ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 276

มังกรอุทกดินแดนป่ารกชัฏตัวแข็งทื่อราวกับหิน ดวงตาใหญ่โตของมันจับจ้องสุนัขสีดำที่ยืนขวางสายตาอยู่ตรงจมูก ต่อหน้ามังกรขนาดมโหฬาร สุนัขสีดำตัวนี้นั้นไม่ต่างอะไรกับแมลงวันตัวจ้อยตัวหนึ่ง แม้แต่นัยน์ตาดำของเจ้ามังกรก็ยังใหญ่กว่ามันอยู่โข

โฮก!

มันพ่นไอขาวออกจากรูจมูก รังสีเย็นเยียบแผ่ออกมาขณะอ้าปากคำราม เผยให้เห็นฟังแหลมคมหน้าตาพิลึก มังกรอุทกสยายปีกที่เต็มไปด้วยเกล็ด แล้วเริ่มกระพือไปมาก่อเกิดเป็นพายุลมอีกระลอก มันเรียกพละกำลังจำนวนมหาศาลขึ้นมา พยายามดึงตัวเองให้ลุกขึ้นยืน แรงใจที่จะเข่นฆ่าเจ้าสุนัขตัวจ้อยมีอยู่เต็มเปี่ยม ทว่าไม่ว่ามันจะกระพือปีกรุนแรงเพียงใด ก็ไม่อาจเคลื่อนที่ไปข้างหน้าได้แม้เพียงเสี้ยว สุนัขสีดำยังยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่สะทกสะเทือนแม้แต่น้อย ดูราวกับเป็นยอดภูผาที่ตั้งตระหง่านกลางสรวงสวรรค์อย่างไรอย่างนั้น

“หนวกหู!”

สุนัขสีดำขมวดคิ้วหงุดหงิดเพราะเสียงร้องคำรามของเจ้ามังกรที่ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน เสียงร้องโหยหวนไม่ขาดปากของไอ้จิ้งเหลนตรงหน้าทำเอาขี้หูในหูของสุนัขสีดำเต้นระบำไปหมด ไอ้เจ้านี่ไม่รู้ตัวหรอกหรือว่าเสียงของมันเสียดประสาทหูชาวบ้านชาวช่องเขาขนาดไหน

ตอนนั้นเองเจ้าสุนัขก็ตะปบอุ้งเท้าน่ารักใส่หน้ามังกรอุทก ทำให้ร่างมโหฬารสั่นสะท้านพลันผงะไปด้านหลัง ดวงตาของเจ้าดำหดแคบขณะที่อุ้งเท้าของมันค่อยๆ ขยายใหญ่ขึ้น จนในที่สุดก็มีขนาดเท่าหัวของเจ้ามังกร

ทันใดนั้นพลังกดดันรุนแรงก็ระเบิดออกมาปกคลุมมังกรอุทกเอาไว้ พลังกดดันนี้ทำให้ร่างของมันสั่นเทิ้มไปทั้งตัว สำหรับมังกรอุทกที่มีนิสัยดุร้ายอย่างมันแล้ว มันคิดมาตลอดว่าตนเองยิ่งใหญ่เกรียงไกรไม่มีใครคว่ำได้ ทว่าทันทีที่สัมผัสได้ถึงพลังกดดันดังกล่าว มันก็รู้สึกหวาดผวาจากก้นบึ้งของหัวใจ

ตอนนั้นเองอุ้งเท้าใหญ่ยักษ์ที่ขนกำลังพลิ้วไหวไปตามสายลมก็ตบลงมาบนหัวของมังกรอย่างแรงจนลงไปกระแทกถนนสายยาวของนครหลวงจนเกิดเสียงดังกึกก้อง มังกรอุทกเจ็บปวดแสนสาหัส มันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจากพื้น อิฐหินร่วงกราวลงมา

โฮก!

มังกรอุทกคำรามอย่างขุ่นเคืองออกมาอีกครั้ง

ตู้ม!

เจ้าดำใช้อุ้งเท้าข้างเดียวตอบโต้ มันตบหัวของมังกรส่งให้อีกฝ่ายลงไปกองกับพื้นอีกครั้ง สุนัขสีดำทรงพลังก้าวอาดๆ อย่างสง่างามไปบนหัวของมังกรอุทกดินแดนป่ารกชัฏจากนั้นก็ส่งเสียงคำรามต่ำอยู่ในลำคอ

ฟึ่บ!

