The king of War นิยาย บท 1050

ในขณะนี้เซี่ยเหอได้กลับมามีสติอีกครั้ง เมื่อนึกถึงสถานะของคนเหล่านี้ เธอก็เกิดความกังวลและเร่งรัดเขา กลัวว่าจะทำให้หยางเฉินเดือดร้อนไปด้วย

ถ้าหยางเฉินกลัว เขาคงไม่มาปรากฏตัวที่นี่แล้ว เขาปกป้องเซี่ยเหอไว้ข้างหลังตัวเขา ทันใดนั้นพลังอันน่าตกใจก็ระเบิดออกมาจากตัวเขา

ในขณะนี้ ชั้นบนสุดของโรงแรมเยี่ยนตูทั้งหมดได้ถูกปกคลุมไปด้วยพลังอาฆาตอันน่าสะพรึงกลัวนี้

“แก แกเป็นใคร?”

องครักษ์ของตระกูลคิงเฉาซึ่งเป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลาย ได้รับมอบหมายจากหัวหน้าสามของตระกูลคิงเฉาเพื่อมาคุ้มครองความปลอดภัยของเฉาจื้อ

แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกได้ถึงลมปราณอันแข็งแกร่งซึ่งทำให้เขาหายใจไม่ออก

ความรู้สึกเช่นนี้ไม่เคยมีมาก่อน

เขาแน่ใจมากว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า มีความสามารถอยู่เหนือแดนราชาขั้นกลางอย่างแน่นอน

ชายหนุ่มผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกออกจะเหมือนภาพฝันไปหน่อย

แต่เมื่อครู่ดูเหมือนว่าเซี่ยเหอจะเรียกชายหนุ่มคนนี้ว่าหยางเฉิน?

หยางเฉิน?

ทำไมมันฟังดูคุ้นๆ?

“เขา เขาคือหยางเฉินจากเยี่ยนเฉินกรุ๊ป!”

องครักษ์ยามอีกคนหนึ่งของตระกูลคิงเฉาก็ชี้มาที่หยางเฉินในทันใด และพูดด้วยสีหน้าตกใจ “เขาตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำ…ทำไมยังมีชีวิตอยู่อีก?”

ตูม!

จนกระทั่งในเวลานี้เองที่องครักษ์ที่อยู่แดนราชาขั้นกลางจำชื่อหยางเฉินได้อย่างทันควัน เพียงชั่วพริบตาก็รู้สึกว่าสมองกำลังส่งเสียงดังสะเทือน

แน่นอนว่าเขาเคยได้ยินเรื่องความน่าสะพรึงกลัวของหยางเฉิน

ในสายตาของพวกเขา ผู้แข็งแกร่งที่ควรตายไปแล้วได้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าพวกเขาอีกครั้งอย่างกะทันหัน สามารถจินตนาการถึงความตกใจองครักษ์ตระกูลคิงเฉาเหล่านี้ได้

“คุณพาเซี่ยเหอไปที่ห้องวีไอพีก่อน!”

หยางเฉินออกคำสั่งในทันใด

“ครับ พี่เฉิน!”

เฉียนเปียวรีบตอบ เขาเคยได้รับบาดเจ็บมาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่มีความมั่นใจเมื่อเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลาง

ที่สำคัญที่สุด เขารู้ว่าตั้งแต่หยางเฉินตัดสินใจที่จะออกหน้า ก็ไม่เคยคิดที่จะเหลือผู้รอดชีวิตเอาไว้

“หยางเฉิน คุณไม่ต้องสนใจฉัน พวกเขามาจากตระกูลคิงเฉา เก่งกาจมาก ฉันไม่ต้องการให้คุณมาเดือดร้อนเพราะฉัน คุณรีบไปเถอะ!”

เซี่ยเหอพูดเสียงดังอย่างกังวลใจ

เธอรู้ว่าหยางเฉินเก่งกาจมาก แต่ผู้แข็งแกร่งระดับสูงสุดของตระกูลเดอะคิงยังมาไม่ถึงเมืองเยี่ยนตู แต่ตอนนี้ บุคคลสำคัญของตระกูลเดอะคิงได้มาถึงหมดแล้ว

ตอนนี้เมืองเยี่ยนตูนั้นไม่เหมือนเมืองเยี่ยนตูเมื่อ 7 ก่อนแล้ว ตอนนี้คือเมืองเยี่ยนตูของตระกูลเดอะคิง

“อย่าได้กังวล กองกำลังไร้ประโยชน์เหล่านี้ ทำอะไรผมไม่ได้หรอก!”

