The king of War นิยาย บท 1034

หม่าชาวไม่สนใจ พลังปราณภายในร่างกายยังไม่หยุดการปะทุเพิ่ม ช่วงเวลาหายใจไม่กี่ครั้ง เดิมที่มีพลังในระดับขั้นแดนราชาชั้นกลาง พลังจริงได้ก้าวขึ้นไปถึงระดับกึ่งแดนเทพแล้ว

ไม่เพียงไซมอนที่รู้สึกตื่นตระหนก ต่งจ้านกังที่กำลังรับมือกับมือฆ่าสุดยอดฝีมือแดนราชาเจ็ดนาย ก็ตะลึงงง

เขารู้จักฐานะของหยางเฉิน แต่เขาไม่รู้ฐานะของหม่าชาว

จนถึงวินาทีนี้ เขาจึงได้รู้จักว่าหม่าชาวเป็นใคร

ผู้นำสูงสุดของชายแดนเหนือคือจอมพล และใต้ลงมาจากจอมพล ยังมีเก้าคิง

ทว่าเก้าคิงแห่งชายแดนเหนือ ไม่ใช่ผู้แข็งแกร่งระดับแดนราชาธรรมดาทั่วไป ทุกคนล้วนมีพลังฝีมือระดับกึ่งแดนเทพ

ที่ให้รู้สึกยิ่งน่าตื่นใจก็คือ ในคิงทั้งเก้านี้ กลับไม่มีใครมีพลังของกึ่งแดนเทพ

ไม่มีพลังฝีมือของกึ่งแดนเทพ แต่มีพลังอานุภาพในการต่อสู้ระดับกึ่งแดนเทพ นี่ก็หมายถึงว่า เก้าคิงแดนเหนือ ล้วนเป็นผู้แข็งแกร่งที่สามารถตะลุยข้ามแดนสังหารศัตรูได้

นี่เป็นการแสดงให้เห็นชัดว่า พรสวรรค์ด้านวรยุทธของเก้าคิงชายแดนเหนือนั้น น่ากลัวมากขนาดไหน

และตามที่ร่ำลือกัน ในเก้าคิงชายแดนเหนือนั้น ในแต่ละคิงที่มีพลังต่อสู้สูงที่สุดนั้น เป็นเพียงแค่ระดับแดนราชาขั้นกลางเท่านั้น

ผู้แข็งแกร่งที่แค่เพียงระดับแดนราชาขั้นกลางคนนี้ สามารถเปล่งพลังการต่อสู้ถึงขั้นกึ่งแดนเทพได้ คิดไปเองได้เลยว่า ความอัจฉริยะทางด้านวรยุทธของคน ๆ นี้ น่ากลัวขนาดไหน

เป็นที่แน่ชัดเลยว่า หม่าชาวที่ยืนอยู่เบื้องหน้าคนนี้ ก็คือคนที่อยู่ในการกล่าวขานกัน ผู้แข็งแกร่งลึกลับที่เป็นหัวหน้าของเก้าคิงชายแดนเหนือ

“แล้วเขาเป็นใคร？”

ไซมอนคิดไปถึงเรื่องหนึ่งที่ทำให้เขาต้องหวาดกลัวอย่างหนักมากขึ้นในทันใด นั้นก็คือฐานะของหยางเฉิน

คนหนุ่มคนหนึ่งที่สามารถทำให้ผู้ที่อยู่ในระดับหัวหน้าเก้าคิงชายแดนเหนือติดตามด้วยอย่างถวายชีวิต คงมีเพียงคนเดียว

เขาทายได้อยู่ได้เลย แต่ใจยังไม่ยอมรับความจริงนี้

หม่าชาวก็ไม่มีความคิดที่จะไปอธิบายมากมาย ขยับขา เหมือนผีพรายแวบหายไปจากที่ยืนอยู่เดิม

และตรงจุดเดิมที่ขาเขาเหยียบอยู่ ได้ปรากฏเป็นรอยบุ๋มลึกลงไป

ไซมอนก็ไม่กล้าโอ้เอ้รอช้า ระเบิดพลังต่อสู้ที่เต็มที่ที่สุด โถมเข้าต่อสู้กับผู้แข็งแกร่งหัวหน้าเก้าคิงชายแดนเหนือ เขาไม่มีความหยิ่งผยองพอที่จะออมมือแล้ว

“ปึง！”

สองผู้แข็งแกร่งที่ยิ่งใหญ่ขั้นกึ่งแดนเทพปะทะกันเต็มที่ หมัดของหม่าชาวซัดออกไป หมัดของไซมอนก็ซัดออกมา เสียงดังสนั่นให้ได้ยินกัน

ทั้งสองคงยังยืนอยู่กับที่ ไม่ปรากฏมีใครขยับถอยแม้กระเบียด

แต่พื้นตรงจุดที่ทั้งสองยืนอยู่ กลายเป็นผงฝุ่นในพลัน บรรยากาศอันน่าสะพรึงกลัว แผ่กระจายเป็นกระแสวงกว้าง ใบไม้ที่ร่วงอยู่ตามพื้น ก็ปลิวว่อนกระจายขึ้น

ให้แม้แต่ผู้แข็งแกร่งกองยุทธการที่กำลังต่อสู้กับมือฆ่าหงเฉิน ต่างก็รู้สึกถึงความน่าสะพรึงกลัวที่กดดันอยู่

“ฮึ！”

