าเย็นชา

จีเฉิงเสวี่ยหัวเราะหึๆ แล้วค่อยๆ ก้าวเดินไปข้างหน้า “ไหนๆ พี่สองของข้าก็รับสำนักวิญญาณเข้ามาแล้ว จะรับสำนักสุขสามัคคีมาเพิ่มอีกแล้วจะทำไมเล่า บางทีสำนักวังกระดูกขาวและวังวิญญาณทมิฬอาจจะส่งตัวแทนมาร่วมด้วยก็เป็นได้… เขายอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อครองราชย์บัลลังก์ ดูเหมือนจะไม่สนใจแล้วว่าการแหย่เสือนั้นจะนำมาซึ่งอันตรายอะไรบ้าง”

…

ณ ตำหนักอวี่อ๋อง