ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 59

สรุปบท บทที่ 60 สงครามกับความรัก 2.1: ทัณฑ์รักอสูรร้าย

สรุปเนื้อหา บทที่ 60 สงครามกับความรัก 2.1 – ทัณฑ์รักอสูรร้าย โดย อัญญาณี

บท บทที่ 60 สงครามกับความรัก 2.1 ของ ทัณฑ์รักอสูรร้าย ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย อัญญาณี อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

งานหมั้นเกิดขึ้นในอีกหนึ่งเดือนต่อมา ญาติสนิททางฝ่ายชายเดินทางมาเป็นสักขีพยาน รวมทั้งเพื่อนของวิตโตริโอ ฟิลิปโปเองไม่พลาดที่จะมาร่วมแสดงความยินดีกับหลานชาย เขาเดินทางมากจากเมืองไทยพร้อมกับลาโอ้ และจะเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น เพราะมีงานที่จะต้องสะสางและต้องดูแล เนื่องจากโรเจอร์เงียบจนผิดสังเกต เขาจำต้องระวังร้านเครื่องเพชรและกิจการอื่นๆ ของหลานรักเป็นเท่าตัว โดยมีลาโอ้และลูกน้องที่ไว้ใจได้คอยช่วยเหลือ โดยส่งข่าวให้หลานชายและอเล็สซานโดรรู้เป็นระยะ

ทางด้านฝ่ายหญิงมีเพียงกมลเนตรและภัทราที่เดินทางมาจากเมืองไทย และแขกอีกคนที่ไม่มีใครอยากให้มาอย่างมาลี ที่ออดอ้อนขอปรางค์รวีมาร่วมงานนี้ด้วย สาเหตุที่มาลีรู้เรื่องงานหมั้น เพราะตัวเธอเองคอยสอดส่องและสืบเรื่องราวของวิตโตริโออยู่ตลอดเวลา รายงานให้โรเจอร์ทราบเป็นระยะ

เหมือนโชคชะตาจะเข้าข้างวันนั้นมาลีเดินทางไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า เจอกับวิตโตริโอและปรางค์รวีที่มาเดินซื้อเสื้อผ้าจะใส่ไปงานหมั้นพอดี คราแรกเธอแปลกใจมากที่ปรางค์รวีเป็นว่าที่คู่หมั้นของมาเฟียเลือดร้อน แทนที่จะเป็นคู่หมายอย่างกมลเนตร แต่เธอไม่อยากรู้ถึงสาเหตุ เพราะถือว่าไม่ใช่เรื่องของเธอ มาลีจึงอ้อนวอนและร้องขอที่จะไปงานหมั้นครั้งนี้ด้วย วิตโตริโอปฏิเสธที่จะให้มาลีไปร่วมงานเสียงดังคับร้าน สุดท้ายเขาต้องยอมใจอ่อนให้มาลีไป เนื่องจากปรางค์รวีขอร้อง

ทาจิบานะ เรียว ลูกชายคนโตของตระกูลทาจิบานะ เดินเข้ามาภายในคฤหาสน์หลังงามของวิตโตริโอ ในมือถือของขวัญมาร่วมแสดงความยินดีกับเพื่อนสนิท

“ยินดีด้วยนะวิโต”

“ขอบใจมาก แล้วนายล่ะเมื่อไหร่จะมีข่าวดีซักที” วิตโตริโอรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้หวงความโสดเป็นชีวิตจิตใจ แม้ว่าจะมีอายุ 34 ปีเท่ากับเขา น่าแปลกที่วิตโตริโอและฟรานซิสโกยังไม่เคยเห็นเรียวสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ อย่างมากก็แค่สามวันเหมือนกันทั้งแก็ง

“มองหาอยู่ แต่หาไม่เจอสักที” ไม่ใช่ว่าเรียวจะไม่มีสาวมานอนข้างกาย เขามีมากมายและทุกวัน แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนสะกดให้เขาอยู่นิ่งที่เธอได้ และเรียวก็เขาหวังไว้ว่า สักวันหนึ่งเขาจะเจอสตรีคนนั้น คนที่เรียวรอคอยอยู่เงียบๆ

“แต่เพื่อนของปรางค์คงไม่มีใครให้นายมองแล้วล่ะ โซเฟียก็เป็นของฉัน ส่วนเกี๊ยะก็เป็นของเสกมัน งานนี้นายคงจะกินแห้วซะแล้วเรียว” ฟรานซิสโกพูดแทรกกลางวง หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ยังเคยนึกอยู่บ่อยครั้งว่าเพื่อนสนิทคนนี้เป็นเกย์หรือเปล่า ความหล่อนั้นก็ไม่เป็นลองใคร หล่อขั้นเทพเลยก็ว่าได้ ความรวยก็ไม่ต้องพูดถึง รวยติดอันดับของญี่ปุ่น บารมีและอิทธิพลก็มากมาย แต่เหตุใดหาหญิงข้างกายยากลำบากขนาดนี้

