The king of War นิยาย บท 1036

สรุปบท บทที่ 1036 ป้อนยา: The king of War

บทที่ 1036 ป้อนยา – ตอนที่ต้องอ่านของ The king of War

ตอนนี้ของ The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1036 ป้อนยา จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

ผู้หญิงคนนี้กินรวบทั้งหญิงชาย เห็นชอบความสวยของเซี่ยเหอ ก็จะเอามาครอบครอง ผลเกือบถูกหยางเฉินฆ่าตาย ดีแต่ซุนซวี่มากราบตีนขอชีวิตไว้ พร้อมจ่ายเงินให้ก้อนใหญ่ ตลอดทั่งยกซิงเฉินมีเดียชดเชยให้แก่หยางเฉิน ถึงได้ปกป้องชีวิตผู้หญิงคนนี้ไว้ได้

ไม่คิดว่า ผู้หญิงคนนี้กลับเอาเรื่องนี้ เก็บมาเป็นความเจ็บแค้นหยางเฉิน ถึงขนาดลงทุนเป็นเงินหนึ่งพันล้านในการจ้างนักฆ่าหงเฉินมาสังหารเขา

เช่นเดียวกันกับที่เขาคิดไม่ถึง อวี๋เหวินปิงก็ยังไม่ละทิ้งความคิดที่จะฆ่าเขา

ถ้าไม่ใช่เห็นแก่บุญคุณที่อวี๋เหวินเกาหยางเลี้ยงดูเขามา หยางเฉินคงฆ่าอวี๋เหวินปิงไปแต่นานแล้ว มาถึงตอนนี้ เห็นทีที่คิดจะเปิดทางชีวิตให้อวี๋เหวินปิง แต่อวี๋เหวินปิงดันไม่คิดจะเอา

“ตระกูลซุนกับคนตระกูลอวี๋เหวิน ใจหมา ๆ ของพวกมันจะกล้าเกินไปแล้ว!”

ต่งจ้านกังได้ยินชื่อของสองคนนี้ โกรธขึ้นมาฉับพลัน สีหน้าเต็มขึ้นมาด้วยแววสังหาร “หาญกล้าจะทำร้ายหมายชีวิตสิ่งสำคัญของชาติ โทษคือตาย!”

“นายท่าน เดี๋ยวผมจะนำคนไปถล่มตระกูลซุนกับตระกูลอวี๋เหวินให้ล่มสลายไปเลย”

หยางเฉินเลิกคิ้วขึ้น “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของข้าเอง คนอื่นอย่าได้เข้ามาเกี่ยวด้วย!”

ได้ยินที่พูด ต่งจ้านกังรีบตอบรับ “ครับผม!”

เมื่อวานนี้ซุนซวี่ก็ได้พาคนในตระกูลไปหาและคุกเข่าขอขมากับเขา เพื่อเป็นการตบหน้าตระกูลคิงเฉา ซุนซวี่แต่เดิมก็หวังเพียงจะขอได้รับการคุ้มครองจากหยางเฉิน

หากแม้นหยางเฉินไม่ยอมให้การคุ้มครองตระกูลซุน ตระกูลคิงเฉาคงไม่ปล่อยตระกูลซุนไปเป็นแน่

สำหรับตระกูลอวี๋เหวินนั้น ก็มีเพียงอวี๋เหวินปิงคนเดียว ที่คอยรนหาที่ตาย

จะถล่มตระกูลอวี๋เหวินทิ้ง หยางเฉินจะเป็นคนแรกที่ไม่ยอมตกลง

“ท่านนายพลครับ ตอนนี้ให้ผมไปได้แล้วนะครับ?”

ไซมอนสั่นงก ๆ มองหน้าถามหยางเฉิน

“โครม!”

เสียงพูดเพิ่งจบ ขาของหยางเฉินก็ย่ำลง ชีวิตของไซมอนก็ขาดไปทันที คนตายแล้ว แต่ตาทั้งสองยังเหลือกโต ในจอตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เจ็ดผู้แข็งแกร่งสุดยอดฝีมือแดนราชาที่ยังเหลืออยู่ ให้รู้สึกเศร้าสลด ไซมอนผู้เป็นหนึ่งในสามยอดมือฆ่าฝีมือระดับกึ่งแดนเทพ

ถึงกับตายแล้ว

“ฆ่ามัน!”

ในทันใดนั้น หนึ่งในมือฆ่าหงเฉินคำรามลั่น พุ่งโถมใส่หยางเฉิน

ในพริบตาเดียวกันนั้น มือฆ่าที่อยู่อีกหกคนก็พุ่งเข้าใส่หยางเฉินพร้อม ๆ กัน

พวกเขารู้ดีว่า เวลานี้ที่กดดันพวกเขามากที่สุดก็คือหยางเฉิน หยางเฉินไม่ตาย ที่ต้องตายก็คือพวกเขา

“ไม่รู้จักเจียม!”

ในสายตาของหยางเฉินมีแต่ความเหยียดแคลน กระทืบเท้าลงไปในฉับพลัน

“บรึม!”