แววตาไซม่อนทอประกายฆ่าเจิดจ้า ถ้าหากเขารู้ถึงฐานะของหยางเฉินก่อนหน้านี้ น่ากลัวว่าเขาคงไม่กล้ายึดติดในการที่จะมุ่งฆ่าหยางเฉินให้ได้เป็นแน่

แต่ในเมื่อลงมือแล้ว ก็ต้องปล่อยใจลุยให้เต็มที่ ถ้าฆ่าหม่าชาวได้ ยิ่งสังหารหยางเฉินได้อีกคน เรื่องนี้เป็นข่าวกระจายออกไป ฐานะของมือฆ่าหงเฉิน ก็คงถูกยกระดับสูงยิ่ง ๆ ขึ้น

“ตาย！”

พลันไซมอนกวาดขาก้าวยืนหยัดมั่น ขยับเข่าทั้งสองทะยานขึ้น

หม่าชาวเหวี่ยงหมัดพุ่งใส่โดยตรง

“ปึง！”

“ปึง！”

การโจมตีใส่กันของทั้งสอง ต่างมุ่งเอากันถึงตาย จึงปรากฏเห็นทั้งสอง ถอยเซกันออกไปคนละหลายก้าวในทันที

ไซมอนให้รู้สึกปั่นป่วนภายในท้องอย่างรุนแรง หมัดของหม่าชาวหมัดนั้น ซัดตรงใส่จนกระเพาะออกอาการ

หม่าชาวก็อาการหนักเอาเรื่อง ช่วงท้องถูกไซมอนอัดเข่าใส่เข้าเต็มที่ ความรู้สึกเหมือนมีพลังที่น่าสะพรึงกลัว กำลังอัดทำลายตับไตไส้พุงอวัยวะภายในทั้งหมด

“พลังของหนึ่งในสามมือฆ่าชั้นเอกหงเฉิน มีแค่นี้เองหรือ？”

หม่าชาวหัวเราะเย้ย “หากข้าอยู่ในขั้นสภาวะสุดยอด ฆ่าแกง่ายเหมือนฆ่าหมา”

“พลังฝีมือของแก ไม่ต้องถึงข้า ให้เพียงแค่ราชาเก้าที่อ่อนที่สุดในเก้าราชาชายแดนเหนือ ก็ฆ่าแกได้เหมือนฆ่าหมา！”

นี้ไม่ใช่เรื่องที่หม่าชาวแต่งแต้มมาพูด แต่ข้อเท็จจริงมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ

เก้าคิงชายแดนเหนือ ชื่อเสียงเป็นที่รู้กันทั่ว มีคิงไหนที่ไม่ใช่มีพลังฝีมือระดับสุดยอด？

“หรือจะว่า วันนี้ข้าจะต้องตายอยู่ที่นี่จริง ๆ？”

หม่าชาวแอบถอดถอนใจ

ใจของเขาให้รู้สึกเสียดาย ถ้าหากเขายังอยู่ในสภาพสุดยอด ไซมอนที่อยู่ข้างหน้านี้ กับเขานั้นไม่มีเป็นที่กดดันแม้แต่น้อย

แต่ทว่าในขณะนี้ เขาไม่มีความสามารถแสดงพลังได้เลย

“ปึง！”

ไซมอนอัดกระแทกเข้าอย่างรุนแรง ตรงใส่ที่กลางอกหม่าชาว

หม่าชาวถึงกับกระอักเลือดออกมาป็นสาย ตัวร่างลอยกระเด็นไปสิบกว่าเมตร ตกกระแทกลงไปอย่างแรงข้าง ๆ หยางเฉิน

“พี่ใหญ่หม่า！”

เฝิงเสียวหว่านที่กำลังพยาบาลช่วยหยางเฉินอยู่ เห็นหม่าชาวล้มตกลงมาอยู่ข้าง ๆ ตกใจขึ้นสุดขีด น้ำตาพรั่งพรูออกมา

“ไม่ต้องสนใจข้า ช่วยพี่เฉิงไว้！”

หม่าชาวฝืนกัดฟันพูด

เฝิงเสียวหว่านแม้คิดจะช่วยหม่าชาว แต่ก็ไม่มีทางที่จะทำได้ กับการรักษาหยางเฉิน ก็ใกล้จะบรรลุผลแล้ว ตอนนี้จะหยุดลงกลางคัน ทุกอย่างที่พยายามทำมาก็จะกลายเป็นสูญ

“หม่าชาว！”

ต่งจ้านกังก็ตกใจสุดขีด มองดูไซมอนเดินเข้าหาหม่าชาวทีละก้าวทีละก้าว คำรามด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

เขาอยากเข้าไปช่วยหม่าชาว แต่เขาจะทิ้งกระบวนค่ายที่อยู่ขณะนี้ไม่ได้ เพราะถ้าเขาแยกแตกออกไป จะต้องมีการบาดเจ็บล้มตายกันอย่างหนัก

เขาได้แต่ถลึงตาจ้อง มองไซมอนเดินเข้าหาหม่าชาว

หม่าชาวกระเสือกกระสนลุกยืนขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด สองตาจ้องเขม็งใส่ไซมอนที่ก้าวใกล้เข้ามา ขบเขี้ยวพูดไปว่า

“จะแตะต้องพี่เฉิน ก็ต้องข้ามศพข้าไป！”

“ปึง！”

ไซมอนสะบัดขาออกไป ร่างของหม่าชาวถูกเตะกระเด็นลอยออกไป