ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 241

อวี่ฝูยืนอ้าริมฝีปากสีแดงเรื่อค้างอยู่ในห้องครัวของเถ้าแก่ปู้ ใบหน้าของนางดูตกใจเป็นอย่างมาก

ว่ากันว่าห้องครัวของเถ้าแก่ปูนั้นถือเป็นสถานที่แสนลึกลับที่ไม่เคยมีใครได้ย่างกรายเข้ามาก่อน จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เคยมีใครได้เข้ามาในนี้ นางไม่คาดคิดเลยว่าตนเองจะได้มาเหยียบห้องครัวของที่นี่…ช่างน่าตื่นเต้นอะไรเช่นนี้!

อวี่ฝูโบกสะบัดหางพลางเลื้อยตามปู้ฟางไป

พอผ่านประตูครัว บรรยากาศก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ภายในบริเวณร้านสร้างความรู้สึกที่ทำให้คนที่อยู่ภายในผ่อนคลายดื่มด่ำกับชีวิต แต่ภายในครัวนั้นดูสะอาดสะอ้านเป็นมืออาชีพ ทันทีที่เหยียบเข้าไป นางก็เจอหุ่นเชิดตัวอ้วนกลม ดวงตาของมันเป็นสีแดงและมองนางตั้งแต่ศีรษะจดปลายหางหนึ่งครั้ง ทำให้นางขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว

หุ่นเชิดนี้จะเป็นตัวเดียวกับที่บิดาของนางเคยเล่าให้ฟังหรือไม่นะ ดูเหมือนว่าหน้าตาของมันจะไม่น่ากลัวเหมือนที่คนอื่นว่าเอาไว้แม้แต่น้อย พุงใหญ่อ้วนกลมทำให้มันดูน่ารักน่ากอดเลยทีเดียว

ปู้ฟางเดินไปข้างหน้าเจ้าขาวพลางลูบพุงของมัน ก่อนเอ่ยแนะนำให้อวี่ฝูที่อยู่ด้านหลังรู้จัก “นี่คือเจ้าขาว เป็นหุ่นยนต์ผู้ช่วย เจ้าจะมองว่าเป็นหุ่นเชิดกลผู้ช่วยของข้าก็ได้ หลังจากที่ทำอาหารเสร็จ เราจะนำของเหลือไปใส่ในตัวเจ้าขาวเพื่อทำลาย”

อวี่ฝูยืดตัวตรงพลางประสานมือเข้าด้วยกัน นางโค้งคำนับเจ้าขาวเพื่อทักทาย

ดวงตาของเจ้าขาวกะพริบแสง มันยกมือใหญ่เหมือนใบบัวขึ้นเกาหัวโล้นแกรกๆ

ปู้ฟางนำอวี่ฝูเดินผ่านเจ้าขาวเข้าไปยังบริเวณโต๊ะทำอาหาร โต๊ะของเขาทำมาจากวัสดุที่ดูหรูหราราคาแพง ดูเหมือนกระเบื้องชนิดหนึ่งแต่มันเงากว่ามาก

บนโต๊ะทำอาหารมีอุปกรณ์ทำครัวมากมายวางเรียงอยู่ เป็นอุปกรณ์ทุกอย่างที่สรรหามาได้ในโลกนี้ ทำให้โต๊ะนี้ดูสมบูรณ์เป็นมืออาชีพอย่างยิ่ง เขียงของเขาทำมาจากไม้ที่ดูไม่ธรรมดา เขียงนั้นมีกลิ่นหอมอ่อนๆ โชยออกมา อวี่ฝูมองทุกอย่างตรงหน้าด้วยดวงตาสงสัยใคร่รู้

การตกแต่งในห้องครัวนั้นแตกต่างจากบริเวณอื่นของร้านอย่างสิ้นเชิง ห้องครัวตกแต่งอย่างทันสมัย บนผนังไม่มีสิ่งใดที่เกินความจำเป็นเมื่อเทียบกับในร้าน รอบห้องเต็มไปด้วยตู้ใส่ของมากมาย ตู้ทั้งหมดทำจากไม้และวัสดุบางอย่างที่อวี่ฝูไม่รู้ว่าคืออะไร

วัสดุนั้นเย็นเมื่อสัมผัส นอกจากนี้ภายในยังส่องแสงสว่างออกมาด้วย

“นี่เรียกว่าตู้เย็น เอาไว้เก็บอาหาร ทำให้อาหารสดใหม่เสมอ” ปู้ฟางเอ่ยแนะนำอย่างไร้อารมณ์ เขาเปิดประตูตู้เย็นออก ทันใดนั้นลมเย็นก็โชยออกมาจากภายใน ทำให้อวี่ฝูตัวสั่นขึ้นมา

“นี่เรียกว่าเตาอบ สามารถนำอาหารหลายชนิดเข้าไปอบได้ เจ้านี่ทำอาหารอร่อยได้มากมายหลายชนิด”

