ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 130

“บ้าอะไรกันนี่” ปู้ฟางคิด เขามองหนี่หยันด้วยความเคลือบแคลง จากนั้นก็มองไปที่ร่างบนพื้นซึ่งนอนหายใจรวยรินรอความตายอยู่ แล้วก็อดไม่ได้ที่จะตกใจ “นี่มันจีเฉิงเสวี่ยมิใช่รึ เหตุใดจึงสภาพร่อแร่เช่นนี้”

เขาวางถ้วยลงบนโต๊ะ จากนั้นก็พยุงจีเฉิงเสวี่ยขึ้น โอวหยางเสี่ยวอี้เองก็รีบออกมาช่วยด้วยเช่นกัน ทั้งสองช่วยกันพาจีเฉิงเสวี่ยไปที่เก้าอี้ เพื่อที่ชายหนุ่มจะได้นอนลงสบายๆ

“เกิดอะไรขึ้น” หลังจากที่จัดการเสร็จ ปู้ฟางก็หันใบหน้าไร้อารมณ์กลับมาหาหนี่หยันที่ยืนขมวดคิ้วอยู่ตรงปากทางเข้า

“จะเกิดอะไรขึ้นอีกเล่า หมอนี่โดนดักซุ่มโจมตี มาถึงนี่ได้ก็โชคดีแค่ไหนแล้ว มิเช่นนั้นคงตายไปนานแล้ว” หนี่หยันมองจีเฉิงเสวี่ยก่อนส่ายหน้าอย่างสังเวชใจ

“อวี่อ๋องเอาพวกลูกกระจ๊อกจากสำนักมาล้อมจีเฉิงเสวี่ยไว้ แต่ได้องครักษ์ของเขาปกป้องไว้จนเปิดทางหนีให้ได้ จากนั้นเขาก็ไปเจออวี่อ๋องเข้าแล้วถูกซ้อมจนปางตาย แต่โชคดีที่เซียวเหมิงโผล่มาช่วยไว้ได้ทัน ทว่าสุดท้ายก็ดันเคราะห์ซ้ำกรรมซัดไปเจอเจ้ามู่เฉิงอีก…” หนี่หยันบรรยายเส้นทางสุดทรหดของจีเฉิงเสวี่ยให้ชายหนุ่มฟังสั้นๆ

มุมปากของปู้ฟางกระตุกขณะคิด “เจ้าจีเฉิงเสวี่ยนี่ซวยจริงๆ เขาไปทำอะไรเข้าถึงทำให้คนเกลียดจนอยากฆ่าขนาดนี้”

“แล้วหมอนี่ไปทำอะไรชั่วร้ายถึงขนาดต้องโดนตามจองล้างจองผลาญเช่นนี้ด้วยเล่า” ชายหนุ่มถามอีกครั้งขณะหันไปมองจีเฉิงเสวี่ย แล้วก็ได้เห็นว่าอีกฝ่ายมีเลือดไหลออกจากทุกรูบนใบหน้า

ตอนนั้นเองสีหน้าของหนี่หยันก็ดูเหยเกขึ้น นางอยากหัวเราะออกมาแต่ก็ทำไม่ได้จึงทำได้เพียงตอบ “เขาไม่ได้ทำอะไรชั่วร้าย เพียงแต่ไปฉวยราชบัลลังก์มาจากพี่ชายทั้งสองคนได้ก็เท่านั้น ราชโองการพินัยกรรมของจักรพรรดิองค์ก่อนระบุให้เขาเป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์คนต่อไป แปลว่าเขาจะกลายมาเป็นจักรพรรดิของจักรวรรดิวายุแผ่วในอนาคต… แน่นอนว่าอย่างแรกเขาต้องรอดชีวิตไปได้ก่อน”

ปู้ฟางเข้าใจสถานการณ์ทันที เมื่อจีเฉิงเสวี่ยที่ได้รับความนิยมชมชอบน้อยที่สุดในบรรดาบุตรชายสามคนได้ตำแหน่งผู้สืบทอดราชบัลลังก์ไปอย่างไม่มีใครคาดคิด พี่ชายทั้งสองก็ย่อมอับอายขายขี้หน้าจนแทบอยากซุกแผ่นดินหนี องค์ชายสามไม่ได้มีคนหนุนหลังมากมายขนาดนั้น ทั้งยังได้ในสิ่งที่ตนเองไม่ควรจะได้ นี่ตรงกับคำกล่าวที่ว่า “ทรัพย์นำมาซึ่งหายนะ” อย่างแท้จริงทีเดียว

“แล้วเหตุใดจึงพาเขามาที่นี่กัน นี่ร้านอาหาร ไม่ใช่โรงหมอ” ปู้ฟางถามด้วยสีหน้าจริงจังขณะมองหนี่หยันอย่างไร้อารมณ์

