The king of War นิยาย บท 1164

หม่าชาวและ เรยยิง ยังคงไม่รู้ว่ายาที่สมบูรณ์แบบคืออะไร พวกเขาจะไปรู้ได้ไงล่ะ?

เมื่อกี้หัวหน้าหงเฉินก็คือเสียชีวิตหลังจากกินยาไปและสูญเสียการควบคุม จนสุดท้ายระเบิดตัวตาย

เขาไม่สามารถรับรองได้ว่าหลังจากที่เขากินยานี้ไป เขาจะสูญเสียการควบคุมตัวเองหรือไม่ ถ้าเขาสูญเสียการควบคุม เขาจะฆ่าหม่าชาวและเรยยิงหรือไม่?

ทั้งหมดนี้เขาไม่รู้

"ครับ!"

แม้ว่าหม่าชาวและ เรยยิงจะไม่เต็มใจที่จะออกจากที่นี่สักแค่ไหน พวกเขาเป็นนักรบและหน้าที่ของพวกเขาก็คือทำตามคำสั่ง

“นายก็ไปด้วย!”

หยางเฉินมองไปที่ซาตานอีกครั้ง

ตอนนี้หัวหน้าหงเฉินและลูซิเฟอร์ตายแล้ว และสามนักฆ่าแดนเทพของหงเฉินตอนนี้เหลือเพียงซาตาน

ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่ เขาสามารถใช้มือของซาตานควบคุมหงเฉินได้

“ขอบคุณครับคุณหยาง ระวังตัวด้วย!”

ซาตานไม่ได้ปฏิเสธ เขารู้ดีถึงความน่ากลัวของ ดอกเตอร์แบล็ก อีกอย่างเขาก็ไม่โง่หรอกที่จะอยู่ต่อช่วยหยางเฉิน

ไม่นาน พวกหม่าชาวก็ออกจากที่นี่ไปกันหมด

ข้างหลังดอกเตอร์แบล็กมีชายผู้แข็งแกร่งแปดคน จนถึงตอนนี้หยางเฉินเองก็ยังไม่รู้ว่าชายผู้แข็งแกร่งทั้งแปดคนนี้มีพลังระดับใด

“คุณหยาง คุณฉลาดมากเลยครับ!”

ดอกเตอร์แบล็กพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันรับรองได้เลยว่า ถ้าคุณกินยานี้เข้าไป ฉันจะไม่ไปอะไรกับคนรอบข้างของคุณแน่นอน”

“คุณก็รู้ดี สำหรับฉัน มีเพียงผู้ที่อยู่ในแดนเทพที่สมบูรณ์แบบเท่านั้นที่ฉันต้องการ แม้ว่าจะมีผู้แข็งแกร่งมากมายรอบตัวคุณ แต่ในสายตาของฉัน พวกเขาทั้งหมดเป็นแค่ขยะ”

แม้ว่าคำพูดของเขาจะดูถูกคนอื่นก็ตาม แต่ก็ทำให้หยางเฉินรู้สึกโล่งใจขึ้นมาก

เหตุผลที่เขาเต็มใจที่จะกินยานี้หลังจากที่หม่าชาวและเรยยิงได้รับการปล่อยตัว ก็คือเขาไม่สามารถรับประกันได้ว่าดอกเตอร์แบล็กจะไม่ทำอะไรกับคนรอบข้างเขา

ดอกเตอร์แบล็กเป็นคนที่ฉลาด เขาจับหม่าชาวและเรยยิง แค่เอามาขู่แป๊บหนึ่ง ก็ปล่อยไปแล้ว

เป็นเพราะเขารู้ว่าหยางเฉินนั้นเป็นคนอย่างไร

คนของ ดอกเตอร์แบล็กสามารถจับหม่าชาวและ เรยยิงได้อย่างง่ายดาย ซึ่งหมายความว่าแม้ว่า หม่าชาว และ เรยยิงถูกปล่อยตัวแล้วก็ตาม ตราบใดที่ ดอกเตอร์แบล็กอยากจับได้อีกครั้ง พวกเขาก็จะโดนจับได้อีกครั้งเช่นกัน

นี่คือความแข็งแกร่งของดอกเตอร์แบล็ก

“หยางเฉิน รีบไปรับยาที่สมบูรณ์แบบนั้นมา!”

ดอกเตอร์แบล็กรอไม่ไหวแล้ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหมาย

เขาทำวิจัยนี้มาเป็นเวลานานและทำการทดลองหลายครั้ง แต่ไม่มีการทดลองใดที่ประสบความสำเร็จ

แม้แต่หัวหน้าหงเฉินก็ล้มเหลวไปแล้ว

ตอนนี้เมื่อเขาได้พบกับต้นอ่อนที่ดีอย่างหยางเฉิน เขาจะปล่อยไปได้ไง?

หยางเฉินเหลือบมอง ดอกเตอร์แบล็กอย่างเย็นชา และกลืนกินยาที่สมบูรณ์แบบทันทีโดยไม่ลังเลใดๆ

ตั้งแต่ต้นจนจบ ดวงตาของ ดอกเตอร์แบล็กจับจ้องไปที่หยางเฉิน และเขาก็หยิบสมุดโน้ตออกมา ราวกับว่าเขากำลังจะบันทึกทุกสิ่งที่เกิดขึ้นจากหยางเฉิน

“วินาทีที่เก้า ใบหน้าเริ่มแดงระเรื่อ!”

“วินาทีที่สิบเจ็ด ตาขาวเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง!”

“วินาทีที่ยี่สิบเอ็ด ออร่าของศิลปะการต่อสู้เริ่มขึ้น!”

“วินาทีที่สามสิบสี่ ออร่าของศิลปะการต่อสู้พุ่งสูงขึ้น!”

...

ดอกเตอร์แบล็กมองไปที่เวลาและจดบันทึกอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

ชายทั้งแปดที่อยู่ข้างหลังเขาได้ปรากฏขึ้นรอบๆ หยางเฉิน และทุกคนก็มีสีหน้าเคร่งขรึม จ้องมองไปที่หยางเฉิน ราวกับว่าพร้อมที่จะลงมือได้ทุกเมื่อ

หลังจากที่หยางเฉินกินยาเข้าไปหมด เขารู้สึกว่าตัวเองกินน้ำมันพริกเข้าไป มีอาการแสบร้อนในลำคอของเขา

หลังจากนั้น เขารู้สึกได้ถึงพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวที่ระเบิดออกมาในร่างกายของเขา

จากนั้นออร่าของศิลปะการต่อสู้บนร่างกายของเขาก็เริ่มปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว เร็วขึ้นและเร็วขึ้น

“อ่า!”

ทันใดนั้น หยางเฉินก็เงยหน้าขึ้นและคำรามเสียงดัง พื้นดินที่อยู่ใต้เท้าของเขาทรุดตัวลงในทันที และมีรอยแตกกระจายไปทั่วทุกทิศทุกทาง

"ฮ่าฮ่า ดี!ไปต่อ!

ดวงตาของดอกเตอร์แบล็กเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และเขาก็คำรามออกมา

"อ่า……"

หยางเฉินคำรามด้วยความโกรธ เพียงรู้สึกว่าร่างกายของเขากำลังจะถูกทุบด้วยพลังงานที่ไม่มีใครเทียบได้