The king of War นิยาย บท 1035

ในขณะนั้น ข้างตัวหยางเฉิน นอกจากเฝิงเสียวหว่านที่กำลังพยาบาลช่วยอยู่ ก็ไม่มีใครอีกเลย

“ไม่คิดว่า จอมพลแห่งชายแดนเหนือที่ชื่อก้องไกลไพศาล กลับต้องมาตายอยู่ในสภาพเยี่ยงนี้ มันช่างน่าสมเพชเสียจริง”

ไซมอนยืนอยู่ข้างหน้าหยางเฉิน แววตาส่องประกายฮึกเหิมที่เจิดจ้า

หลังจากจัดการฆ่าหยางเฉินแล้ว ชื่อเสียงเขา-ไซมอน จะต้องดังระเบิด

“ฉันจะไม่ให้แกทำร้ายพี่ใหญ่หยางเด็ดขาด”

เฝิงเสียวหว่านลุกยืนขึ้น กางแขนออกสองข้าง ยืนขวางอยู่ข้างหน้าหยางเฉิน พูดกับไซมอนด้วยตาที่แดงก่ำ

ในใจของหล่อนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว แต่ก็จะไม่ยอมเห็นหยางเฉินถูกไซมอนฆ่า

“ผัวะ！”

ไซมอนฟาดฝ่ามือเข้าใส่ เฝิงเสียงหว่านถูกตบกระเด็นออกไป

ตอนนี้ ข้างหน้าหยางเฉิน ไม่มีใครอยู่ขวางช่วยกันอีกแล้ว

“เจ้านาย！”

ต่งจ้านกังคำรามลั่นด้วยความโกรธ ออกพลังสังหารอย่างบ้าคลั่ง แต่เขาก็ไม่มีทางที่จะทะลวงฝ่าออกไปได้

“จอมพลชายแดนเหนือ บ๋ายบาย！”

ไซมอนแสยะรอยยิ้มที่น่าตื่นเต้นขึ้นมาไว้ที่มุมปาก ค่อย ๆ ยกขาขวาขึ้นมา กระทืบลงใส่หัวของหยางเฉินในทันที

ให้ขาระดับกึ่งแดนเทพอัดใส่ลงไป ไม่ว่าหัวของใครก็ต้องระเบิดเละ

“พี่เฉิน！”

หม่าชาวที่อยู่ห่างไปไม่ไกลนัก ร้องเสียงคำรามลั่น พลันเลือดก็กระอักพุ่งออกจากปาก สองตาจ้องเขม็งใส่ไซมอน แค้นใจอยากบดขยี้ให้มันไม่มีเหลือซากเป็นชิ้น

แต่เขาบาดเจ็บอยู่สาหัส แม้แรงจะคลานลุกขึ้นยังไม่มี

“พี่ใหญ่หยาง！”

เฝิงเสียวหว่านตะโกนลั่น ใบหน้านองด้วยน้ำตา

“ให้แกไปตายซะ！”

ไซมอนคำรามลั่น กระทืบขาลงไป

“ผัวะ！”

ในชั่วพริบตาที่ขาของไซมอนกระทืบลงไป หยางเฉินที่กำลังสลบอยู่ก่อนหน้านี้ พลันยื่นนิ้วมือออกมาในชั่วสะเก็ดไฟแลบ ตรงเข้าทิ่มใส่ฝ่าตีนของไซมอน

“แกหรือจะฆ่าข้า？”

หยางเฉินตาเบิกลุกขึ้นในทันใด เสียงเหมือนประกาศิตจากนรกภูมิ เปล่งออกมาจากลำคอ

นาทีนั้นเอง ไซมอนตาเหลือกโพลง จ้องหน้าใส่คนที่ใช้เพียงนิ้วเพียงนิ้วเดียว ก็สกัดเอาขาที่ใช้แรงกระทืบลงไปเต็มที่ของเขาเองได้

ให้เขารู้สึกสยองขวัญ จนขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“พี่เฉิน！”

เห็นหยางเฉินฟื้นขึ้นมา หม่าชาวตะโกนออกมาด้วยความตื่นใจ

เฝิงเสียวหว่านที่มีคราบเลือดติดอยู่กับมุมปาก ค้อมตัวลงอย่างดูงาม “ความพยายามของฉัน บรรลุผลได้ไม่ผิดหวังแล้ว！”

ตาทั้งคู่ของต่งจ้านกังก็แดงก่ำ เห็นหยางเฉินใช้นิ้วเพียงนิ้วเดียว ก็สกัดเอาพลังเต็มแรงของกึ่งแดนเทพได้อยู่ ด้วยความตื่นเต้น ใจสะท้านจนทำเอาสั่นไปทั้งตัว

“เจ้านาย ในที่สุดท่านก็ฟื้นแล้ว！”

ต่งจ้านกังพูดเสียงสั่นสะอื้น

เขาเตรียมใจพร้อมล่มสลายไปทั้งกองกำลังทั้งหมดแล้ว ให้แม้จะต้องตาย ก็จะต้องปกป้องหยางเฉินให้ได้ แต่ด้วยพัวพันอยู่ในการต่อสู้ที่ต้องควบไปกับผู้แข็งแกร่งกองยุทธการเยี่ยนตู ทำให้ไม่สามารถปลีกตัวออกไปป้องกันหยางเฉินได้

ไม่คิดเลยว่า ในช่วงเส้นยาแดงผ่าแปดนั้น หยางเฉินฟื้นขึ้นมาได้พอดี

“แก.....แก....., นี่....มันเป็นไปได้ยังไง？”

ไซมอนพูดเสียงสั่น

เขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งกึ่งแดนเทพ มองไปทั่ววงการนักฆ่า จัดเป็นหนึ่งในผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดฝีมือ อีกทั้งยังเป็นหนึ่งในสามยอดมือฆ่าชั้นเอกแห่งหงเฉิน

ให้แม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนเทพ เขาก็เคยได้ประสบกับความยิ่งใหญ่นั้นมาแล้ว แต่เวลานี้เพียงนิ้วมือเดียวของหยางเฉินที่แสดงพลังออกมา ทำให้เขาเกิดภาพหลอนที่ดูไกลแบบมองไม่เห็นฝุ่นกันเลยทีเดียว

“บรึม！”

ในทันใดนั้นได้เกิดพลังที่น่าสะพรึงกลัวพุ่งออกมาจากนิ้วของหยางเฉิน เสียงดังสนั่นขึ้น ร่างของผู้ทรงพลังฝีมือระดับกึ่งแดนเทพอย่างไซมอน กระเด็นลอยปลิวออกไป

ทุกคนต่างผวาตะลึงกับสิ่งเกิดขึ้นให้เห็น ฝ่าตีนของไซมอนที่หยางเฉินใช้นิ้วมือเดียวยันไว้นั้น ถูกทิ่มจนทะลุ