ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 258

เซียวเคอเฉิงเป็นนายท่านลำดับสามของตระกูลเซียว สถานะของเขาในตระกูลไม่ได้สลักสำคัญอะไรนักเพราะตระกูลเซียวมีทั้งเซียวเหมิงและเซียวเคออวิ่นอยู่ รัศมีความเก่งกาจของสองคนนี้กลบตัวตนของเซียวเคอเฉิงไปเสียสิ้น

ไหวพริบด้านการค้าขายของเซียวเคอเฉิงเทียบเซียวเคออวิ่นไม่ได้ ขั้นปราณเองก็เทียบเซียวเหมิงไม่ติดฝุ่น ไม่ผิดแม้แต่น้อยหากจะกล่าวว่าสถานะของเซียวเคอเฉิงในตระกูลเซียวอยู่ในจุดที่น่ากระอักกระอ่วน ทว่าชายวัยกลางคนเองก็เป็นคนทะเยอทะยานไม่น้อยเช่นกัน

เมื่อเซียวเคอเฉิงเห็นว่ากรงเล็บของปลาปีศาจกำลังจะบดขยี้ร่างของเซียวเคออวิ่นจนแหลกเป็นเศษเลือดเศษเนื้อ ในใจของเขากลับไม่ได้มีความเสียใจอย่างที่คนเป็นน้องควรจะมีแม้สักเสี้ยว กลับกันความรู้สึกตื่นเต้นพลันวิ่งพล่านไปทั่วร่างราวกับเป็นสายน้ำเชี่ยว

“หากเซียวเคออวิ่นตาย… ตำแหน่งผู้นำตระกูลเซียวในเมืองนครใต้ย่อมตกเป็นของข้า!” แววตื่นเต้นฉายชัดอยู่ในดวงตาของเซียวเคอเฉิน

เขาไม่ได้ใส่ใจปู้ฟางที่ทะยานตัวไปข้างหน้าแม้แต่น้อย เจ้าเด็กนั่นไม่ได้รุ่นราวคราวเดียวกับเซียวเยียนอวี่หรอกรึ เป็นเพียงชายหนุ่มวัยละอ่อนจะต้านทานกรงเล็บของปลาอสูรเวทระดับเจ็ดได้อย่างไร คิดว่าตนเองเป็นใครกัน แม้แต่เซียวเหมิงเมื่อตอนอายุเท่าเซียนเยียนอวี่ก็ยังมีพลังปราณเพียงขั้นราชันยุทธการเท่านั้น

สีหน้าของชายวัยกลางคนเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน คิดถากถางอยู่ในใจว่าปู้ฟางช่างไม่ประมาณตนเองและรนหาที่ตายชัดๆ

หัวใจของเซียวเยียนอวี่สั่นสะท้าน นางหวังให้เถ้าแก่ปู้จัดการเรื่องนี้แต่ก็ไม่ได้ต้องการให้เกิดอันตรายขึ้นกับอีกฝ่าย… เอาเข้าจริงปู้ฟางไม่เคยลงมือด้วยตนเองเช่นนี้มาก่อน นี่เขาไม่ตระหนักเลยสักนิดหรือว่าปลาอสูรเวทตรงหน้านั้นน่าหวาดหวั่นเพียงใด ปู้ฟางไม่ได้เป็นเจ้าขาวในร่างมนุษย์เสียหน่อย…

ร่างของปู้ฟางเคลื่อนไหวรวดเร็วราวสายฟ้า พลังงานเที่ยงแท้ระเบิดออกมาจากฝ่าเท้าขณะที่ชายหนุ่มพุ่งตัวไปตามกระเบื้องหลังคา

เขาเคลื่อนไหวรวดเร็วจนเห็นเป็นเพียงสายสีดำ ชายหนุ่มพุ่งตัวตัดผ่านอากาศด้วยความเร็วแสง ใบหน้าเคร่งเครียดถมึงทึง

บรรยากาศรอบตัวพลันหนักอึ้ง อากาศดูราวกับถูกทำให้หยุดนิ่งไป

กลุ่มควันสีเขียวลอยออกมาปกคลุมมือของปู้ฟางเอาไว้ ดวงตาของชายหนุ่มหดแคบขณะสูดลมหายใจเฮือกใหญ่เข้าปอด

เซียวเคออวิ่นไม่อาจทนการบาดเจ็บได้อีกจึงคำรามออกมาด้วยความสิ้นหวัง เนื้อหนังของเขาเริ่มผุกร่อนอย่างรวดเร็วก่อเกิดเป็นกลิ่นเหม็นเน่าฉุนจมูก… กลิ่นนี้ทำให้ปู้ฟางที่พุ่งตัวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ต้องขมวดคิ้วมุ่นเนื่องจากรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาบอกไม่ถูก

ครืน!!

เสียงดังครืนก้องกังวานไปทั่ว สายน้ำเชี่ยวในแม่น้ำโถมตัวขึ้นเป็นคลื่นสูงพุ่งตรงเข้ามาพร้อมด้วยพื้นดินที่สั่นไหวรุนแรง

ทุกคนต่างหัวใจตกไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อมองไปยังจุดที่เซียวเคออวิ่นยืนอยู่ ตอนนั้นเอง… พื้นที่ตรงนั้นพลันมืดมิดเพราะถูกกรงเล็บขนาดมโหฬารซึ่งเต็มไปด้วยเกล็ดปลาเงาวับบดบังแสงสว่าง

สีหน้าของเซียวเยียนอวี่ซีดเผือดไม่ต่างจากคนตาย มันจะจบลงเช่นนี้จริงๆ หรือ…

เซียวอวี่ลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นเพราะแข็งขาอ่อนแรง ใบหน้าซีดเซียวไร้ซึ่งสีสันใดๆ บิดาของเขา… จะถูกเจ้าอสูรร้ายนั่นบดขยี้จนไม่เหลือซากจริงหรือนี่?!

