ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 60

เศร้าของเธอเริ่มสุขสดใส ความว้าเหว่และความเสียใจที่มารดาจากไป มีคู่หมั้นหนุ่มแสนดีเข้ามาเติมเต็ม ทำให้เธอยิ้ม หัวเราะได้อย่างไม่ต้องฝืนและกล้ำกลืน รวมทั้งชีวิตหนึ่งที่อยู่ในร่างกายของเธอ ปรางค์รวีเพิ่งรู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ได้สองเดือน เมื่อสองวันที่แล้ว ท้องนี้เธอไม่มีอาการแพ้แต่อย่างใด มีสิ่งผิดปกติเพียงอย่างเดียวคือประจำเดือนของเธอไม่มา คราแรกหญิงสาวคิดว่าอาจจะเป็นเพราะความเครียด ทำให้ประจำเดือนคลาดเคลื่อน แต่พอย่างเข้าเดือนที่สองประจำเดือนยังไม่มาอีก เธอจึงตัดสินใจไปซื้ออุปกรณ์ตรวจครรภ์มาตรวจ และได้รู้ว่าตัวเองตั้งครรภ์ได้สองเดือน เพราะเธอนับจากเดือนที่ประจำเดือนไม่มา หญิงสาวตั้งใจจะบอกกับคนรักคืนนี้ เพราะสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในร่างกาย เป็นของขวัญที่เขาอยากได้มากที่สุด

“วันนี้พี่จะพาปรางค์ไปตัดชุดแต่งงานนะ ให้เขาวัดตัว พี่จะให้ปรางค์เลือกชุดแต่งงานเองอยากได้ชุด ราคาเท่าไหร่พี่จ่ายไม่อั้น” เสียเงินมากเท่าไหร่เขาไม่ว่า ขอเพียงเธอมีความสุข สวยที่สุด ได้เห็นรอยยิ้มแสนสวย แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว

“ปรางค์ว่าชุดที่ร้านที่มีอยู่น่าจะสวยอยู่แล้วนะคะ ไม่น่าสิ้นเปลืองเสียเงินตัดใหม่เลย” ปรางค์รวีรู้ว่าเขารวย มีเงินใช้จ่ายอย่างไม่อั้น แต่เธอรู้สึกเสียดายเงินจำนวนที่เขาจะจ่ายไป เนื่องจากห้องเสื้อนี้ราคาของชุดวิวาห์หากคิดเป็นเงินไทย ราคาชุดต่ำสุดอยู่ที่เก้าแสนบาท

“พี่อยากเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ปรางค์ เราแต่งงานกันแค่ครั้งเดียวนะ ต้องดีที่สุดและสวยที่สุดสิ” ปรางค์รวียิ้มให้กับคู่หมั้นหนุ่ม สวมกอดร่างหนาไว้แนบแน่น

“แค่มีพี่เสืออยู่ข้างๆ ปรางค์ รักปรางค์ ดีกับปรางค์ แค่นี้ปรางค์ก็มีความสุขแล้วค่ะ”

“พี่สัญญาพี่จะรักปรางค์คนเดียว” เขาพูดกับลูกแมวน้อยขี้อ้อน ลูบศีรษะของหญิงสาวอย่างรักใคร่ ใบหน้าคมเข้มของวิตโตริโอก้มลงต่ำ ที่หมายของเขาก็คือทาบทับเรียวปากหนาให้แนบสนิทกับปากนุ่ม ที่เขาจูบกี่ครั้งความรู้สึกก็ยังเหมือนเดิมคือ มิรู้เบื่อ

“ปรางค์จ๋าปรางค์”

เสียงของภัทรานำล่องมาแต่ไกล สาเหตุที่ภัทราทำอย่างนี้ เป็นเพราะครั้งหนึ่งเธอไม่ส่งเสียงร้องเรียกเพื่อนสาว ทำให้เธอต้องพบกับภาพหวานของมาเฟียเลือดร้อนกับเพื่อนรัก วิตโตริโอรีบผละออกจากร่างระหงของคนรักทันที ปรางค์รวียิ้มเมื่อเห็นสีหน้าเหมือนกับกินรังแตนของคู่หมั้นหนุ่ม เธอจึงเขย่งปลายเท้าจูบแก้มสากเป็นการปลอบใจ เรียกรอยยิ้มให้กับวิตโตริโอ

“มากวนหรือเปล่าคะ” ภัทรารีบถามเมื่อเห็นใบหน้าแดงซ่านของปรางค์รวี

“ไม่หรอก กำลังจะไปที่รถอยู่พอดี” วิตโตริโอรีบพูดแทนคนรัก จูงมือนุ่มเดินผ่านหน้าภัทรา แม่จอมยุ่งทำหน้ายิ้มๆ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าปรางค์รวีหน้าแดงเพราอะไร คงเหมือนเธอกระมังที่ใบหน้าแดงก่ำบ่อยๆ ตอนที่ถูกรังสรรค์ขโมยจูบ

ทั้งหมดเดินทางมาที่ห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ตรงไปที่ห้องเสื้อมีชื่อมากที่สุดของประเทศแห่งแฟชั่น ปรางค์รวีเลือกชุดแต่งงานอย่างมีความสุข โดยมีวิตโตริโอโอบกอดร่างบางไม่ห่าง นำความอิจฉาเล็กๆ น้อยๆ มาถึงภัทรา ที่นั่งอยู่ที่โต๊ะตัวถัดไป ข้างกายของเธอมีหนุ่มหน้าตาดีนามว่ารังสรรค์นั่งชิดแทบจะติดกันก็ว่าได้