ทัณฑ์รักอสูรร้าย นิยาย บท 36

อเล็สซานโดรเห็นอาการฟิวส์ขาดของภรรยาแล้ว นึกเคืองลูกชายขึ้นมาเหมือนกัน ในอดีตแม้เขาจะเจ้าชู้แต่เมื่อมาเจอกับทิพย์ธาราหญิงสาวที่เขามอบความรักให้ เขาหยุดทุกอย่างและรักภรรยาเพียงคนเดียว ต่างกับลูกชายที่ปากบอกว่ารักกมลเนตร แต่การกระทำนั้นตรงกันข้าม สายตาของลูกชายที่มองปรางค์รวีนั้นล้ำลึกเกินกว่าความรู้สึกเกลียดชัง ม่านตาแห่งความแค้นมีบางอย่างหลบซ่อนอยู่

“รู้ไหมวิโตการกระทำของลูกครั้งนี้ทำให้หลายต่อหลายคนเสียใจ หนูปรางค์ต้องทนทุกข์และร้องไห้ ป๋าเองก็เสียความรู้สึกไม่คิดไม่ฝันว่าลูกชายคนเดียวของป๋าจะชั่วได้มากขนาดนี้ ลูกเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลดิมาร์ชี เป็นผู้สืบทอดทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของป๋า ป๋าเห็นเราเป็นคนแบบนี้ป๋าจะวางใจให้ลูกบริหารกิจการของเราได้ยังไง และคนที่เสียใจมากที่สุดคือแม่ของลูก ดูสิการกระทำครั้งนี้ทำให้แม่ของลูกเสียน้ำตามากแค่ไหน ป๋าอยู่กับแม่เรามาหลายสิบปี ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ป๋าเห็นแม่ทาร่าเสียใจและร้องไห้หนักขนาดนี้ ลูกโตแล้วนะ น่าจะคิดก่อนที่จะทำ ต้องรอบคอบมากกว่านี้ การตัดสินใจของลูกแต่ละครั้ง มันอาจจะกระทบกระเทือนคนรอบข้างและคนที่ลูกรักก็ได้ หากเรื่องนี้รู้ถึงหูของหนูโซเฟียป๋ารับรองได้เลยว่า โซเฟียต้องรับไม่ได้กับการกระทำครั้งนี้ของลูกแน่นอน ผลสุดท้ายลูกเองจะเป็นคนที่ต้องเสียใจมากที่สุด”

อเล็สซานโดรต่อว่าลูกชายอีกระลอก ตัวเขาเองอดรนทนไม่ไหวที่เห็นภรรยาสุดที่รักร้องไห้ จำต้องเตือนสติให้ลูกชายตาสว่างเปิดใจเปิดสมองให้กว้าง รับรู้ความผิดของตัวเอง วิตโตริโอซึมซับความผิดครั้งนี้ของตัวเองไว้ในหัวใจ เขามองปรางค์รวีด้วยสายตามที่เปลี่ยนไป อ่อนโยน ลุแก่โทษ เรื่องทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่เขาคิด ปรางค์รวีไม่ได้ทำแท้งลูกอย่างที่มาลีบอก ทุกอย่างเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ เขาควรทำเช่นไรกับเรื่องนี้ดี

“เดี๋ยวนะคะ หนูขอถามอะไรหน่อย คนที่ชื่อเล่นชื่อตาเป็นคนรักของคุณเสือใช่ไหมค่ะ” ภัทราเอ่ยถามทิพย์ธารา ชื่อวิโตที่แสนคุ้นหูนั้น เธอนึกออกแล้วว่าเคยได้ยินที่ไหน เธอเคยได้ยินชื่อนี้ออกมาจากปากของกมลเนตร เพื่อนสนิทอีกคน เมื่อสักครู่ชื่อหนูตาที่ออกมาจากทิพย์ธาราทำให้เธอสงสัยมากขึ้น จึงต้องถามให้รู้แจ้ง

“ใช่จ้ะ”

“แล้วคนที่ชื่อตามีชื่อจริงว่ากมลเนตรใช่หรือเปล่าคะ” ภัทราถามต่อ ใจเต้นตึกตัก

“ใช่จ้ะ มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ” ทิพย์ธาราถามสวนด้วยความสงสัย

ภัทรานิ่งงันไปชั่วครู่ รู้สึกตัวชา หัวใจแทบจะหยุดเต้นเมื่อได้ยินคำตอบ แสดงว่าวิโตริโอทิ้งปรางค์รวีไปหากมลเนตรหรือนี่

โอ้...โลกมันกลมเหลือเกิน ช่างเป็นเรื่องเหลือเชื่อมาก

ปรางค์รวีที่ได้ยินคำถามและคำตอบตัวชายิ่งกว่าภัทราเสียอีก ดวงตาของเธอนั่นเล่ามีแต่ความเศร้าโศกเสียใจ เหมือนคมดาบฟาดฟันลงมาบนร่างกาย แทงเข้าไปในหัวใจอันบอบช้ำ เจ็บจนบรรยายไม่ได้ เสียใจอย่างบอกใครไม่ถูก โลกทั้งโลกเหมือนไร้ซึ่งแสงสว่าง ดำมืด

กมลเนตรเป็นคนรักของวิตโตริโอ สวรรค์กำลังกลั่นแกล้งเธอให้ยิ่งเจ็บปวดรวดร้าวใจขึ้นหลายเท่า

“คุณป้าคงไม่รู้ว่าตาเป็นเพื่อนสนิทของหนูกับปรางค์เองค่ะ”

คราวนี้ทั้งห้องตะลึงเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่ทราบได้ ทิพย์ธาราหันไปจ้องหน้าลูกชายนิ่ง อยากรู้นักว่าวิตโตริโอรู้เรื่องนี้หรือไม่

“วิโตบอกแม่มา บอกแม่ว่าลูกรู้หรือเปล่าว่า หนูตาเป็นเพื่อนกับหนูปรางค์” วิตโตริโอยืนนิ่ง ส่งสายตามองปรางค์รวีที่นั่งอยู่บนเตียง ดวงหน้าของเธอซีดไร้สีของเลือด มองสบตาเขานิ่งราวกับว่าอยากรู้คำตอบนั้นเต็มแก่ ทิพย์ธาราเห็นลูกชายเงียบไปนาน นางรู้สึกได้ว่าคำตอบนั้นคือรู้

“ตอบแม่มา” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามย้ำ

“ตอนแรกผมก็ไม่รู้ครับ เพิ่งมารู้ตอนที่รู้ว่า ปรางค์แท้งลูก” เขาพูดตามความเป็นจริง

“แม่จะถามใหม่ว่า ถ้าลูกรู้ตั้งแต่แรกว่าหนูตาคือเพื่อนของปรางค์ ลูกจะยังทิ้งปรางค์ไปหาตาหรือเปล่า”

“ตอนนั้นผมไม่ได้รักปรางค์ ผมรักน้องตา”

ปรางค์รวีแทบจะหยุดลมหายใจ หัวสมองของเธอนั้นว่างเปล่า เขาไม่เคยรักเธอเลย คำว่ารักของเขาคือคำลวงทั้งสิ้น เธอโง่เองที่ถูกเขาหลอก ความเสียใจครั้งนี้ดูเหมือนจะมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา เธอไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้วไม่อีกแล้ว