ทัณฑ์รักอสูรร้าย บทที่ 60 สงครามกับความรัก 2.1

“ขอบใจมาก แล้วนายล่ะเมื่อไหร่จะมีข่าวดีซักที” วิตโตริโอรู้ดีว่าเพื่อนคนนี้หวงความโสดเป็นชีวิตจิตใจ แม้ว่าจะมีอายุ 34 ปีเท่ากับเขา น่าแปลกที่วิตโตริโอและฟรานซิสโกยังไม่เคยเห็นเรียวสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ อย่างมากก็แค่สามวันเหมือนกันทั้งแก็ง

“มองหาอยู่ แต่หาไม่เจอสักที” ไม่ใช่ว่าเรียวจะไม่มีสาวมานอนข้างกาย เขามีมากมายและทุกวัน แต่ไม่มีผู้หญิงคนไหนสะกดให้เขาอยู่นิ่งที่เธอได้ และเรียวก็เขาหวังไว้ว่า สักวันหนึ่งเขาจะเจอสตรีคนนั้น คนที่เรียวรอคอยอยู่เงียบๆ

“แต่เพื่อนของปรางค์คงไม่มีใครให้นายมองแล้วล่ะ โซเฟียก็เป็นของฉัน ส่วนเกี๊ยะก็เป็นของเสกมัน งานนี้นายคงจะกินแห้วซะแล้วเรียว” ฟรานซิสโกพูดแทรกกลางวง หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ยังเคยนึกอยู่บ่อยครั้งว่าเพื่อนสนิทคนนี้เป็นเกย์หรือเปล่า ความหล่อนั้นก็ไม่เป็นลองใคร หล่อขั้นเทพเลยก็ว่าได้ ความรวยก็ไม่ต้องพูดถึง รวยติดอันดับของญี่ปุ่น บารมีและอิทธิพลก็มากมาย แต่เหตุใดหาหญิงข้างกายยากลำบากขนาดนี้

“พูดมากจริงฟรานโก้ เดี๋ยวฉันจะไปเล่าวีรกรรมของนายให้โซเฟียฟังให้หมดเลยว่ามีกิ๊กซ่อนที่ไหนบ้าง อยากรู้นักว่าโซเฟียจะทิ้งนายไหม” เรียวไม่คิดที่จะทำอย่างที่พูด เขาเพียงแค่หยอกเพื่อนเล่นเท่านั้น รู้ดีว่าหัวใจของฟรานซิสโกคงไม่มีเหลือให้ใครได้อีก เหมือนกับเขาถ้าปักใจรักใคร จริงจังกับใครจะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปรักใครแน่นอน

“บอกไปเลยไม่กลัวหรอกเว้ย! เพราะฉันไม่มีผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว มีแต่โซเฟียคนเดียวเท่านั้น กิ๊กอะไรที่นายพูดน่ะ ฉันจัดการไปตั้งนานแล้ว” ฟรานซิสโกรีบพูด

“ไปดื่มกันดีกว่า นายมาช้านะเรียว เลยไม่ทันได้ดูพิธีสวมแหวนหมั้นของฉันเลย ตื่นเต้นมากขอบอก”

วิตโตริโอยังจดจำวินาทีที่เขาสวมแหวนหมั้นวงใหม่ให้กับปรางค์รวีได้ดี ครั้งหนึ่งเขาเคยสวมแหวนให้เธอแล้ว แต่ครั้งนี้เป็นแหวนเพชรที่มารดามอบให้ เป็นแหวนที่ทิพย์ธารารักมากที่สุด เป็นแหวนที่บิดาของเขามอบให้ นางจึงมอบแหวนนี้ให้กับลูกชายนำไปให้กับหญิงสาวที่จะเป็นคู่ครองในอนาคต ผู้หญิงคนนั้นก็คือปรางค์รวี วิตโตริโอตื่นเต้นดีใจระคนกันไปหมด ยอมรับว่ามือของเขาสั่นระหว่างที่บรรจงสวมแหวนให้คู่หมั้น ในความสั่นยังมีความสุขสุขทั้งกายและใจ

เจ้าของงานอยากจะเหวี่ยงร่างของผู้มาเยือนคนใหม่ ออกไปจากตัวบ้านของเขาให้ไกลที่สุด ถ้าไม่ติดว่าคู่หมั้นสาวแสนสวยของเขาขอร้องไว้

“ยินดีด้วยนะจ๊ะ ปรางค์เธอนี่เก่งนะเอาพี่วิโตเสียอยู่หมัดเลย ทำยังไงเหรอบอกกันหน่อยสิ ฉันจะได้เอาไปใช้บ้าง” ปรางค์รวีทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดค่อนขอดของมาลี เธอรู้ดีว่ามาลีมีนิสัยอย่างไร อิจฉาริษยาคนที่ดีกว่าไปทั่ว แล้วเรื่องที่วิตโตริโอเข้าใจเธอผิดสาเหตุมาจากเพื่อนนิสัยแย่คนนี้ด้วย

“นี่นังมาลีเน่า ถ้าอยากอยู่ร่วมงานไปจนจบ กรุณาปิดปากให้เงียบ อย่าพูดจากระแนะกระแหนปรางค์อีก ไม่งั้นฉันจะตบให้คว้ำกลางงานเลย ไม่เชื่อคอยดู” มาลีดูท่าทางที่ขึงขังของภัทรา เธอรู้สึกขยาดกับฝ่ามือพิฆาตที่ครั้งหนึ่งภัทราเคยฝากไว้บนใบหน้า มาลีจึงสงบปากสงบคำสอดส่องสายตาไปทั่วบ้าน จดจำข้อมูลทุกอย่างที่ได้ในวันนี้ไว้ในสมอง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปเล่าให้โรเจอร์ฟังอย่างละเอียด