ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 35

ในขณะเดียวกันด้านนอกห้อง

วิตโตริโอแปลกใจที่เห็นประตูห้องชุดของเขาเปิดออกกว้าง คนที่เฝ้าอยู่หน้าห้องตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ได้อยู่ด้านหน้า ทั้งสามรับรู้ถึงความผิดปกติ จึงระแวดระวังตัวมากขึ้น

รังสรรค์เป็นคนเดินนำหน้าเจ้านายหนุ่ม คอยระวังภัยด้านหน้า ส่วนด้านหลังมีบาคลอสระวังอยู่ รังสรรค์แทบจะก้าวเท้าไม่ออก ปลายเท้าของเขาหยุดชะงัก มองเห็นประตูห้องนอนของเจ้านายหนุ่มเปิดออกกว้าง มีบุคคลหลายคนยืนอยู่ในห้องนั้น บุคคลที่อยู่ในห้องนั้นเขารู้จักดีทุกคน งานนี้เจ้านายของเขาคงต้องหยอดน้ำข้าวต้มแน่

“เป็นอะไรเสก” วิตโตริโอถาม พร้อมกับเดินแทรกเข้าไปในห้องด้วยความอยากรู้ว่า เหตุใดรังสรรค์จึงหยุดชะงักไม่ก้าวเดินต่อ

ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเหตุผลที่ลูกน้องไม่ก้าวเดินเข้าไปในห้อง เพราะเห็นมารดาและบิดาอยู่ในห้องนอนของเขานั่นเอง คราวนี้คนที่ยืนนิ่งเป็นรูปปั้นคือวิตโตริโอแทน พร้อมกับคำถามว่า บิดาและมารดาเดินทางมาเมืองไทยตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเขาถึงไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน แล้วเหตุใดบุพการีทั้งสองจึงเข้าไปอยู่ในห้องนอนของเขาได้

“คุณป๋า คุณแม่” เขาเรียกชื่อบุพการีที่เขารักยิ่งกว่าชีวิตเสียงเบา ทิพย์ธาราผละจากอ้อมอกของสามี หันมามองผู้พูดด้วยสายตาที่เอาเรื่อง โกรธ และอยากรู้เหตุผลที่ทำกับผู้หญิงที่น่าสงสารคนนี้

“วิโต แม่อยากรู้ว่าทำไมลูกถึงทำกับผู้หญิงคนนี้แบบนี้”

ทิพย์ธาราตวาดถามอย่างโกรธเกรี้ยว เนื้อตัวสั่นด้วยความโกรธ วิตโตริโอมองร่างของปรางค์รวีที่อยู่ในอ้อมกอดของภัทราเขม็ง ก่อนจะตอบมารดาด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย หากแต่เย็นวาบ จนคนที่ได้รับฟังอยากจะเอามีดจามหัว เอาเลือดชั่วๆ ออกมาจากตัวของลูกชาย

“ถ้าคุณแม่หมายถึงผู้หญิงที่ผมล่ามโซ่เอาไว้ เธอก็สมควรแล้วที่ปรางค์จะต้องเจอแบบนี้ คุณแม่ไม่รู้หรอกครับว่าผู้หญิงคนนี้ชั่วมากแค่ไหน แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ” คนที่เจ็บกับคำพูดของเขานั้นไม่ใช่ใคร เป็นปรางค์รวีที่น้ำตาหยดแล้วหยดเล่าไหลอาบลงมาไม่ขาดสาย คำพูดของเขาเหมือนค้อนปอนด์ที่ตอกย้ำความเจ็บปวด ให้ลึกเข้าไปในหัวใจ

“ลูกเป็นใครถึงทำกับหนูคนนี้แบบนี้ ถึงเขาจะผิด แต่ลูกไม่มีสิทธิ์ตัดสินหรือพิพากษาใครได้ เขาเป็นคนนะไม่ใช่สัตว์ที่จะต้องล่ามโซ่และขังเอาไว้แบบนี้” ทิพย์ธาราตะโกนต่อว่าลูกชาย หัวใจของคนเป็นแม่เจ็บยิ่งนัก เมื่อได้รับรู้การกระทำของลูก

“ทำไมผมจะไม่มีสิทธิ์ที่จะทำแบบนี้กับปรางค์ ในเมื่อผมเป็นพ่อของเด็กในท้อง ลูกของผมถูกผู้หญิงใจหยาบคนนี้ทำแท้ง เพื่อจะไปหาผู้ชายคนใหม่ คุณแม่ได้ยินอย่างนี้แล้วคงรู้นะครับว่าสิ่งที่ผมทำลงไปมันน้อยมากกว่าการกระทำของปรางค์เสียอีก”

ทิพย์ธาราพูดไม่ออกนิ่งงัน ผู้หญิงที่น่าสงสารคนนี้น่ะหรือจะกล้าทำแท้ง นางไม่เคยรู้จักหญิงสาวคนนี้มาก่อน น่าแปลกความรู้สึกของทิพย์ธารานั้น ผูกพันคล้ายกับว่าหญิงสาวคนนี้ เป็นคนที่นางต้องปกป้อง ปรางค์รวีร้องไห้เสียงดังมากยิ่งขึ้น ความเสียใจจากเหตุการณ์ครั้งก่อนประดังเข้ามาในความรู้สึกอีกครั้ง ภัทราพอจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมด วิตโตริโอเข้าใจเพื่อนของเธอผิดนั่นเอง

“คุณเสือคุณคิดเองเออเองทั้งนั้น ฉันไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่คุณได้ยินและรับรู้มาคืออะไร แต่ฉันบอกคุณตรงนี้ไว้เลยว่า คุณกำลังเข้าใจปรางค์ผิด ปรางค์ไม่ได้ทำแท้ง” ภัทราพูดออกมาอยากเหลืออด เป็นไงเป็นกันวันนี้เธอจะเปิดเผยความจริงทุกอย่างเอง เพื่อเพื่อนของเธอ