ทันทีที่หยางเฉินพูดจบเขาก็หายตัวไป

“ปังๆๆ!”

เซี่ยเหอเห็นด้วยตาตัวเองว่าองครักษ์หลายคนของตระกูลคิงเฉาที่ยังตามไล่ล่าเธออยู่เมื่อครู่ ไม่มีกำลังจะตอบโต้กลับและกระเด็นขึ้นไปบนอากาศ

“คุณเซี่ย ถ้าคุณยังอยู่ที่นี่ จะทำให้พี่เฉินห่วงหน้าพะวงหลัง พวกเราเข้าไปข้างในกันเถอะ!”

เมื่อได้ยินเสียงของเฉียนเปียวดังขึ้น เซี่ยเหอก็ได้สติกลับมา

เฉาจื้อที่อยู่ในห้องวีไอพี ไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอก

เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อน สูบซิการ์คิวบา ดื่มไวน์แดง Lafite ราคาสูง

“ตูม!”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางที่พ่อของเขาส่งมาคุ้มครองเขา กระเด็นเข้ามาเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว ร่วงลงบนโต๊ะอาหาร

ทันใดนั้นเฉาจื้อก็เบิกตากว้าง “เกิดอะไรขึ้น?”

“คุณ....คุณชายเฉา รีบ…รีบหนีไป! หยางเฉิน มาแล้ว!”

เห็นได้ชัดว่าหยางเฉินไม่ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุครั้งนี้

“ผมยังไม่ตาย คุณดูแปลกใจจังเลยนะ?”

หยางเฉินกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เขาไม่รีบร้อนฆ่าเฉาจื้อ ในสายตาของเขา ตอนนี้เฉาจื้อก็ไม่ต่างจากคนตาย

เขานั่งลงในตำแหน่งที่เซี่ยเหอนั่งอยู่ก่อนหน้านี้ แล้วมองที่เฉาจื้อด้วยรอยยิ้มเบิกบาน “ได้ยินมาว่า คุณเป็นคนฆ่าซุนซวี่ ฮุบตระกูลซุน ไม่ใช่แค่นี้ คุณยังสนใจเยี่ยนเฉินกรุ๊ปอีกด้วย?”

เฉาจื้อตกตะลึงงันอยู่นานแล้ว ในเวลานี้พอได้ยินคำพูดของหยางเฉิน ก็ยิ่งรู้สึกหวาดหวั่นพรั่นพรึงจนตัวสั่นไปทั้งตัว

“ซุนซวี่เป็นพวกไม้หลักปักเลน เขาสมควรตายอยู่แล้ว”

เฉาจื้อแสร้งทำเป็นไม่สะทกสะท้าน อดทนต่อความหวาดกลัวภายในใจแล้วพูดว่า “ผมจะกล้าคิดอยากได้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปได้ยังไง?”

“ไม่เหรอ?”

หยางเฉินยิ้มพลางหรี่ตาลง “แล้วเรื่องซินเฉินมีเดียล่ะ ว่ายังไง?”

“ฉัน...ฉัน...”

เฉาจื้อไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เมื่อมองไปที่หยางเฉินซึ่งนั่งนิ่งอยู่ เขาก็รู้สึกได้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของหยางเฉินเป็นครั้งแรก

แม้ว่าก่อนหน้านี้จะเคยประมือกับหยางเฉินมาหลายครั้งแล้ว ต่อให้เขารู้ถึงความเก่งกาจของหยางเฉิน แต่ก็ดูเหมือนไม่เคยหวาดกลัวเท่าตอนนี้

เขามีภาพลวงตาว่าหยางเฉินจะฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย

ถึงอย่างไรแม้แต่ผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลางที่คอยคุ้มกันเขา ก็ยังถูกหยางเฉินสังหารอย่างง่ายดาย

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเขาที่เพิ่งก้าวเข้าสู่แดนราชาขั้นต้นเลย?

“ให้เวลาคุณหนึ่งนาที ถ้าอธิบายไม่ชัดเจน ผมจะส่งคุณลงนรก!”

หยางเฉินเอ่ยปาก รอยยิ้มบนใบหน้ายังคงเหมือนเดิม ราวกับว่าเขากำลังพูดคุยกับเฉาจื้ออย่างสงบ

แต่รอยยิ้มของหยางเฉินในสายตาของเฉาจื้อ กลับให้ความรู้สึกน่าขนลุก