เจ้าขาวฟันใส่หลังของเซี่ยอวี่จนเลือดกระเซ็นไปทั่ว ส่งให้ชายร่างยักษ์กลายเป็นลูกปืนใหญ่ที่พุ่งตรงไปกระแทกกำแพงอย่างรุนแรงจนทลายลงมาเหลือเพียงเศษซาก ดวงตาของเจ้าขาวกะพริบวาบขณะที่มันร่อนลงมายืนบนพื้นใกล้ๆ หินก้อนใหญ่

เซี่ยอวี่พยุงตัวออกมาจากซากหักพัง หายใจหอบรุนแรง เขาดูกระเสือกกระสนไม่น้อย นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ชายร่างยักษ์รู้สึกถึงความเจ็บปวดรุนแรงที่แล่นไปทั่วร่าง

เซี่ยอวี่เดินตรงไปยังทิศทางที่ลูกพี่อยู่ ดวงตาหดแคบขณะพยายามสูดเอาอากาศเย็นๆ เข้าปอด เขาคิดว่าลูกพี่ทำลายร้านนั่นจนราบเป็นหน้ากลองไปเรียบร้อยแล้ว เพราะสัมผัสได้ถึงคลื่นพลังรุนแรงที่กระจายมาจากทิศดังกล่าว

ทว่าตอนนั้นเอง เซี่ยอวี่ก็ได้เห็นกับตาตนเองว่าลูกพี่อสูรเวทระดับแปดที่ความแข็งแกร่งนั้นไม่ได้ต่างจากเขาแม้แต่น้อย ถูกอัดจนหมอบกระแตนอนนิ่งอยู่กับพื้น ไม่อาจขยับไปไหนได้แม้เพียงชุ่นเดียว

“เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร?!” นัยน์ตาของเซี่ยอวี่หดแคบขณะร้องออกมาด้วยความตกใจ เหตุใดลูกพี่อสูรเวทของเขาผู้ที่ไม่เคยมีความเกรงกลัวใดๆ ยามที่เขาต้องเผชิญกับสิ่งมีชีวิตทรงพลังอื่นๆ กลับอยู่ในสภาพน่าสังเวชเช่นนี้ได้

ความรู้สึกตื่นกลัวที่เซี่ยอวี่ไม่คุ้นเคยเอ่อท้นในใจ ไหนใครๆ ต่างก็พูดกันไม่ใช่หรือว่าร้านนี้มีอสูรเวทขั้นเซียนเทพเพียงตัวเดียว แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขาตอนนี้มันคืออะไรกัน เขาต้องเค้นพละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อต่อกรกับอสูรเวทขั้นเซียนเทพอย่างยากลำบาก… ทว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับฝั่งลูกพี่กันแน่

ดวงตาของเจ้าขาวกะพริบวาบขณะโบกมีดในมือแล้วชี้ไปยังเซี่ยอวี่ มันระเบิดพลังแล้วพุ่งไปบนผิวถนนอย่างรวดเร็ว

เซี่ยอวี่กัดฟันแน่นพลางนึกในใจ ‘สามารถเอาชนะลูกพี่ได้เช่นนี้ เจ้านี่ต้องเป็นอสูรเวทขั้นเซียนเทพที่มีพละกำลังไร้เทียมทานอีกตัวเป็นแน่ มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว เบื้องหลังร้านนี้คืออะไรกันแน่’

เซี่ยอวี่พุ่งหอกไปปัดป้องการโจมตีของเจ้าขาว เกราะพลังปราณเที่ยงแท้ค่อยๆ ปรากฏขึ้นมาห่อหุ้มตัวของชายร่างยักษ์เอาไว้ เขาจะโรมรันกับเจ้าขาวเช่นนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้อีก หอกที่พุ่งออกไปด้วยความเร็วกลายเป็นภาพติดตา มันส่งเสียงหวีดหวิวแหวกอากาศราวกับเป็นพายุลูกใหญ่ บังคับให้เจ้าขาวถอยร่นไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เซี่ยอวี่หยิบยันต์ขึ้นมาแล้วโบกไปทางทิศที่ลูกพี่นอนอยู่ เมื่อชายร่างยักษ์เห็นว่าลูกพี่ถูกโจมตีหนักหน่วงเสียจนจิตใจย่ำแย่ไร้ซึ่งกำลังใจ เขาก็รู้ทันทีว่าตนต้องรีบเก็บอีกฝ่ายเข้าไปในยันต์ผู้ปราบอสูรเวท ไม่เช่นนั้นลูกพี่อาจตายลงตรงนี้ได้ มังกรอุทกที่อยู่บนจุดสูงสุดของระดับแปดนั้นล้ำค่าเกินกว่าที่จะสูญเสียไป!

เจ้าดำเดินนวยนาดแล้วมาหยุดยืนอยู่บนหัวของมังกรอุทกดินแดนป่ารกชัฏ ตอนนั้นเองมันก็รู้สึกได้ถึงกระแสพลังประหลาดที่ปล่อยออกมาจากตัวของมังกร ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างกำลังดูดร่างของมังกรอยู่

“หือ!”

เจ้าดำปรายตามองเซี่ยอวี่ที่มียันต์อยู่ในมือ มันฮึมฮัมเสียงเย็น จากนั้นก็ยกขาหลังขึ้นแล้วกระทืบลงไปบนหัวของมังกรร้ายอย่างรุนแรง

ตู้ม

เสร็จข้าละ!

สีหน้าของเซี่ยอวี่ซีดเซียวลง ตอนนั้นเองความเจ็บปวดเหมือนถูกเข็มนับพันเล่มทิ่มก็พุ่งตรงเข้ามาในสมองของเขา จากนั้นเลือดก็หยดออกมาจากมุมปากของชายร่างยักษ์ ร่างของเขาซวนเซถอยหลังไปสองก้าว