ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD นิยาย บท 323
เสียงบุรุษนุ่มลึกอ่อนโยนดังขึ้นในท้องฟ้า ได้ยินถ้วนทั่วไปทั้งบริเวณ
จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงเรอแสนอิ่มเอม
“เอิ๊ก—”
เสียงเรอนั้นดังเหมือนสายฟ้าฟาด ทำเอาปรมาจารย์อาวุโสที่กำลังชะงักค้างอยู่กลางอากาศสะดุ้งเฮือก
สีหน้าของปรมาจารย์อาวุโสดูเหมือนกำลังเห็นผีอยู่ไม่มีผิด ดูน่าขบขันพอตัวเลยทีเดียว ผมสีแดงเลือดของเขาปลิวไสวไปในอากาศ ปากอ้าค้าง มือกำลูกโลกวิญญาณล่วงลับที่ยังคงส่องแสงริบหรี่เอาไว้ เขาดูอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว
นี่เขาเพิ่งเห็นเรื่องบ้าบออะไรกัน มันคืออะไรกันแน่!
ภูตผีวิญญาณที่มีมากมายเสียจนทำเอาท้องฟ้ามืดไปหมด… ถูก... สุนัขกินเข้าไปจนเหี้ยน!
ลัทธิอสุราทำงานหนักมากในการก่อสงครามและเก็บวิญญาณคนตายเป็นแสนๆ ดวงเอาไว้ในวงแหวนปราณผสานวิญญาณ… เพื่อมาเป็นอาหารหมาเช่นนั้นน่ะรึ!
ผลลัพธ์ของเรื่องนี้คือหมาอิ่ม…
“ไอ้หมาบ้านี่มาจากไหน หมาอะไรกันกินวิญญาณคนเป็นอาหารแทนอาหารหมาปกติ หลอกข้าเล่นหรือเปล่า”
ปรมาจารย์อาวุโสรู้สึกเหมือนหัวใจถูกฉีกเป็นชิ้นๆ วิญญาณนับแสนดวงรวมถึงความหวังในการฟื้นคืนลัทธิอสุรากลับถูกราดลงท่อไปง่ายๆ เช่นนี้เองน่ะหรือ
เขายืนกุมลูกโลกวิญญาณล่วงลับอยู่แต่สติกลับหลุดลอยไปแล้วเรียบร้อย เสียงกรีดร้องด้วยความโกรธแค้นดังกังวานไปทั่วฟ้า
พลังปราณเที่ยงแท้บ้าคลั่งปั่นป่วน ทำให้พลังสีดำขยายตัวแล้วระเบิดออกจากร่างของปรมาจารย์อาวุโส ดูเหมือนว่าเขาจะสติหลุดจนใกล้เป็นบ้าไปเรียบร้อย พลังปราณที่เขาปล่อยออกมาทำให้ใครก็ตามที่ได้สัมผัสหัวใจสั่นสะท้าน
ชายชราร่างท้วมรู้สึกดีใจอยู่ลึกๆ เมื่อเห็นสภาพน่าสังเวชของปรมาจารย์อาวุโสที่จิตหลุดไปแล้ว กระนั้นเขาก็ยังอดตัวสั่นด้วยความกลัวไม่ได้เมื่อสัมผัสได้ถึงระเบิดพลังที่ชายชราตรงหน้าปล่อยออกมา
เอิ๊ก—
เจ้าดำเรอออกมาอีกครั้งพลางอ้าปากกว้าง
“ข้าพูดจริงนะ มันไม่มีรสอะไรเลย ไม่ได้อร่อยใกล้เคียงซี่โครงมังกรเปรี้ยวหวานแม้แต่น้อย” เจ้าดำวิจารณ์อย่างตรงไปตรงมา
ปู้ฟางรู้สึกได้ว่าปรมาจารย์อาวุโสกำลังดำดิ่งสู่ความสิ้นหวัง
“ไอ้หมาเวร! รู้หรือไม่ว่าตัวเองกินอะไรเข้าไป เจ้ากลืนความหวังและอนาคตของลัทธิอสุราลงท้องไปหมดแล้ว!!”
ดวงตาของปรมาจารย์อาวุโสเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดร้ายกาจ เขาเก็บลูกโลกวิญญาณล่วงลับกลับเข้าไปแล้วหันไปมองเจ้าดำที่กำลังยืนอย่างสง่างามด้วยสายตาเย็นชา เส้นผมสีแดงเลือดปลิวไสวไปในอากาศด้วยรังสีสังหารรุนแรง
เจ้าดำเงยหน้าขึ้นมองพลางแลบลิ้นออกมา
“งั้นไอ้ความหวังและอนาคตของลัทธิอสุรานี่ก็รสชาติเลวกว่าซี่โครงเปรี้ยวหวานเช่นนั้นสินะ”
“ไปตายเสีย!”
ปรมาจารย์อาวุโสระเบิดพลังออกมาด้วยแรงโทสะ ร่างของเขาบิดไหวกลางอากาศพร้อมพุ่งเข้าใส่เจ้าดำด้วยความเร็วเหนือเสียง
อสูรเวทขั้นเซียนเทพเช่นนั้นรึ นี่สินะไอ้อสูรเวทบ้าที่ซ่อนตัวอยู่ในร้านแห่งนี้!