สมาชิกตระกูลเซียวที่มารวมตัวกันอยู่ด้านล่างล้วนตกอยู่ในความเศร้าโศก เว้นเพียงเซียวเคอเฉิงที่ดูตื่นเต้นเล็กน้อย หลินฉินเอ๋อร์ยกมือขึ้นกุมอกแน่น ริมฝีปากซีดเซียว ดวงตาเหลือบขึ้นจากนั้นก็พลันสลบไป

ร่างบอบบางของนางไม่อาจทานทนความเศร้าเสียใจที่ต้องทนดูร่างของสามีถูกบดขยี้ไม่เหลือซากไปต่อหน้าต่อตาได้

“โฮก!”

ปลาอสูรมังกรพินาศดวงตาแดงก่ำส่งเสียงคำรามออกมา สายตาของมันจับจ้องไปที่กรงเล็บซึ่งกำลังจะตะปบลงบนมดปลวกไร้ความสำคัญตรงหน้า แววสับสนปรากฏให้เห็นในดวงตาสีเลือด

ตอนนั้นเองความรู้สึกเจ็บปวดฉับพลันก็ทำเอาหัวใจของมันเต้นระส่ำราวกับถูกสายฟ้าฟาด มันไม่อาจทานทนความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นได้จนต้องแผดเสียงร้องออกมาดังสนั่น

ลำแสงสีทองสายหนึ่งส่องสว่างออกมาจากใต้กรงเล็บของปลาปีศาจ ตามมาด้วยลำแสงสายอื่นๆ อีกมากมาย ก่อเกิดเป็นแสงสว่างเจิดจ้าราวกับดอกบัวที่กำลังเบ่งบาน

ฟึ่บ!

เสียงโลหะฟันใส่บางสิ่งสะท้อนก้องในโสตประสาทของทุกคน หัวใจของเหล่าคนที่ดูอยู่สั่นสะท้าน ดวงตาหรี่แคบ ปากอ้าค้างเล็กน้อยขณะมองภาพตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา

ไม่นานหลังจากที่ปลาอสูรมังกรพินาศกรีดร้องออกมา กรงเล็บข้างหนึ่งของมันก็แหลกละเอียดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!

สายลมรุนแรงพัดกรรโชก ทำให้เลือดสีแดงสดที่สาดกระจายออกมากระเซ็นไปทั่วบริเวณราวกับเป็นฝนโลหิต

ร่างที่กำลังถือมีดทำครัวสีทองยืนอยู่บนพื้นอย่างองอาจ เชือกมัดผมขาดสะบั้น ทำให้ผมของเขาพัดสยายไม่เป็นทรง

สีหน้าของปู้ฟางนิ่งสงบขณะสองมือกระชับอยู่บนด้ามของมีดทำครัวกระดูกมังกรทอง ปลายมีดส่องแสงสีทองเจิดจ้า รัศมีพร่ามัวของมันโอบล้อมทั่วร่างของชายหนุ่ม

เลือดของปลาอสูรยังไหลลงมาไม่ขาดสาย แต่ทุกหยดกลับถูกทำให้สลายหายไป

ร่างของปู้ฟางที่ยืนอยู่ภายใต้ฝนโลหิตที่กระหน่ำลงมากลับยังสะอาดหมดจดไร้มลทิน ราวกับเป็นดอกบัวชูช่อสง่างามสงบนิ่ง

เสียงร้องโหยหวนของเซียวเคออวิ่นยังคงดังออกมาอย่างต่อเนื่อง ฝนเลือดสาดซัดลงมาทั่วร่างแปรเปลี่ยนให้ชายวัยกลางคนกลายเป็นมนุษย์โลหิต

กลิ่นเลือดคละคลุ้งผสานเข้ากับกลิ่นเน่าเหม็นที่แผ่ออกมาจากร่างของเซียวเคออวิ่น

ทว่า ณ เวลานี้ความสนใจของทุกคนไม่ได้อยู่ที่เซียวเคออวิ่น แต่เป็นชายหนุ่มที่กำลังกำมีดทำครัวซึ่งไม่ถูกฝนเลือดย้อมร่าง ทั้งที่เขาอยู่ตรงใจกลางของพายุเลือดพอดิบพอดี

“เจ้าหนุ่มนี่ฟันกรงเล็บของปลาอสูรมังกรพินาศขาดสะบั้นได้ง่ายๆ… ทั้งที่พลังป้องกันของปลาปีศาจตัวนี้แข็งแกร่งไม่น้อย แต่กรงเล็บของมันกลับขาดออกร่างได้ง่ายดายราวกับเป็นกระดาษอย่างไรอย่างนั้น! หนำซ้ำยังไม่อาจปัดป้องอะไรได้เลย! ช่างน่ายำเกรงเสียจริง!”

เหล่าผู้ฝึกตนขั้นจักรพรรดิยุทธการปากสั่นดวงตาหดแคบ ต่างตกอยู่ในความตื่นตะลึง

พวกเขาต่างรู้ดีว่าเนื้อหนังของปลาปีศาจทนทายาดขนาดไหน เหล่าผู้ฝึกตนขั้นจักรพรรดิยุทธการต่างร่วมมือกันโจมตีแต่กลับสร้างบาดแผลให้มันได้เพียงแผลเดียวเท่านั้น ทว่าชายหนุ่มคนนี้กลับใช้แค่มีดทำครัวตัดกรบเล็บของปลาอสูรได้!