หนี่หยันหรี่ตาลงเล็กน้อย ดวงตาของนางกลายเป็นรูปจันทร์เสี้ยวน่ารัก มุมปากยกขึ้นเป็นรอยยิ้มก่อนเอ่ยตอบ “หากข้าส่งหมอนี่ไปโรงหมอดูท่าจะไม่รอดแน่ หลังจากที่โดนโจมตีด้วยวิชาลับของสำนักเกาะมหายานเข้าไป แม้แต่หมอเทวดาก็ช่วยชีวิตเขาได้ยาก”

“อย่าคิดว่าจะรักษาเขาให้หายด้วยอาหารโอสถทิพย์เลยเชียว อาหารโอสถทิพย์สองชนิดที่ข้าทำได้ช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของเขาไม่ได้” ชายหนุ่มตอบ

หนี่หยันจ้องปู้ฟางเขม็ง ลิ้นสีชมพูของนางแลบออกมาเลียริมฝีปากอ่อนบาง “ในเมื่ออาหารโอสถทิพย์ใช้ไม่ได้… เช่นนั้นเจ้ามีสมุนไพรหรือไม่ จะใช้สมุนไพรระดับเจ็ดอย่างสมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงก็ได้ อาการบาดเจ็บเช่นนี้รักษาได้อยู่แล้ว

“อันที่จริงแค่ปล้องเดียวก็น่าจะพอ” นางเอ่ย

ปู้ฟางยิ้มกริ่ม ชายหนุ่มคิดอยู่แล้วว่าสตรีผู้นี้จ้องสมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงของเขาอยู่ หลังจากที่ได้สัมผัสโลหิตของนกปักษาเพลิงโบราณ สมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงระดับเจ็ดก็มีฤทธิ์การคืนชีวิตที่ยอดเยี่ยมเหนือสิ่งใดทั้งปวง ถือเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในการช่วยชีวิตจีเฉิงเสวี่ยในเวลานี้

ทว่าปู้ฟางกลับรู้สึกลังเลเล็กน้อย เขาตั้งใจจะเก็บสมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงเอาไว้ต้มสุราที่จะเอาชนะ “ลมหายใจมังกร” ได้ เนื่องจากสมุนไพรระดับเจ็ดนั้นไม่ใช่สิ่งที่จะหามาได้ง่ายๆ

“เจ้าไม่ได้มาเพื่อเอาสมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงรึ หากข้าใช้มันช่วยชีวิตเขา เจ้าก็เอาไปไม่ได้แล้วน่ะสิ” ปู้ฟางถามอย่างงุนงง

หนี่หยันยิ้มสว่างไสวให้ชายหนุ่ม จากนั้นก็ชี้ไปที่จีเฉิงเสวี่ยแล้วเอ่ย “กว่าข้าจะปลีกตัวออกจากสำนักได้นั้นยากเย็นแสนเข็ญนัก เจ้าคิดว่าข้ามาเพื่อแค่หาสมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงรึ เอาไปใช้ช่วยชีวิตเขาเถอะ ข้าไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรอยู่แล้ว ที่สำนักข้าก็มีสมุนไพรระดับเจ็ดมากพอใช้อยู่”

ปู้ฟางคิดหน้านิ่ง “เจ้าไม่เจ็บปวด… แต่ข้าเจ็บ”

แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้คิดจะพูดอะไรกับนางอีก เขาหันไปมององค์ชายสามที่ได้แต่หายใจรวยรินรอความตาย เมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่ทั้งอ่อนโยนและสง่างามแต่กำลังจะเสียชีวิตไปก่อนวัยอันควร ปู้ฟางก็อดไม่ได้ที่จะถอนใจออกมา

“ข้านี่ก็เป็นคนใจอ่อนตลอด” ปู้ฟางคิดพร้อมถอนหายใจ

จากนั้นเขาก็ให้โอวหยางเสี่ยวอี้คอยดูแลจีเฉิงเสวี่ย ส่วนตัวเองก็เดินเข้าครัวไป สุดท้ายชายหนุ่มก็ทนดูคนตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ไหว แม้ว่าตนเองจะเป็นคนที่ไม่สนใจใยดีมนุษย์มากนัก แต่เขาก็ยังต้องช่วย เนื่องจากจีเฉิงเสวี่ยอุดหนุนร้านของเขามานาน

ชายหนุ่มหยิบสมุนไพรโลหิตปักษาเพลิงออกมาจากตู้ สมุนไพรสีน้ำตาลแดงดูสวยละเอียดลออเหมือนสลักมาจากพลอยแดงหม่น ตู้ที่ระบบมอบให้นั้นมีความสามารถในการเก็บรักษาคุณสมบัติวัตถุดิบอย่างดีเยี่ยม จึงทำให้มันยังคงเงางามและเต็มไปด้วยพลังปราณล้นปรี่