The king of War บทที่ 1725 ศึกชี้ขาดของวันนี้

และเจ้าเมืองหวยเฉิงก็ถูกเจ้าเมืองมู่ขวางไว้ ผู้แข็งแกร่งของเจ้าเมืองหวยเฉิงที่อยู่ในเหตุการณ์ เกรงว่าจะไม่มีใครสามารถหยุดหยางเฉินได้

หยางเฉินสังหารไปตลอดทางจนถึงด้านหน้าของเหล่าจิ่ว ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือดสีแดง มีทั้งของตัวเขาเอง และของศัตรู

“ท่านเก้า!”

เขาอุ้มเหล่าจิ่วไว้ ดวงตาสีแดง มีน้ำตาสีแดงไหลออกมา

มองไปที่ใบหน้าของหยางเฉินที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความรู้สึกผิด รอยยิ้มที่สดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเหล่าจิ่ว พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงมาก “ผมขอโทษ ผมพยายามที่สุดแล้ว! ถ้าคุณสามารถรอดชีวิตไปจากที่นี่ได้ หวังว่าวันหนึ่ง คุณจะช่วยผมหาภรรยาและลูกๆของผม

หลังจากพูดจบ มือที่สั่น ก็หยิบจี้ที่เหลือครึ่งชิ้นออกมา แล้วยัดเข้าไปในมือของหยางเฉิน “จี้อีกครึ่งหนึ่ง อยู่กับภรรยาผม”

เมื่อพูดตรงนี้ เลือดก้อนใหญ่ก็พุ่งออกมาจากปากของเหล่าจิ่ว และลมหายใจบนร่างกายของเขาก็อ่อนแรงลงเรื่อยๆ

หยางเฉินตื่นตระหนก และตะโกนว่า “ท่านจิ่ว อย่าตาย ผมขอร้องคุณอย่าตาย คุณยังไม่พบภรรยาและลูกๆของคุณ

เหล่าจิ่วพยายามยื่นมือออกมาข้างหนึ่ง และต้องการสัมผัสหัวของหยางเฉิน แต่ว่า เขากำลังจะตาย ร่างกายไม่มีกำลัง ดังนั้นจึงไม่สามารถสัมผัสหัวของหยางเฉินได้เลย

หยางเฉินรีบคว้ามือของเหล่าจิ่ว และวางมือของเหล่าจิ่วไว้บนหัวของตัวเอง จากสายตาของเหล่าจิ่วหยางเฉินมองเห็น เห็นว่าเหล่าจิ่วเสียใจที่ต้องจากเขาไป เวลามองตัวเอง ก็เหมือนกำลังมองดูหลานชายตัวเอง

“คุณปู่ ผมขอร้องท่านอย่าตาย ต่อไปท่านก็เป็นปู่ของผม ผมขอร้องท่านอย่าตายเลย! คุณปู่!”

หยางเฉินร้องเสียงดัง และความเศร้าโศกจนเกือบทำให้หัวใจของเขาสลาย

เมื่อเหล่าจิ่วได้ยินหยางเฉินตะโกนคำว่าคุณปู่ น้ำตาก็ไหลจากหางตา มือที่วางบนหัวของหยางเฉิน ร่วงหล่นอย่างอ่อนแรง และดวงตาของเขาค่อยๆปิดลง

“คุณปู่!”

ใบหน้าของหยางเฉินเต็มไปด้วยเลือดและน้ำตาเลือด และร้องเสียงเบา

แต่ไม่ได้รับคำตอบใดๆ เหล่าจิ่ว ตายแล้ว!

เจ้าเมืองมู่มองไปทางหยางเฉิน และถอนหายใจ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างหยางเฉินกับเหล่าจิ่วนั้นใกล้ชิดกันแค่ไหน แต่เขาสามารถรับรู้ได้จากปฏิกิริยาของหยางเฉินในขณะนี้ สำหรับหยางเฉินนั้น เหล่าจิ่วนั้นสำคัญเพียงใด

“คุณปู่!!!”

หยางเฉินกอดร่างของเหล่าจิ่ว และคำรามขึ้นไปบนท้องฟ้า

หลังจากเสียงคำรามของเขา ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวเพิ่มมากขึ้น ก็แผ่กระจายออกมาจากร่างกายเขา

เห็นเพียงผมสั้นของเขา มองด้วยตาเปล่าเห็นมันงอกขึ้นอย่างรวดเร็ว และไม่หยุดจนยาวถึงประมาณสิบเซนติเมตรจึงหยุด

“ตูม” เสียงดังขึ้น เสื้อผ้าบนร่างกายส่วนบนของหยางเฉินก็ระเบิดออกโดยตรง เผยให้เห็นผิวสีบรอนซ์ของเขา และบนผิวหนัง เต็มไปด้วยเส้นสีดำแปลกๆ

และในเวลานี้ ออร่าในร่างกายของหยางเฉิน ก็น่ากลัวสุดๆ

แม้จะเป็นเจ้าเมืองหวยเฉิงกับเจ้าเมืองมู่ในเวลานี้บนร่างกายของหยางเฉิน ในส่วนลึกของจิตวิญญาณรู้สึกถึงความหวาดกลัวอย่างยิ่ง

“นี่ นี่เป็นไปได้ไง?”

เจ้าเมืองหวยเฉิงเบิกกว้าง ด้วยความเหลือเชื่อ

หยางเฉินเพิ่งจะทะลุผ่านเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์ขั้นแปดระยะต้น และเมื่อสักครู่ หยางเฉินก็ระเบิดความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าความแข็งแกร่งของแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระยะต้น ซึ่งมันทำให้ทุกคนตกใจมาก

และตอนนี้ ออร่าบนร่างกายของหยางเฉินนั้น แข็งแกร่งและผิดปกติมาก เกรงว่าน่าจะบรรลุถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นเก้าระยะปลายแล้วมั้ง?