ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 24
ตอนที่ 24 สามยักษ์ร้ายแห่งตระกูลโอวหย…
บุตรชายหน้าตาเหมือนคนเถื่อนทั้งสามของตระกูลโอวหยางเป็นบุตรของโอวหยางซงเหิง หัวหน้าตระกูลคนปัจจุบัน ทั้งสามมีแผ่นหลังกว้าง เอวหนา รูปร่างหน้าตาเหมือนยักษ์ปักหลั่น ความสามารถในการต่อสู้และพละกำลังมหาศาล ทำให้ทุกคนในนครหลวงมองพี่น้องทั้งสามว่าเป็นปีศาจจอมทำลายล้าง และได้รับสมญานามว่า สามยักษ์ร้ายแห่งตระกูลโอวหยาง
บุตรชายคนแรกมีนามว่าโอวหยางเจิน คนที่สองมีนามว่าโอวหยางอู๋ และคนสุดท้ายมีนามว่าโอวหยางตี้ เมื่อนำชื่อต้นของทั้งสามมารวมกัน จะแปลได้ว่า “แข็งแกร่งไร้เทียมทาน” สามพี่น้องนี้เป็นแฝดสาม จึงมีหน้าตาเหมือนกันพอสมควร นอกจากนี้พลังปราณยังใกล้เคียงกันอีกด้วย โดยอยู่ที่ระดับสี่ขั้นจิตยุทธการ สามคนนี้เคยตามโอวหยางซงเหิงผู้เป็นบิดาไปรบอยู่ครั้งหนึ่ง จึงมีประสบการณ์ห้ำหั่นคร่าชีวิตในสนามจริง
แม้ทั้งสามจะได้รับสมญานามว่าสามยักษ์ร้ายแห่งตระกูลโอวหยาง และไม่รู้จักพินอบพิเทาใครหน้าไหนทั้งนั้นในนครหลวง แต่สามพี่น้องชายชาตรีกลับเชื่อฟังโอวหยางเสี่ยวอี้ น้องหญิงเพียงคนเดียวของพวกเขาเป็นอย่างมาก ทันทีที่ได้รู้ข่าวว่าน้องหญิงตัวเล็กบอบบางน่าทะนุถนอมถูกจองจำไว้ที่ร้านอาหารรูหนู ทั้งสามก็พลันบันดาลโทสะขึ้นมา
พี่น้องทั้งสามคนที่กำลังมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารในตอนนี้ เปรียบเสมือนภูเขาไฟที่ใกล้จะปะทุไม่มีผิด
เจ้ารู่เก๋อและซุนฉีเซี่ยงที่กำลังแอบเฝ้าสังเกตการณ์ความเป็นไปของร้านอยู่นั้น สังเกตเห็นความเคลื่อนไหวนี้ทันที และกำลังปลื้มปริ่มกับหายนะครั้งนี้ เจ้ารู่เก๋อยิ้มเยาะไม่หยุด ชายหนุ่มรอโอกาสแก้แค้นมานาน แต่กลับกลายเป็นว่าตัวเขาไม่ต้องมือสกปรกเองเสียนี่
สามยักษ์ร้ายแห่งตระกูลโอวหยางได้ชื่อว่าเป็นปีศาจจอมทำลายล้าง เพราะไม่ว่าจะย่างกรายไปแห่งหนใด ทุกสิ่งก็พังราบคาบเป็นหน้ากลองทั้งสิ้น เมื่อโอกาสมาถึง เจ้ารู่เก๋อก็เพียงแค่ต้องเดินไปเหยียบหน้าไอ้เจ้าของร้านหน้าตายนั่นเท่านั้น
หากมุ่งหน้าตามถนนสายหลักของนครหลวงไปเรื่อยๆ เมื่อเดินผ่านร้านปักษาเพลิงนิรันดร์ไปไม่กี่จั้งแล้วเลี้ยวซ้าย ก็จะเจอตรอกๆ หนึ่ง พอเข้าไปในตรอกนั้นเรียบร้อย จะเจอร้านเล็กๆ ของฟางฟาง
ปู้ฟางเจ้าของร้านกำลังนอนขดอาบแดดอยู่บนเก้าอี้ ไอแดดทำให้ชายหนุ่มอุ่นไปทั้งร่างและเริ่มง่วงนอน
โอวหยางเสี่ยวอี้นั่งอยู่ใกล้ๆ กันและกำลังเบื่อสุดขีด ในเมื่อไม่มีอะไรทำ เด็กหญิงที่อยากกินปลาดองเหล้าและน้ำแกงเต้าหู้หัวปลาสุดกู่จึงเริ่มฝึกพลังปราณอย่างแข็งขัน
ทันทีที่สามพี่น้องตระกูลโอวหยางเดินเข้ามาในตรอก พลังปราณที่ร่างของทั้งสามแผ่ออกมาก็ทำให้เกิดลมกรรโชกแรงเสียจนฝุ่นตลบไปหมด
ตูม ตูม ตูม!