“เจ้าเป็นอสูรเวทขั้นเซียนเทพแล้วอย่างไร หากคิดทำลายความหวังของลัทธิอสุราก็ต้องจับมาล้างเสียด้วยเลือด! ไอ้ที่เจ้ากินเข้าไป… คายออกมาให้หมด!”
โฮก!
ปรมาจารย์อาวุโสส่งหมัดไปข้างหน้า พลังปราณก่อตัวเป็นสุนัขป่าสีดำขนาดใหญ่ดวงตาสีแดงเลือดซึ่งปรากฏตัวขึ้นเบื้องหลังปรมาจารย์อาวุโส
หัวใจของชายชราร่างท้วมที่ยืนอยู่ไกลๆ ตกลงไปที่ตาตุ่มทันที
เขาสัมผัสได้ถึงพลังร้ายกาจที่อาบอยู่ในหมัดของปรมาจารย์อาวุโส หากโดนต่อยเข้า ศีรษะคงระเบิดกลายเป็นซากแตงโมแน่ๆ!
“เจ้าหยุดมันไม่ได้แน่นอน!”
ปู้ฟางมองปรมาจารย์อาวุโสแห่งลัทธิอสุราที่พุ่งลงมาจากฟ้าราวกับเป็นกระสุนเลือด จากนั้นก็กระตุกยิ้มออกมา
ชายหนุ่มไม่ได้เป็นห่วงความปลอดภัยของเจ้าสุนัขอ้วนเลยแม้แต่น้อย ถึงตัวเขาเองจะยังไม่รู้ว่าเจ้าดำแข็งแกร่งระดับใด แต่ก็มั่นใจในตัวมันมาก
เจ้าดำแลบลิ้นออกมาพลางยกอุ้งเท้าอ่อนนุ่มขึ้นอย่างสง่างาม มันโบกอุ้งเท้าสีเข้มใส่ปรมาจารย์อาวุโสเบาๆ
จากนั้นรูปร่างของอุ้งเท้าสุนัขก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศอุ้งเท้าดังกล่าวไม่ได้ใหญ่เลย แต่เมื่อปะทะเข้ากับสุนัขป่าของปรมาจารย์อาวุโสแล้ว พลังรุนแรงก็ระเบิดออกมาพร้อมเสียงดังสนั่น
เสียงระเบิดที่ดังจนทำให้แก้วหูแทบฉีกกึกก้องไปทั่วนครหลวง
บนกำแพงเมือง จีเฉิงเสวี่ยและคณะหันไปมองยังทิศที่ร้านเล็กๆ ของฟางฟางตั้งอยู่ด้วยสีหน้าหวาดกลัว นั่นคือการต่อสู้ระหว่างปรมาจารย์อาวุโสแห่งลัทธิอสุรากับอสูรเวทขั้นเซียนเทพของร้านหรือ
พลังนั้นช่าง… น่ากลัวเป็นอันมาก!
ที่นอกกำแพง จีเฉิงอวี่และเจ้ามู่เฉิงมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก
ว่าแล้วเชียว… ร้านของปู้ฟางไม่ได้จัดการง่ายดายถึงเพียงนั้น แต่ขั้นเซียนเทพอย่างปรมาจารย์อาวุโสก็ไม่น่าจะแพ้ให้กับสุนัขมิใช่หรือ
กระแสพลังปราณสาดออกจากร่างของปรมาจารย์อาวุโส ผมสีแดงเลือดของเขาปลิวไสวไปในอากาศ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกระหายเลือดดุร้าย แต่ทันทีที่หมัดของเขาปะทะเข้ากับอุ้งเท้าสุนัข เขาก็สัมผัสได้ถึงกระแสพลังที่ตีกลับมาใส่ตนเอง พลังนั้นทำให้หัวใจของเขาสั่นไหว รู้สึกได้ถึงลางร้ายที่ถาโถมเข้าใส่ทันที
ปัง!!
อุ้งเท้าสุนัขทะลุผ่านหมัดสุนัขป่าต่อหน้าต่อตา แล้วกำลังพุ่งตรงมาทางเขา
ฟองสบู่พลังปราณเข้าห่อหุ้มร่างกายของปรมาจารย์อาวุโสเอาไว้ก่อนที่อุ้งเท้านั้นจะซัดเข้าใส่ตัวพอดิบพอดี ร่างของปรมาจารย์อาวุโสถูกอัดเซถลาไปด้านหลัง พุ่งผ่านฟากฟ้าเป็นเส้นวิถีโค้งสวยงาม ก่อนจะกระแทกลงบนพื้นในที่สุด
ทุกอย่างรอบกายเขาถูกทำลายกลายเป็นเศษซาก กินรัศมีเป็นวงกว้าง
“หา”
ดวงตาของเจ้าดำดูงุนงงทันที “รอบเดียวไม่ตายหรือ ดูเหมือนว่าไอ้หมอนี่จะสู้เก่งใช้ได้”
ปรมาจารย์อาวุโสพุ่งกลับมาสู่ฟากฟ้าพร้อมเสียงลมหวีดหวิว ชุดเกราะพลังปราณเที่ยงแท้บนกายแตกสลายไปจนหมดสิ้น
ใบหน้าของชายชราดูอมทุกข์เสียยิ่งกว่าเดิม ซ้ำแววตายังมีความหวาดกลัวปรากฏให้เห็นอีกด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติมาเปิดร้านอาหารอยู่ต่างโลก : GOURMET OF ANOTHER WORLD