The king of War นิยาย บท 1032

ต่งจ้านกังก็เป็นเพียงมนุษย์หนึ่งคน รับมือกับผู้แข็งแกร่งแดนราชาระดับสุดยอดถึงสามคนในเวลาเดียวกัน แน่นอนว่าไม่มีทางได้เปรียบแม้แต่น้อย ได้แต่สู้ไปถอยไป

ผู้แข็งแกร่งกองยุทธการแม้จะมีจำนวนที่ได้เปรียบมาก แต่นอกจากต่งจ้านกังแล้ว ก็ไม่มีใครที่มีพลังฝีมือเทียบได้กับยอดฝีมือแดนราชา

หม่าชาวที่คุ้มกันอยู่ข้างตัวหยางเฉิน สีหน้าเครียดลงสุด ๆ ลึกเข้าไปในนัยน์ตา แววฆ่าที่เข้มข้น ส่องประกายไม่หยุด

พลังฝีมือของเขาในขณะนี้อยู่เพียงระดับกลางแดนราชา เต็มที่ก็สามารถระเบิดพลังระดับสุดยอดแดนราชาได้

อีกทั้งการได้รับบาดเจ็บจากกระสุนปืนในตระกูลกวนก่อนหน้านี้ ถึงขณะนี้ก็ยังไม่ได้ฟื้นหายเป็นปกติ ถ้าจะให้ลงมือต่อสู้ในเวลานี้ คิดว่าพลังระดับกลางแดนราชาก็ยังไม่น่าจะสำแดงได้เต็มที่

แต่ว่าในขณะนี้พวกหงเฉินที่มากันมียอดฝีมือผู้แข็งแกร่งแดนราชาระดับสุดยอดถึงสิบคน โดยเฉพาะมีอีกหนึ่งกึ่งขั้นเทพอยู่ด้วย

การคิดคุ้มครองหยางเฉิน เขาไม่มีทางทำได้เลย

เป็นครั้งแรก เขารู้สึกถึงความเป็นตัวอะไรที่เล็กมาก ต่อหน้าผู้แข็งแกร่งทั่ว ๆ ไป ผู้แข็งแกร่งระดับอย่างเขานี้ แข็งแกร่งมาก

แต่กับผู้แข็งแกร่งสุดยอดที่แท้จริง เขาไม่มีทางที่จะรับมือได้เลยแม้แต่น้อย เวลานี้อย่าว่าแต่จะปกป้องหยางเฉินเลย แม้ตัวเองจะคิดหนีเอาตัวรอด ก็ยังเป็นเรื่องยาก

ขณะนี้ เขาได้แต่ฝากความหวังทั้งหมดไว้กับผู้แข็งแกร่งจากกองยุทธการเยี่ยนตู

“บัดซบ พวกแกนักฆ่าหงเฉินกล้าดีเหยียบเข้ามาในจิ่วโจว ไม่คิดเกรงกลัวกองยุทธการจิ่วโจวจะบันดาลโทสะ หากกองยุทธการจิ่วโจวสั่งการยอดฝีมือระดับสุดยอดออกมา หงเฉินก็มีทางเดียวคือล่มสลาย！”

ต่งจ้านกังซัดหมัดออกไปทำให้มือฆ่าหงเฉินคนหนึ่งเซถอยไป พูดออกมาด้วยสีหน้าเครียด

เขาเข้าใจดี สภาพของพวกเขาตกอยู่ในสถานะที่ลำบากขนาดไหน ถึงแม้พวกเขาจะมีผู้แข็งแกร่งสุดยอดของกองยุทธการ แต่กับสิบผู้แข็งแกร่งหงเฉินระดับสุดยอดแดนราชา ผู้แข็งแกร่งนับร้อยนี้ ยังคงไม่ได้อยู่ในสายตา

จวบถึงขณะนี้ กึ่งขั้นเทพที่ว่าเก่งกาจที่สุดในสิบคนนี้ยังไม่ได้ลงมือ เพียงแค่เก้าสุดยอดฝีมือแดนราชานั้น ก็แทบจะบดขยี้พวกเขาทั้งหมดได้