“พูดมากจริงฟรานโก้ เดี๋ยวฉันจะไปเล่าวีรกรรมของนายให้โซเฟียฟังให้หมดเลยว่ามีกิ๊กซ่อนที่ไหนบ้าง อยากรู้นักว่าโซเฟียจะทิ้งนายไหม” เรียวไม่คิดที่จะทำอย่างที่พูด เขาเพียงแค่หยอกเพื่อนเล่นเท่านั้น รู้ดีว่าหัวใจของฟรานซิสโกคงไม่มีเหลือให้ใครได้อีก เหมือนกับเขาถ้าปักใจรักใคร จริงจังกับใครจะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปรักใครแน่นอน

“บอกไปเลยไม่กลัวหรอกเว้ย! เพราะฉันไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว มีแต่โซเฟียคนเดียวเท่านั้น กิ๊กอะไรที่นายพูดน่ะ ฉันจัดการไปตั้งนานแล้ว” ฟรานซิสโกรีบพูด

“ไปดื่มกันดีกว่า นายมาช้านะเรียว เลยไม่ทันได้ดูพิธีสวมแหวนหมั้นของฉันเลย ตื่นเต้นมากขอบอก”

วิตโตริโอยังจดจำวินาทีที่เขาสวมแหวนหมั้นวงใหม่ให้กับปรางค์รวีได้ดี ครั้งหนึ่งเขาเคยสวมแหวนให้เธอแล้ว แต่ครั้งนี้เป็นแหวนเพชรที่มารดามอบให้ เป็นแหวนที่ทิพย์ธารารักมากที่สุด เป็นแหวนที่บิดาของเขามอบให้ นางจึงมอบแหวนนี้ให้กับลูกชายนำไปให้กับหญิงสาวที่จะเป็นคู่ครองในอนาคต ผู้หญิงคนนั้นก็คือปรางค์รวี วิตโตริโอตื่นเต้นดีใจระคนกันไปหมด ยอมรับว่ามือของเขาสั่นระหว่างที่บรรจงสวมแหวนให้คู่หมั้น ในความสั่นยังมีความสุขสุขทั้งกายและใจ

“ใช่ แค่นี้ เพราะสิ่งที่เธอคิดว่าแค่นี้มันจะทำให้ไอ้วิโตมันตายทั้งเป็น เจ็บจนกระอักออกมาเป็นเลือด” โรเจอร์พูดด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม จริงอยู่เขารักและพอใจในตัวของปรางค์รวีเป็นอย่างมาก แต่ความรักที่มีให้ปรางค์รวีน้อยกว่าความรักที่มีให้น้องสาว เขาจำต้องเลือกทางนี้

“คุณจะทำยังไงหากฉันพาพลิสซิลล่ามาที่นี่”

“แล่เนื้ออกมาเป็นชิ้นๆ ให้ไอ้วิโตมันได้เห็น วินาทีที่ผู้หญิงที่มันรักเจ็บปวดทุกทรมานตายไปต่อหน้า” นี่คือแผนของเขา แต่เขายังไม่รู้เลยว่าจะทำได้อย่างที่ใจคิดหรือเปล่า มาลีแสยะยิ้มแผนนี้ดีจริงๆ แล่เนื้อปรางค์รวีออกมาเป็นชิ้นๆ มองดูวิตโตริโอดิ้นทุรนทุรายมองดูคนที่ตนรักถูกทำร้าย โดยที่ช่วยอะไรไม่ได้

“ตกลงฉันจะเป็นคนพานังพลิสซิลล่ามาที่นี่เอง” โรเจอร์มองตามร่างของมาลีที่เดินหายออกไปจากโกดังด้วยรอยยิ้มที่แสนจะน่ากลัว ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่ไม่น่าคบเอาเสียเลย ทำร้ายได้แม้แต่เพื่อน จบงานนี้เขาจะจัดการกับมาลีด้วยตัวของเขาเอง ไม่มีพยานรู้เห็น ทุกอย่างจะจบลงที่นี่

วันนี้วิตโตริโอมีกำหนดการเดินทางพาปรางค์รวีไปตัดชุดวิวาห์กับห้องเสื้อดังของประเทศอิตาลี โลกแห่งความหมอง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทัณฑ์รักอสูรร้าย