ปู้ฟางเปิดฝาเตาอบ ภายในเตาอบไม่มีฝุ่นแม้แต่น้อย ลมเย็นพวยพุ่งออกมาจากภายในเช่นกัน

เครื่องดูดควัน เครื่องบด เตาอุ่นร้อน และอื่นๆ อีกมากมาย ล้วนเป็นสิ่งที่อวี่ฝูไม่เคยรู้จักหรือเห็นมาก่อนในชีวิตนี้ แม้นางจะไม่เข้าใจว่าแต่ละสิ่งเอาไว้ใช้ทำอะไร แต่ก็สัมผัสได้ถึงความเป็นมืออาชีพจากอุปกรณ์เหล่านี้

นี่เป็นครั้งแรกที่นางรู้ซึ้งว่าการพิชิตทักษะการทำอาหารนั้นไม่ได้เรียบง่ายตรงไปตรงมาอย่างที่เคยคิด ความจริงแล้วยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่นางต้องหาความรู้และทำความเข้าใจ

“นี่คือที่เก็บมีด มีมีดที่เอาไว้ใช้หั่นผักอยู่หลายชนิด เลือกเล่มที่เจ้าจับแล้วรู้สึกถนัดมือมากที่สุดออกมา” ปู้ฟางชี้ไปที่ที่เก็บมีดเหนือโต๊ะทำอาหาร

อวี่ฝูมองที่เก็บมีดด้วยความสนใจใคร่รู้ นางเห็นมีดสีดำสนิทที่ทั้งใหญ่และหนาเล่มหนึ่ง แล้วก็รู้สึกทึ่งกับสิ่งที่เห็นทันที

“นี่มัน…นี่ก็เป็นมีดทำครัวด้วยหรือ เหตุใดจึงอันเบอเริ่มเทิ่มหนักอึ้งเช่นนี้”

ปู้ฟางยกมุมปากขึ้นยิ้ม จากนั้นก็กำด้ามมีดนั้นเอาไว้แล้วยกมันขึ้นมาอย่างง่ายดาย

มีดนี้หนักเป็นพิเศษ เป็นเล่มเดียวกับที่เขาใช้ฝึกทักษะการใช้มีด เป็นไปไม่ได้เลยที่คนธรรมดาจะหยิบมีดเล่มนี้ขึ้นมาโบกไปมาตามใจชอบได้

อวี่ฝูพยายามยกมีดเล่มนี้ขึ้นมา แต่แม้จะพยายามเสียจนข้อมือเริ่มเจ็บ นางก็ยังยกไม่ได้

“นี่เป็นมีดที่ข้าใช้ฝึกทักษะการใช้มีดและการแกะสลัก เจ้าควรเลือกเล่มอื่นแทน” ชายหนุ่มเอ่ย

อวี่ฝูมองปู้ฟางด้วยความสงสัย “คนที่มีทักษะยอดเยี่ยมหาตัวจับยากเช่นเถ้าแก่ปู้ ยังต้องฝึกอยู่อีกหรือ”

“การฝึกทักษะการทำอาหารนั้นไม่มีที่สิ้นสุด หากเจ้าอยากเป็นแม่ครัวฝีมือฉมัง เจ้าก็ต้องฝึกทุกวัน หากทำเช่นนั้น หัวใจของเจ้าจะรวมเป็นหนึ่งเดียวกับทักษะการทำอาหาร เพื่อให้สัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงภายในอาหารทุกจานที่เจ้าทำ ในเมื่อเจ้าอยากมาเป็นแม่ครัวฝึกหัดที่ร้านข้า เจ้าก็ต้องฝึกซ้อมทักษะการใช้มีดและการแกะสลักที่ข้าฝึกเป็นประจำทุกวันด้วยเช่นกัน” ปู้ฟางพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ความสามารถในการทำอาหารของปู้ฟางนั้นยอดเยี่ยม กระนั้นเขาก็ยังยืนกรานเป็นกระต่ายไม่รู้ล้มอยู่ดีว่า หากไม่ใช่เพราะการฝึกหนักทุกวัน ความสามารถของเขาคงไม่ดีขึ้นแบบก้าวกระโดดเช่นนี้

อวี่ฝูถอนหายใจ จากนั้นนางก็หยิบมีดทำครัวหลายเล่มขึ้นมาลองถือดู สุดท้ายก็เลือกเอามีดขนาดเท่าฝ่ามือของปู้ฟางออกมาเล่มหนึ่ง น้ำหนักของมันจัดว่าพอดีมือดูเหมาะกับอวี่ฝูเป็นอย่างมาก

ปู้ฟางพยักหน้าจากนั้นก็นำไข่พิราบพายุอัสนีออกมาจากตู้เก็บของ นี่เป็นวัตถุดิบที่ระบบจัดหามาให้สำหรับการทำข้าวผัดไข่สูตรของร้าน