The king of War นิยาย บท 1033

ยังเหลือมือฆ่ายอดฝีมือแดนราชาอีกเจ็ดนาย ก็ยังถูกล้อมกรอบรับศึกกับผู้แข็งแกร่งกองยุทธการนับร้อยนั้นอยู่ การสูญเสียมีอย่างหนัก แต่ละคนต่างมีการบาดเจ็บกัน

ลำพังถ้าตัวต่อตัว คนทั่วทั้งบริเวณ น่ากลัวคงมีต่งจ้านกังคนเดียว ที่พอจะรับมือกับมือฆ่าหนึ่งคนของหงเฉิน

แต่ในขณะนี้ ต่งจ้านกังได้รวมเอาผู้แข็งแกร่งกองยุทธการกว่าร้อยนายผนึกรวมเป็นหนึ่งเดียว จึงเหมือนมีดดาบสุดคมฟาดฟันออกจากฝัก อานุภาพยิ่งใหญ่สุด ๆ

“จะให้โอกาสพวกแกเป็นครั้งสุดท้าย ไสหัวออกไปจากจิ่วโจว หรือไม่ก็ตาย！”

ต่งจ้านกังมองหน้านักฆ่ากึ่งแดนเทพของหงเฉินคนนั้นอย่างเย็นชา พูดไปด้วยเสียงเยือก

เขารู้ดีอยู่ มือฆ่าที่เก่งกาจที่สุดของพวกเขายังไม่ได้ลงมือ ถึงแม้ตอนนี้การตั้งค่ายล้อมตีได้ผลมากอยู่ แต่ก็คงยืนหยัดได้อีกไม่นานนัก

พวกเขาตอนนี้ก็ได้เปรียบที่ว่าจำนวนมากกว่า แต่ผู้ที่ถูกล้อมตีอยู่นั้น ล้วนเป็นมือฆ่าระดับสุดยอดของแดนราชา พลังฝีมือของแต่ละคน ก็เทียบได้กับระดับตัวเขาเอง

การออกพลังของพวกเขาแต่ละครั้ง ล้วนเข้าถึงจุดตายคู่ต่อสู้ การต่อสู้ภายใต้การรุมล้อมแบบนี้ ต่อเนื่องไปคงอีกไม่นาน การสูญเสียของพวกเขาเองก็ยิ่งจะมากขึ้น จนถึงสุดท้าย ผลก็คงได้แค่พ่ายแพ้กับความเจ็บสาหัสไปทั้งสองฝ่าย

ที่แน่นอน นี่คงเป็นด้วยนักฆ่ากึ่งแดนเทพไม่ได้ลงมือแต่ต้น

“ฆ่ามัน！”

นักฆ่ากึ่งแดนเทพของหงเฉิน ไม่ได้ลังเลกับใด ๆ ตวาดสั่งไปอย่างเกรี้ยวกราด

ในทันทีนั้นเอง นักฆ่าสุดยอดฝีมือแดนราชาที่เหลืออยู่ทั้งเจ็ดนาย ฮึดระเบิดการตอบโต้ที่หนักหน่วงขึ้นมาอีก

ต่งจ้านกังสีหน้าไม่สู้ดีเอาเลย ฝ่ายตรงข้ามได้ตัดสินใจ ตั้งใจจะสู้กันแค่ตายแล้ว

ถ้าเป็นไปแบบนี้ ฝ่ายเขามีแต่จะเสียกับเสียหนักขึ้น

เท่าที่ปรากฏเห็นผู้แข็งแกร่งกองยุทธการล้มลงมากขึ้นและมากขึ้น ต่งจ้านกังให้รู้สึกยิ่งร้อนรน

ดูตามสภาพที่เป็นเช่นนี้ พวกเขาเต็มที่คงต้านอยู่ได้อีกสักสิบนาที น่ากลัวต่อไปก็ต้องเป็นคราวที่ฝ่ายนักฆ่าหงเฉินจะพลิกกลับมาบดขยี้พวกเขาแล้ว

“หม่าชาว ทีนี้เราจะทำยังไงดี？”

อ้ายหลินยืนกุมมือหม่าชาวไว้แน่น สีหน้าซีดเผือด

ยังดีว่าหล่อนเคยประสบพบเหตุการณ์ต่าง ๆ มากมายมาในสมัยที่อยู่สมรภูมิแดนเหนือมา มิฉะนั้นคงต้องถูกสภาพการศึกอันแสนจะบ้าคลั่งในเบื้องหน้านี้ทำเอาเป็นลมไปแล้ว

ทันใดนั้นหม่าชาวก็มองหน้าอ้ายหลินอย่างหวานซึ้ง สายตาเต็มไปด้วยรักไม่คิดจาก พูดด้วยขอบตาที่เริ่มแดง “ที่รัก ตั้งแต่เกิดมาในชาตินี้ไม่เคยขอร้องอะไรใคร ตอนนี้ต้องขอร้องเธอเรื่องหนึ่ง”

ได้ยินที่หม่าชาวพูด อ้ายหลินสะเทิ้มสั่นขึ้นมาทั้งตัว ในใจให้รู้สึกสังหรณ์อะไรขึ้นมาพลัน

“คุณไม่ต้องพูด ฉันไม่ตกลงกับคุณเป็นแน่ จะตายก็จะขอตายด้วยกัน！”

อ้ายหลินพูดด้วยตาที่แดงก่ำ หม่าชาวยังไม่ทันได้บอกอะไร หล่อนก็ทายได้ในใจแล้วว่าหม่าชาวคิดทำอะไร

หม่าชาวก็พูดด้วยตาที่แดงก่ำ “คุณก็รู้นะ ผมไม่สามารถทิ้งพี่เฉินแล้วหนีจากไปได้ และก็จะไม่ยอมให้คุณรอตายกับผมที่นี่”

“ผมตั้งแต่เด็กก็มีแต่หมีเสวี่ยที่เป็นญาติสนิทคนเดียว และสุดท้ายก็ต้องพรากจากกันไปเสียหลายปี”

“ชั่วชีวิตผมนี้มีสองเรื่องที่รู้สึกเป็นความโชคดีที่สุด หนึ่งคือได้พบรู้จักพี่เฉิน ในสายตาของผม เขาคือพี่ชายแท้ ๆ ของผม！”

“เรื่องที่สอง ก็คือที่ผมได้พบรู้จักคุณ และยังได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ดีที่สุดอย่างคุณ ในชาตินี้ ผมคงจะต้องทำให้คุณผิดหวังแล้ว ถ้าชาติหน้ามีจริง ผมขอเป็นควายเป็นม้า ก็จะต้องอยู่รับใช้คุณตลอดชีวิตเท่าที่จะมี”

“ผมขอร้อง คุณไปจากที่นี่ ปล่อยให้ผมได้ปล่อยใจลุยไปเต็มที่ มีแต่ต้องสู้แค่ตาย ทุกคนจึงอาจมีทางรอดได้ มิฉะนั้นแล้ว ทุกคนทั้งหมดที่นี่คงต้องตายกันอยู่ที่นี่ทั้งหมด！”

สีหน้าหม่าชาวเต็มเปี่ยมในความจริงจัง ตาทั้งคู่แดงก่ำ สายตาที่มองอ้ายหลิน มีแต่ความรักที่บริสุทธิ์แท้

“ไม่！ฉันจะไม่ไป！ต่อให้คุณต้องตาย ฉันก็จะอยู่กับคุณ！”

อ้ายหลินพูดไปกับเสียงร้องไห้

“ก็ขอให้ว่าเพื่อลูกของเราเถอะนะ！”

หม่าชาวพูดตาแดง ๆ

พอพูดถึงลูก นัยน์ตาของหม่าชาวแดงมากยิ่งขึ้น อ้ายหลินขรึมลงไปในทันที ขอบตาที่แดง พรั่งพรูเป็นน้ำตาร่วงดังสายฝน

หล่อนรักจมปลักกับผู้ชายคนนี้อย่างสุดซึ้ง ตอนที่ทั้งสองแต่งงานกันไม่ทันไร ผู้ชายคนนี้ก็จากไปโดยไม่ร่ำลา ทิ้งไว้เพียงหนังสือที่ดูยังกับพินัยกรรม แล้วก็ไปตระกูลคิงกวนเพื่อแก้แค้นให้น้องสาว ถึงขนาดเกือบทิ้งชีวิตไว้ที่ตระกูลคิงกวน

ขณะนี้ เขาเพิ่งกลับมาถึงไม่นาน ก็ต้องมาเผชิญหน้ากับความเป็นความตายอีก

อ้ายหลินไม่มีใจที่จะยอมรับคำขอร้องครั้งสุดท้ายของผู้ชายคนนี้เลย แต่คิดถึงเด็กผู้ชายที่เป็นของเขาคนนี้ ถ้าหล่อนยังอยู่ที่นี่ ก็มีแต่ต้องตายทางเดียว

หล่อนไม่ต้องการปล่อยทิ้งจากไปเลย แต่ก็ไม่ใช่ต้องไม่จากไป

“ได้ ฉันรับปากคุณ！”

ในที่สุด อ้ายหลินพูดพร้อมกับเสียงร้องไห้

เสียงที่พูดจบ หล่อนก้าวเดินขึ้นหน้าไปอย่างฉับพลัน สองแขนกอดโน้มคอของหม่าชาว จูบหม่าชาวอย่างหนักหน่วง

เนิ่นนานในเวลา การจูบนั้นก็หยุดลง

“ที่รัก ฉันรักคุณ เอาเป็นว่าเพื่อเห็นแก่ลูกของเรา ฉันก็จะขอคุณเรื่องหนึ่ง คุณจะต้องมีชีวิตกลับมา！”