ทั้งสามเปรียบเสมือนสัตว์ร้าย ทุกครั้งที่ก้าวเดิน พื้นก็พลันสั่นไหว
“พี่ใหญ่! ไอ้ร้านรูหนูข้างหน้านั่นอย่างไรเล่าที่จับน้องหญิงของเราไปจองจำ! เราไปสังหารไอ้เจ้าของร้ายโฉดชั่วนั่นกันเถิด” โอวหยางอู๋พูดเสียงต่ำ ดวงตาโกรธเกรี้ยว
โอวหยางตี้ตบหน้าอกตนเอง หนวดปลิวไสวตามแรงตะโกน “พับผ่าสิ! กล้าดีอย่างไรมาจับน้องหญิงสุดที่รักของพวกเราไปขังไว้! ข้าขอสาบานต่อหน้าฟ้าดินว่า หากวันนี้ไม่ได้ฉีกมันเป็นชิ้นๆ ข้าจะไม่ร่ำสุราไปอีกสามวัน!”
“ไปดูกันเถิดว่าใครหน้าไหนกันที่มันกล้าทำเช่นนี้” โอวหยางเจินเป็นคนที่มีสติที่สุดในสามพี่น้อง แต่ในเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับน้องหญิงของเขา เขาจึงใจจดจ่อเป็นพิเศษ ชายหนุ่มนึกถึงเสียงน่ารักและใบหน้างดงามของน้องหญิงตน เมื่อจินตนาการว่าบัดนี้นางกำลังถูกทรมานแสนสาหัสอยู่ในร้านอาหารรูหนูนั่น ก็รู้สึกราวกับหัวใจของตนกำลังถูกฉีกเป็นชิ้น
สุนัขสีดำตัวใหญ่ที่นอนอยู่บนพื้นหน้าร้านรู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือน มันลืมตาขึ้นทันทีอย่างระแวดระวัง แล้วมองไปยังร่างยักษ์ทั้งสามที่กำลังพุ่งตรงเข้ามา จากนั้นเจ้าสุนัขก็เปิดปากหาวแล้วนอนต่อไป
ปู้ฟางเองก็ตื่นเพราะแรงสั่นสะเทือนจากพื้นดินเช่นกัน เขามองออกไปเห็นร่างใหญ่สามร่างของสามพี่น้องตระกูลโอวหยางยืนจังก้าอยู่ข้างนอก
“พวกเจ้าเป็นใคร มากินข้าวรึ” ปู้ฟางถามอย่างไร้อารมณ์
“บ๊ะ! ไอ้เลว ใครมันจะอยากมากินข้าวที่นี่กัน! พวกเรามาชิงตัวน้องหญิงไปจากเงื้อมมือชั่วๆ ของเจ้าต่างหาก!” โอวหยางอู๋ซึ่งอารมณ์ร้ายที่สุดในบรรดาสามคนตะโกนออกมาด้วยโทสะทันที
ปู้ฟางงุนงง “มาตามหาน้องหญิงรึ ไอ้ยักษ์ใหญ่หน้าตาเหมือนเตียวหุยทั้งสามนี่ต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ ร้านเราขายอาหารไม่ได้ขายตัว”
“น้องหญิงอะไรกัน ที่นี่ไม่มีน้องหญิง” ในเมื่อไม่ได้มากินอาหาร ปู้ฟางก็ไม่จำเป็นต้องสนใจ เขาจึงกลับไปนอนขดบนเก้าอี้ต่อ
“กล้าดีอย่างไรมาหลอกพวกข้า! ข้ารู้สึกได้ถึงพลังปราณของน้องหญิงข้าในร้านนี้! หากไม่ส่งตัวนางมาเดี๋ยวนี้ พวกข้าจะพังร้านนี้ให้ราบเป็นหน้ากลอง!”
โอวหยางตี้หักนิ้วกรอบแกรบ จ้องหน้าปู้ฟางอย่างอาฆาตมาดร้าย
ปู้ฟางมองคนทั้งสามอย่างไร้ความรู้สึก ชายหนุ่มรู้แล้วว่าพวกนี้มาตามหาตัวใคร เป็นเด็กหญิงโอวหยางเสี่ยวอี้นี่เอง
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนเรียกโอวหยางเสี่ยวอี้ที่กำลังฝึกปราณอยู่ใกล้ๆ “เฮ้ย เจ้าน่ะ มีคนมาหาแน่ะ”
เสียงตะโกนของชายหนุ่มทำให้เด็กหญิงที่กำลังฝึกปราณตื่นจากสภาวะทำสมาธิ นางจ้องปู้ฟางตาเขียว จากนั้นก็มองออกไปนอกร้าน แล้วก็เห็นทันทีว่าพี่ชายหน้าตาเหมือนยักษ์ทั้งสามของตนกำลังยืนอยู่ข้างนอก
สีหน้าของนางเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน นางรู้ทันทีว่าต้องเป็นเซียวเยียนอวี่แน่ๆ ที่เอาพิกัดของนางไปบอกที่บ้าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD