ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 308
ได้เวลาสำแดงทักษะการใช้มีดที่แท้จริงแล้ว
เมื่อเห็นหัวไชเท้าหัวใหญ่จำนวนมาก อ่า ไม่สิ ฝูงนกพิษสีดำกำลังบินเข้ามา… ปู้ฟางก็หรี่ตาลงเล็กน้อย ก่อนจะควงมีดทำครัวกระดูกมังกรทองในมือแล้วกระชับมีดในท่วงท่าที่ดูดีใช่เล่น
ชายหนุ่มกลั้นหายใจพลางมองไปยังบรรดานกกาพิษที่ส่งเสียงร้องดังสนั่น เขาเห็นรังสีความกระหายเลือดภายในดวงตาเล็กๆ ของพวกมัน ภาพที่เห็นทำให้จิตใจของชายกหนุ่มเครียดขึงขึ้นมา
ถังอิ่นล้มลงกับพื้นเพราะเสียเลือดมาก ใบหน้าขาวซีดจนเริ่มเป็นสีเทา
ชายหนุ่มสัมผัสได้ถึงพลังงานแห่งความตายที่เข้าปกคลุมร่าง สัมผัสของความตายที่หลั่งไหลเข้ามาเริ่มปกคลุมไปทั่ว เมื่อบรรดานกกาพิษเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จิตวิญญาณของเขาก็เริ่มสั่นไหว
“เฮ้อ…”
เสียงถอนหายใจแผ่วเบาสะท้อนให้เห็นว่าเขายอมรับในโชคชะตาแล้ว แต่อึดใจถัดมา นัยน์ตาของถังอิ่นก็เบิกกว้าง ภาพอันน่าตื่นตะลึงบังเกิดขึ้นตรงหน้าเขา
ยามค่ำคืนช่างเงียบงัน แสงเย็นเยียบสายหนึ่งสว่างวาบตัดผ่านฟากฟ้า ราวกับเป็นดาวตกที่กำลังร่วงหล่นลงมา ทุกหนแห่งที่ประกายแสงของมีดทำครัวกระดูกมังกรทองส่องผ่าน มันจะทิ้งเส้นแสงที่เหมือนฝนดาวตกเอาไว้ เส้นแสงเหล่านี้สะท้อนอยู่ในดวงตาของปู้ฟาง ทำให้เขาดูแข็งแกร่งไร้เทียมทานไม่น้อย
“ทักษะการใช้มีดฝนดาวตก”
เสียงเรียบเฉยของปู้ฟางดังสะท้อนไปทั่ว จากนั้นก็เกิดเสียงครืนดังสนั่น ฝูงนกพิษเข้าถึงตัวชายหนุ่มจนได้
ฉับ!!
ฉัวะ!!
ใบหน้าของปู้ฟางไร้ซึ่งอารมณ์ขณะที่เขากระชับมีดทำครัวในมือแน่น ความเร็วของการเหวี่ยงมีดรวดเร็วจนยากจะมองเห็นด้วยตาเปล่า มีดแผ่รัศมีเย็นเยือกน่าสะพรึงกลัวขณะเฉือนร่างของเหล่านกพิษ
บรรดานกพิษไม่ได้แข็งแกร่งเท่าใดนัก แต่ละตัวเปรียบได้กับอสูรเวทระดับสองเท่านั้น พลังของพวกมันอ่อนด้อย แต่พวกมันใช้ชีวิตและจู่โจมเป็นฝูง เวลาที่เข้าโจมตีพร้อมๆ กัน ความแข็งแกร่งของพวกมันจะเพิ่มขึ้นกว่าปกติ
ทักษะการใช้มีดฝนดาวตกของปู้ฟางบรรลุระดับสองแล้ว เขาฝึกฝนทักษะนี้มาอย่างยาวนานจนมันแข็งกล้าขึ้น ปู้ฟางมองนกพิษเหล่านี้เป็นหัวไชเท้าหัวใหญ่ และจัดการพวกมันด้วยวิธีเดียวกับที่จัดการหัวไชเท้า
ขนนกสีดำกระจายเกลื่อนไปทั่วขณะที่พวกมันโดนฟันร่วงด้วยความเร็วที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น ทุกแห่งที่มีดทำครัววาดไปถึง นกพิษจะถูกหั่นเป็นสองส่วน เลือดฉาบเคลือบแผ่นดินจนเป็นสีแดงฉาน ราวกับเป็นผลไม้ที่ถูกหั่นอย่างไรอย่างนั้น
ปู้ฟางยืนอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้านิ่งสงบ แต่มีดทำครัวของเขากำลังเริงระบำอย่างเป็นอิสระไปกับสายลม
ถังอิ่นตะลึงงันกับภาพที่เห็น
บรรดานกพิษถูกปู้ฟางหั่นเป็นชิ้นๆ อย่างง่ายดาย
มีดทำครัวเคลื่อนไหวไปมาบนมือของปู้ฟาง จนสุดท้ายก็มาหยุดตรงหน้าอกของชายหนุ่ม มีดเล่มนั้นส่องประกาย ไม่มีร่องรอยของเลือดปรากฏอยู่แม้แต่หยดเดียว
ถังอิ่นและเหล่าพ่อครัวของหน่วยโรงครัวนิ่งอึ้งกันไปหมด ร่างในชุดคลุมสีดำก็ตกตะลึงไปเช่นกัน
นกพิษทั้งหมดของเขาถูกผ่าครึ่งอย่างง่ายดายเพียงนี้เชียวหรือ!
พวกมันถูกเจ้าหนุ่มที่จู่ๆ ก็โผล่มาสังหารเรียบ หมอนี่มีเหตุผลใดกันจึงต้องสังหารนกพิษของข้า!
“บัดซบ! เด็กๆ ของข้า!”
เสียงคำรามดังก้องไปในอากาศ จิตสังหารฉายเด่นอยู่ในแววตาของชายในชุดคลุมสีดำ
ปู้ฟางมองกองซากศพนกบนพื้นด้วยสายตาเยือกเย็น ศพนกที่กระจายเกลื่อนเริ่มส่งกลิ่นเหม็นเน่า เลือดที่ไหลออกมาจากซากศพเป็นสีดำสนิท และเป็นต้นเหตุของกลิ่นเหม็นรุนแรง
นกพิษเหล่านี้อาจถูกป้อนโอสถที่ทำให้อสูรเวทเกิดบ้าคลั่งเหมือนเหตุการณ์มัจฉาปีศาจในเมืองนครใต้ แต่นกเหล่านี้น่าจะได้รับโอสถเข้าไปปริมาณมากกว่ามัจฉาปีศาจ
ชุดคลุมสีดำโบกสะบัดจนเกิดเสียงดัง ปู้ฟางถอนสายตาจากซากนกพิษเพราะสัมผัสได้ถึงสายลมแรงที่พุ่งเข้ามาใส่
ชายในชุดดำเข้าถึงตัวปู้ฟางแล้วกำลังจะจู่โจม เขาใช้มือข้างหนึ่งประคองยันต์วงแหวนปราณและใช้มืออีกข้างรวบรวมพลังปราณเที่ยงแท้ หวังจะสังหารปู้ฟางด้วยการตบเพียงครั้งเดียว
ในสายตาของชายชุดดำ ปู้ฟางเป็นเพียงขั้นจักรพรรดิยุทธการที่ไม่คู่ควรให้เอาจริง ทันทีที่ฝ่ามือของเขาสัมผัสโดน ชายหนุ่มตรงหน้าจะต้องสลายกลายเป็นเศษเนื้อโดยไม่มีโอกาสได้กรีดร้องด้วยซ้ำ พิษของเขาไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะดูถูกได้
ตู้ม…
สีหน้าของปู้ฟางนิ่งเรียบ ชายหนุ่มไม่ได้กังวลเรื่องความปลอดภัยของตนแม้แต่น้อย ขณะจ้องมองร่างของชายชุดดำที่กำลังพุ่งเข้ามาโจมตี
สีหน้าเรียบเฉยของปู้ฟางทำให้หัวใจของชายชุดดำสั่นไหว
อึดใจถัดมาการจู่โจมด้วยฝ่ามือของเขาก็เข้าเป้า ทว่าเป้าที่ว่าไม่ใช่ปู้ฟาง แต่กลับกลายเป็นร่างที่เย็นเยียบ
แสงสีม่วงทอประกายอยู่ในดวงตาของเจ้าขาว แสงในดวงตาของมันระเบิดออกมาพร้อมพลังปราณเข้มข้นที่ส่งชายชุดดำให้ปลิวกระเด็นไป
เสียงระเบิดรุนแรงดังขึ้น เจ้าขาวกระทืบพื้นอย่างดุดันแล้วพุ่งตัวออกไปเร็วจี๋ราวกับเป็นลูกปืนใหญ่ เพื่อไล่ตามชายชุดดำที่กำลังร่วงลงมาจากฟ้า
“นั่นมันตัวบัดซบอะไรน่ะ!”
นัยน์ตาของชายชุดดำหดแคบด้วยความตื่นตกใจ เขาสัมผัสถึงตัวตนของหุ่นเหล็กนี่ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย จู่ๆ มันก็โผล่มาจากที่ใดกัน
ยิ่งไปกว่านั้นพลังกดดันรุนแรงที่ระเบิดออกมาอย่างฉับพลันจากตัวหุ่นเชิด ก็ทำให้เขาสัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรง
ตู้ม ตู้ม!!
เขาปล่อยพลังปราณเที่ยงแท้รุนแรงออกไปสองครั้งติด พลังปราณดังกล่าวเป็นสีดำสนิทราวกับหมึกและมีฤทธิ์กัดกร่อนรุนแรง พลังทั้งสองก้อนกระแทกใส่เจ้าขาวเต็มเปาแต่ไม่ได้ระคายผิวของมันแม้แต่น้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD