The king of War นิยาย บท 1074

ชั่วขณะนั้นฉินต้าหย่งสีหน้าเปลี่ยนมาก พูดอย่างโมโห “พวกนายแย่งอายุห้ากว่าปีของฉันไปแล้ว ตอนนี้แม้แต่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปยังแย่งไปด้วย จะทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้!”

“นายวางใจได้ หลังนายตาย ลูกสาวของนายจะลงไปอยู่เป็นเพื่อน”

ฉินหยู่เอ่ยบอก พลางลุกขึ้นเดินเข้าไปทางฉินต้าหย่งแล้ว

“สารเลว! พวกนายมีอะไรก็มาลงที่ฉัน ลูกสาวฉันไม่มีความผิด พวกนายฆ่าหล่อนไม่ได้! หล่อนไม่รู้อะไรด้วย!”

อารมณ์ฉินต้าหย่งฮึกเหิมอย่างยิ่ง คำรามอย่างโกรธแค้นขึ้นมา

เพราะการเคลื่อนไหวมากเกินไป ทำให้สะเทือนถึงบาดแผลของเขาแล้ว ชั่วขณะนั้นเจ็บจนเขากัดฟันแน่น

ฉินหยู่หัวเราะเยาะเย้ย “สำหรับตระกูลฉิน จะไม่อนุญาตให้มีการคุกคามใดๆ หลงเหลือ ถ้ายังให้พวกนายมีชีวิตอยู่ ใครก็ไม่มีทางรับประกันได้ว่า ในอนาคต พวกนายจะกลายเป็นตัวการใหญ่ที่กำจัดตระกูลฉิน ดังนั้น พวกนายจำเป็นต้องตาย!”

พอเสียงพูดจบลง ในมือของเขาปรากฏกริชที่แวววาวเล่มหนึ่งขึ้นแล้ว ชั่วพริบตาเดียวแทงเข้าไปตรงหัวใจของฉินต้าหย่ง

“ตึง!”

ในเวลานี้เอง เสียงดังสนั่น ศพร่างหนึ่ง ทุ่มมาแทบเท้าของฉินหยู่ฉับพลัน

ฉินหยู่ที่กำลังอยากลงมือต่อฉินต้าหย่ง ถูกศพที่ปรากฏขึ้นกะทันหันทำตกใจยกใหญ่ และต้องยอมละการฆ่าฉินต้าหย่งลง

“子敬!”

ตอนที่เขามองทางศพโดยจิตใต้สำนึก พอมองใบหน้าของศพชัดเจน ชั่วขณะนั้นตกใจค้างไปทั้งตัว

“สรุปเป็นใครกันแน่? กล้าฆ่าลูกชายของฉันฉินหยู่?”

ฉินหยู่กอดศพของฉินจื่อจิ้งไว้ ร้องคำรามด้วยความแค้นเคืองขึ้นมา ในดวงตาที่แดงโล่มีความดุร้าย

ฉินต้าหย่งก็ตกใจเช่นกัน ถึงแม้เขาจะไม่เคยเจอฉินจื่อจิ้งมาก่อน กลับรับรู้จากในเสียงร้องคำรามที่ปวดร้าวของฉินหยู่ ศพของชายหนุ่มร่างนี้ คือลูกชายของฉินหยู่

“ระยำ! เป็นเพราะแก! จะต้องเป็นแกที่เตรียมการไว้ตั้งแต่แรก! ไม่อย่างนั้นลูกชายฉันจะตายได้ยังไง?”

ฉินหยู่พุ่งเป้าไปยังฉินต้าหย่งทันใด หน้าโกรธแค้นเต็มที่ ยกกริชในมือขึ้น แทงเข้าไปทางฉินต้าหย่งอย่างรุนแรง

"ตึง!”

เพียงแต่เขาเพิ่งยกกริชขึ้น ผู้อาวุโสผมขาวเต็มศีรษะคนหนึ่งก็ขวางตรงหน้าของฉินหยู่ไว้ ยกเท้าเตะออกไป ฉินหยู่โดนเตะจนลอยออกไปโดยตรง

“โครม!”

ชั่วขณะที่ฉินหยู่โดนเตะกระเด็น เลือดพ่นออกมา ลักษณะพลังบนร่างกาย ลดลงฮวบในพริบตา

เดิมเขาคือผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นกลาง เวลานี้โดนคนใช้เท้าเตะกระเด็นอย่างคาดไม่ถึง แค่คิดก็รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของผู้มาเยือน

เพียงแค่หลังเขาตกลงบนพื้น เขาถึงมองหน้าตาของผู้อาวุโสที่ใช้เท้าเตะเขาลอยออกไปคนนั้นอย่างแจ่มชัด ทันใดนั้นตกใจค้าง

“เจิ้งซานเฟิง!”

ฉินหยู่มองผู้อาวุโสอยู่ ร้องตกใจเสียงหลง

เขาเป็นคนของตระกูลฉินแห่งเมืองคิงเฉา ย่อมสัมผัสใกล้ชิดกับตระกูลคิงเฉามามาก แต่เมื่อสักครู่ผู้อาวุโสที่ใช้เท้าเตะเขากระเด็น คือผู้อาวุโสแดนราชาสูงสุดคนหนึ่งของตระกูลคิงเฉา

“ท่านเจิ้ง ท่านมาทำร้ายผมได้อย่างไร?”

ฉินหยู่ทำหน้าไม่เข้าใจสอบถามไป

บนหน้าเจิ้งซานเฟิงไม่มีความรู้สึกสักนิด พูดเสียงเย็นยะเยือก “แกกล้าทำร้ายพ่อตาของคุณหยาง มีเพียงตายสถานเดียว!”

พอเสียงพูดจบลง ภาพเงาของเขาหายไปจากที่เดิม

“ปึง!”

ตอนที่ปรากฏตัวอีกครั้ง เขามาถึงตำแหน่งที่ฉินหยู่เพิ่งอยู่เมื่อสักครู่นี้แล้ว ส่วนร่างกายของฉินหยู่ ลอยออกไปจากนอกคฤหาสน์เรียบร้อย ตายคาที่

ฉินต้าหย่งที่เห็นทุกอย่างด้วยตาตนเอง ตกใจค้างแล้ว

แต่ว่าไม่นาน เขาก็ได้สติกลับมาจากความตื่นตกใจ เมื่อสักครู่เจิ้งซานเฟิงพูดว่า พ่อตาของคุณหยาง

หรือว่าหมายถึง เขาคือคนที่หยางเฉินส่งมา?

“หยางเฉินลูกเขยผม เขา เขายังมีชีวิตอยู่?”