ได้ยินเสียงดังก้องขึ้น พื้นดินโดยรอบสั่นสะท้าน ข้างหน้าหยางเฉิน มีก้อนหินถูกแรงสะเทือนกระแทกลอยขึ้นมาหลายก้อน

“ฆ่ามัน!”

หยางเฉินตวาดออกไป หินนับสิบก้อนนั้นลอยพุ่งเข้าใส่พวกมือฆ่า

“ผัวะ ผัวะ ผัวะ.....”

นาทีนั้นเอง เจ็ดมือฆ่าสุดยอดฝีมือแดนราชา โดนหินที่ลอยพุ่งใส่ในพริบตานั้นเหมือนโดนต่อหัวเสือรุมต่อย

สุดท้ายนี้ สิบมือฆ่าหงเฉินที่บุกโจมตีมาในครั้งนี้ ตายทั้งหมด!

ในบรรยากาศ คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือด เหล่านักรบในกองยุทธการเยี่ยนตู แต่ละคนตาลุกโพลง สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ

ไอ้เจ้าพวกมือฆ่าหงเฉินที่ถล่มกลุ่มพวกเขาจนเกือบตายหมู่ กลับตายหมดเรียบ ด้วยเพียงคน ๆ เดียว

การประจันหน้าไซมอนพลังกึ่งแดนเทพนั้น หยางเฉินใช้การบดขยี้

ส่วนพวกเจ็ดยอดฝีมือผู้แข็งแกร่งแดนราชานั้น วิธีการตายก็แสนง่าย พูดได้ว่าหยางเฉินไม่ได้แตะถูกตัวของพวกเขาเลย เพียงแค่กระทืบตีน ก็มีก้อนหินเล็ก ๆ นับไม่ถ้วนพุ่งเข้าใส่ ตายเรียบทั้งกลุ่มในพริบตา

“นี่........”

เวลานี้เขารู้สึกแต่อยากหลับ ไม่มีแรงที่จะพูดอะไรได้อีกแล้ว

“เสียวหว่าน!”

ทันทีนั้นหยางเฉินก็ได้ตะโกนใส่เฝิงเสียวหว่าน

เฝิงเสียวหว่านถูกไซมอนตบจนกระเด็นไปตอนที่กำลังช่วยพยาบาลเขานั้น ก็บาดเจ็บสาหัสอยู่

อีกทั้งในช่วงที่พยาบาลช่วยชีวิตเขาอยู่นั้น ก็ได้ใช้พลังของหล่อนเองไปเกือบหมด เวลานี้แม้แต่แรงที่จะพยุงตัวคลานยังไม่มี

แม้ถึงกระนั้น เฝิงสียวหว่านก็ยังฝืนพยายามหยิบเอาขวดยากระเบื้องขาวขวดหนึ่งฝืนแรงยื่นออกไป “พีใหญ่หยาง รีบให้พี่หม่ากินยาเม็ดนี้ลงไป”

หยางเฉินรีบรับขวดกระเบื้องเคลือบขาวนั้นมา เทยาเม็ดสีดำออกมาเม็ดหนึ่ง ยัดใส่เข้าปากหม่าชาวในทันที

“แกรู้สึกดีขึ้นมั้ย?”

หยางเฉินพูดเสียงสั่นเครือ

เมื่อสักครู่ที่สังหารไซมอน ตาทั้งคู่ของเขาไม่มีเห็นการกะพริบ เห็นมีก็ตอนนี้ ดูลมหายใจที่แผ่วลงของหม่าชาว เขาลนลานในความรู้สึกอย่างหนัก ขณะกำลังป้อนยาใส่ปากหม่าชาว มือนั้นสั่นอยู่ตลอด

หม่าชาวพยายามกลืนยาเม็ดลงไปแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นมีปฏิกิริยาในทางจะดีขึ้น พูดก็พูดไม่ออก หายใจก้อ่อนลงไปเรื่อย ๆ

“ตูม!”

หยางเฉินอัดกำปั้นใส่กับพื้นในทันใดนั้น ฉับพลันก็ให้เห็นรอยยุบลงไปเป็นรอยหมัด เขากัดฟันพูด “แกต้องอดทน แกต้องอดทนไว้ให้ได้!”

“ข้าไม่ยอมให้แกตาย แกลองตายสิ!”

ในขณะนั้น เหล่านักรบกองยุทธการเยี่ยนตู แต่ละนายตาแดงก่ำ มองไปที่หม่าชาว แววตาเปี่ยมด้วยความเคารพนับถือ

ก่อนหน้านี้ที่หม่าชาวปะทุเอาพลังกึ่งแดนเทพออกมา และเข้าปะทะสู้กับไซมอน ทุกคนต่างได้เห็นกันกับตา

หม่าชาวซึ่งเดิมบาดเจ็บสาหัสอยู่ ยังเสี่ยงชีวิตระเบิดจุดสกัดในตัวออก เข้าสู้ศึกกับไซมอนอย่างดุเดือด ทำให้ผู้แข็งแกร่งกองยุทธการทุกคนเห็นความหวัง

พี่น้องร่วมรบอย่างเขา จิตวิญญาณกล้าตายเยี่ยงนี้ สมควรที่นักรบทุกคนต้องฝึกไว้เป็นเยี่ยงอย่าง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War