The king of War นิยาย บท 1165

“อ่า!”

คำพูดของดอกเตอร์แบล็กทำให้หยางเฉินโมโหสุดขีด

"ฆ่า!"

ในที่สุดเขาก็เคลื่อนไหว ร่างกายของเขากลายเป็นภาพติดตา วิ่งไปทางทั้งเจ็ดที่มีแดนเทพชั้นยอด

ในเวลาเดียวกัน หม่าชาวเรยยิง และซาตานซึ่งจากไปเป็นระยะที่ไกลแล้ว แต่ทั้งสามสามารถสัมผัสได้ถึงรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่ปะทุออกมาจากที่หยางเฉินอยู่

"เกิดอะไรขึ้น?"

ใบหน้าของ เรยยิง เต็มไปด้วยความตกใจ

ขอบเขตศิลปะการต่อสู้ปัจจุบันของเขามาถึงแดนเทพชั้นยอดแล้ว แต่หัวใจของเขาสั่นอย่างแรงราวกับว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ประเด็นคือพวกเขาออกจากสำนักงานใหญ่หงเฉิน ซึ่งอยู่ห่างออกไปเจ็ดหรือแปดกิโลเมตรแล้ว

ในระยะทางไกลเช่นนี้ เขายังรู้สึกได้ว่าหัวใจของเขาสั่น เห็นได้ชัดว่าที่หยางเฉินอยู่นั้น มีการต่อสู้ที่รุนแรงได้ปะทุขึ้น

หม่าชาวกัดฟันแน่นแล้วพูด“ไอ้สารเลวพวกนั้นเป็นใครกันแน่?ทำไมถึงต้องให้พี่เฉินกินยานั้นเข้าไป ยานั้นคือยาอะไรกันแน่? จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากพี่เฉินกินยานั้นเข้าไป?”

“นายรู้ใช่ไหม”

หม่าชาวมองไปทางซาตาน

ใบหน้าของซาตานก็ตกใจมากเช่นกัน เขาเองก็เป็นแดนเทพชั้นยอดเช่นกัน ดังนั้น เขาเองก็สัมผัสได้ถึงรัศมีอันรุนแรงจากสำนักงานใหญ่ของหงเฉิน

เมื่อกี้ที่ผ่านมานี่ เขาได้เห็นกับตาของเขาเองว่าหัวหน้าหงเฉินบ้าคลั่งเพียงใดหลังจากที่กินยาสมบูรณ์แบบนั้นเข้าไป

ในขณะนี้ ออร่าที่รุนแรงนี้เหมือนกับออร่าที่รุนแรงเช่นเดียวกับหัวหน้าหงเฉินทุกประการ

นั้นก็หมายความว่าหยางเฉินได้กินยาสมบูรณ์แบบนั้นไปแล้ว

“ใช่ นายรู้ว่าคุณเฉิน เกิดอะไรขึ้นที่ตรงนั้นใช่ไหม?”

เรยยิง ก็รีบถามทันที ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

“คนพวกนั้น ผู้นำคือ ดอกเตอร์แบล็ก เป็นนักวิทยาศาสตร์ที่บ้าคลั่งคนหนึ่ง เขาเชี่ยวชาญด้านการทดลองกับแดนเทพ และเขายังคิดค้นสิ่งที่เรียกว่ายาสมบูรณ์แบบออกมา”

ซาตานพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึมมาก"ก่อนหน้านี้ หัวหน้าหงเฉินก็คือกินยาสมบูรณ์แบบ นี้เข้าไป จากนั้นความแข็งแกร่งของเขาก็พุ่งสูงขึ้น แต่ในที่สุด เพราะเขาไม่สามารถทนต่อพลังงานของยาสมบูรณ์แบบได้ เขาจึงระเบิดและตาย!"

"ดอกเตอร์แบล็กเป็นคนจ้างหงเฉินให้ล่อคุณหยางมาที่สำนักงานใหญ่ของหงเฉิน"

“เมื่อกี้นี้ ยาที่เขาให้คุณหยาง ก็คือยาสมบูรณ์แบบนั้น!”

หลังจากได้ยินคำพูดของซาตาน หม่าชาวและ เรยยิง ก็โกรธจัดในทันที

“นายพูดอะไรนะ? พวกเขาต้องการให้พี่เฉินกินยาสมบูรณ์แบบนั้นเข้าไป?”

หม่าชาวอารมณ์เสียมาก คว้าคอซาตานแล้วคำราม

"ไปให้พ้น!"

ซาตานเตะหม่าชาวออกและพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้านายมันแน่ นายก็ไปสู้กับดอกเตอร์แบล็กนั้นสิ!"

เรยยิง ที่กำลังขับรถอยู่ได้เหยียบเบรกและหยุดรถด้วยสีหน้าที่แน่วแน่"ไม่ได้ เราต้องไปช่วยพี่ใหญ่!"

“ใช่ ไปช่วยพี่เฉินกันเถอะ ไปตอนนี้ยังไม่สายเกิน!”

หม่าชาวพูดอย่างรวดเร็ว

"ฮ่า ฮ่า!"

ซาตานหัวเราะอย่างเย็นชา“ฉันแนะนำให้พวกนายอย่ากลับไป คุณหยางให้พวกนายออกมาจากที่นั่น เพราะอะไร พวกนายไม่รู้หรือไง?”

“ด้วยความแข็งแกร่งของพวกนาย พวกนายก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เผลออาจจะตายในมือของคุณหยาง”

“แม้ว่าคุณหยางจะยังมีสติไม่ฆ่าพวกนา พวกนายก็จะกลายเป็นภาระของคุณหยางอยู่ดี”

“คิดถึงผู้หญิงของนาย คิดถึงลูกสาวของนาย คิดถึงญาติและเพื่อนของนาย โดยเฉพาะภรรยาและลูกสาวของนาย ถ้านายตาย นายไม่รู้สึกผิดหรือไง?”

“นายหายตัวไปห้าปีในชีวิตของพวกเขา ในห้าปีนี้ นายทำลายความสาวของภรรยานาย ในห้าปีนี้ นายทำลายวัยเด็กที่มีความสุขที่สุดของลูกสาวนาย”

“นายไม่มีคุณสมบัติของการเป็นพ่อ นายก็ไม่ได้ทำหน้าที่ของพ่อได้ดีที่สุดด้วย”

"ฆ่า! ฆ่าอย่างที่นายต้องการฆ่า! โดยการฆ่าศัตรูทั้งหมดที่อยู่ข้างหน้านายเท่านั้น นายถึงจะกลับมาเป็นเหมือนได้ มิฉะนั้นนายจะต้องตาย!"

ดอกเตอร์แบล็กพูดเสียงดัง รู้จักนิสัยของหยางเฉินได้อย่างชัดเจน

แน่นอน หลังจากฟังคำพูดของดอกเตอร์แบล็ก อารมณ์ของหยางเฉินก็ผันผวนอย่างรุนแรง แต่เขายังคงรักษาสติของเขาจนถึงครั้งสุดท้ายไว้ กัดฟันแน่นและพูดว่า "หุบปาก!"

"ฆ่ามัน!"

ดอกเตอร์แบล็กออกคำสั่ง

ช่ายที่แข็งแกร่งทั้งเจ็ดพุ่งเข้าหาหยางเฉินอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

"ไปให้พ้น!"

หยางเฉินคำรามและโจมตีคนคนหนึ่งอย่างรุนแรง

"เพี๊ยะ!"

วินาทีถัดมา ร่างของเขาปรากฏอยู่ตรงหน้าดอกเตอร์แบล็ก มือของเขาก็อยู่บนคอของดอกเตอร์แบล็กทันที

“ดอกเตอร์แบล็ก!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้แข็งแกร่งทั้งเจ็ดก็หน้าซีดด้วยความตกใจ และรีบพุ่งเข้ามา

แต่ดอกเตอร์แบล็กส่ายหัวให้กับทั้งเจ็ดคน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง และเขาพูดเสียงแหบ “ฆ่าฉันซะ!”

“ถ้านายฆ่าฉัน นายก็หลุดพ้นได้!”