คนที่เป็นผู้นำนักฆ่าหงเฉิน หัวเราะเสียงเยือก หยีตาพูดออกมาว่า “ในปทานุกรมของหงเฉินพวกเรา ไม่เคยมีคำว่ากลัว หยางเฉินสังหารยอดฝีมือหงเฉินของข้าไปหลายคน เขาจะต้องตาย！”

“ถ้าหากพวกแกไม่อยากให้มีคนตายมากขึ้นไปกว่านี้ ข้าขอเตือนพวกแกทิ้งหยางเฉินซะ เป้าหมายพวกเรามีแค่หนึ่งเดียว ก็คือสังหารหยางเฉิน แค่ทำให้มันตายไป พวกเราก็จะไปจากจิ่วโจวทันที”

พูดชัดเจน ต่อกองยุทธการจิ่วโจว หงเฉินก็ยังให้ความเกรงใจอยู่บ้าง

มิฉะนั้นเขาคงไม่พูดอะไรมากมายกับต่งจ้านกังแบบนี้

“พูดแบบนี้ ก็คือไม่มีอะไรจะคุยแล้ว？”

ต่งจ้านกังกัดฟันพูดอย่างเคียดแค้น

มือฆ่ากึ่งขั้นเทพขมวดคิ้วย่น มองหน้าต่งจ้านกังด้วยสายตาเย็นเยือกพูดว่า “สุดท้ายนี้จะให้เวลาพวกแกสิบวินาที ถ้าพวกแกยังคิดจะปกป้องหยางเฉิน ก็อย่าหาว่าพวกข้าไม่เกรงใจแล้ว！”

“งั้นข้าก็ให้เวลาพวกแกสิบวินาทีสุดท้ายนี้ รีบไสหัวไปให้พ้นจากเยี่ยนตู มิฉะนั้น สิ่งที่หงเฉินจะพบ ก็คือไฟเดือดของกองยุทธการจิ่วโจว！”

ตงจ้านกังมาดเข้มเต็มพิกัด แม้ประจันหน้าอยู่กับผู้ที่แข็งแกร่งกว่าตัวเอง ในแววตาของเขาไม่มีความหวาดหวั่นแม้แต่น้อย

เป็นถึงผู้บัญชาการกองยุทธการเยี่ยนตู เขารู้ดีว่า หยางเฉินคนเดียวนี้ มีความหมายที่ยิ่งใหญ่ต่อจิ่วโจวทั้งหมดขนาดไหน

หนึ่งคนที่เป็นความอยู่รอดของครึ่งประเทศ ถึงแม้ต้องสละผู้แข็งแกร่งทั้งหมดของกองยุทธการเยี่ยนตู ก็จะต้องปกป้องเขาไว้ให้ได้

ในขณะนั้น เฝิงเสียวหว่านกำลังทำการรักษาหยางเฉินอย่างเอาเป็นเอาตาย หม่าชาวสองสามีภรรยายืนเฝ้าอยู่หน้าหยางเฉินด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

นัยน์ตาทั้งคู่ของหม่าชาวเต็มไปด้วยแววฆ่า ขอให้ได้โอกาสเถอะ เขาจะต้องล้างบางหงเฉินให้สิ้นซาก

“ในเมื่อต้องเป็นเช่นนั้น พวกเราก็คงต้องฆ่าพวกแกที่อยู่ที่นี่ทั้งหมด เพราะต้องฆ่าทิ้งให้หมด จะได้ไม่ต้องมีใครรู้ เรื่องนี้ก็จะได้ไม่เกี่ยวกับหงเฉิน”

คนที่เป็นนักฆ่ากึ่งขั้นเทพของหงเฉิน แผ่อานุภาพการรบทั่วร่าง บรรยากาศการฆ่ากระจายออกไปทั่วบริเวณ พริบตาเดียวปกคลุมไปทั่วฟ้าดิน

ต่งจ้านกังสีหน้าเครียดจนดูไม่ได้สุด ๆ เขารู้สึกได้ว่า ฝ่ายตรงข้ามตั้งใจฆ่าพวกเขาผู้แข็งแกร่งในกองยุทธการเยี่ยนตูทั้งร้อยกว่าคน

“กองยุทธการเยี่ยนตูทั้งหมด จัดแถว！”

ต่งจ้านกังคำรามลั่นในฉับพลัน