อ่านสรุป บทที่ 1170 การดูถูกของหลงเฟยหยาง จาก The king of War โดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง
บทที่ บทที่ 1170 การดูถูกของหลงเฟยหยาง คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต The king of War ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เสี้ยวอ้าวอวี๋เซิง อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
แม้ว่าจะโดน龙皇ขับไล่ออกจากราชวงศ์หลง แต่ในใจของเขา เขากลับเห็นราชวงศ์หลงเป็นบ้านของตนเอง แน่นอนว่า วันนี้เขารู้ดีว่าบูโดของหยางเฉินน่ากลัวเพียงใด
หากราชวงศ์หลงมีความขัดแย้งกับหยางเฉิน เขายอมเชื่อว่าหยางเฉินจะทำลายราชวงศ์หลงมากกว่าที่หยางเฉินจะถูกฆ่าโดยราชวงศ์หลง
หลงเทียนหยู่ก็พูดด้วยความโกรธว่า "หลงเฟยหยางอย่าหยาบคายกับคุณหยาง!"
"เหอะๆ!"
หลงเฟยหยางเยาะเย้ย “ตอนแรกผมยังคิดว่าไอ้หนุ่มคนนี้แข็งแกร่งแค่ไหน แต่ตอนนี้เพิ่งรู้ว่า มันเป็นแค่ที่รับซื้อของเก่า”
“ที่รับซื้อของเก่า?”
หยางเฉินรู้สึกขบขันกับคำพูดของหลงเฟยหยาง
“ใช่ หวังจ้านและหลงเทียนหยู่ทั้งคู่ล้วนกากไม่ใช่เหรอ?”
หลงเฟยหยางพูดด้วยท่าทางล้อเลียน “ดูเหมือนว่า ขยะทั้งสองคนนี้จะยอมจำนนคุณแล้ว ผมบอกว่าคุณเปิดที่รับซื้อของเก่า มีปัญหาอะไรไหม?”
“หลงเฟยหยาง คุณหาที่ตายเหรอ!”
สีหน้าของหลงเทียนหยู่บิดเบี้ยวเพราะความโกรธของเขา เขาต้องการจะฆ่าไอ้สารเลวนี้ด้วยมือของเขาเอง แต่ตอนนี้ รากฐานบูโดของเขาได้รับความเสียหาย และบูโดของเขาก็ถูกทำลาย อย่าว่าแต่ฆ่าหลงเฟยหยาง เลย แม้แต่คนนธรรมดา ก็สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย
ยิ่งไปกว่านั้น ข้างกายหลงเฟยหยาง ยังมีผู้แข็งแดนเทพหนึ่งคน
หวังจ้านก็โกรธจัด สายตาของเขาจับจ้องไปที่ หลงเฟยหยาง กัดฟันและพูดว่า “หลงเฟยหยางคุณหยิ่งยโสเช่นนี้ มันจะนำหายนะมาสู่ราชวงศ์หลงแน่นอน”
“หายนะ?หรือเป็นไอ้ขยะอย่างคุณ?”
หลงเฟยหยางเยาะเย้ย ก้าวไปข้างหน้า ตบหน้าหวังจ้านและตะโกนเสียงดัง "คุณจะนำหายนะมาสู่ราชวงศ์หลงหรือ?"
หวังจ้านกำหมัดแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ แม้ว่าเขาจะถูกหลงเฟยหยางตบ แต่เขาก็ยังอดทนไว้และไม่ตอบโต้
ราชวงศ์หลงสามารถปฏิบัติต่อเขาอย่างไร้ความปราณีและไม่ยุติธรรม แต่เขาไม่สามารถปฏิบัติต่อราชวงศ์หลงเช่นนี้ได้ ยังไงแล้วหลงเฟยหยางก็เป็นหลานชายของกษัตริย์หลง
"ผัวะ!"
หลงเฟยหยางตบหน้าหวังจ้านอีกครั้ง และตะโกนอย่างโกรธเคือง "คุณเก่งมากนักไม่ใช่เหรอ? ชกผมดูสิ!"
"คุณกล้าไหม? ถ้าคุณกล้าที่จะแตะต้องผมแม้แต่น้อย ผมก็กล้าฆ่าขยะอย่างคุณ!"
หวังจ้านสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยดวงตาสีแดงว่า “หลงเฟยหยาง คุณรังแกคนมากเกินไปแล้ว!”
"ผัวะ!"
หลงเฟยหยางตบหน้าหวังจ้านอีกครั้ง และพูดด้วยเสียงเย็นชา "ผมจะรังแกขยะอย่างคุณ คุณจะทำอะไรผมได้?"
ในที่สุดเฝิงเสียวหว่านก็ทนดูไม่ไหวอีกต่อไป เธอยืนอยู่ข้างหน้าหวังจ้าน และพูดอย่างโกรธเคือง “คุณทำเกินไปแล้ว! ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”
"แหม!มีสาวสวยด้วย!"
เมื่อกี้ความสนใจของหลงเฟยหยางอยู่ที่ตัวหลงเทียนหยู่และหวังจ้าน และเขาไม่ทันสังเกตเฝิงเสียวหว่านเลย
ตอนนี้เฝิงเสียวหว่านยืนอยู่ข้างหน้าเขา ด้วยใบหน้าที่โกรธจัด ซึ่งค่อนข้างดูดี
“ไม่เลว ไม่เลว ผมชอบ!”
หลงเฟยหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเฝิงเสียวหว่าน
หวังจ้านปกป้องเฝิงเสียวหว่านไว้ข้างหลังเขา และพูดอย่างโกรธเคือง “หลงเฟยหยางไสหัวออกไปจากที่นี่!”
เขาสามารถทนต่อการดูถูกเหยียดหยามต่างๆของหลงเฟยหยางต่อตัวเขา เพราะเขาเติบโตมาในราชวงศ์หลง ราชวงศ์หลงเป็นเหมือนบ้านของเขา และในใจของเขาราชวงศ์หลงนั้นมีบุญคุณต่อเขา
ดังนั้น เขาจึงไม่อยากทะเลาะกับหลงเฟยหยาง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่า หลงเฟยหยางสามารถรังแกเฝิงเสียวหว่านได้
ในช่วงที่ผ่านมาที่เขาได้คลุกคลีกับเฝิงเสียวหว่าน ในใจหวังจ้าน เฝิงเสียวหว่านเป็นเหมือนหลานสาวของเขา แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นทายาทของราชวงศ์หลง เขาก็ไม่ยอมให้ใครมารังแกเฝิงเสียวหว่าน
เฝิงเสียวหว่านตบหน้าหลงเฟยหยาง ร่างกายของเธอโมโหมากจนสั่น
หลงเฟยหยางคาดไม่ถึงว่า เฝิงเสียวหว่านจะกล้าตบเขา และเขาก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง"คุณ คุณกล้าตบผม?"
“คุณสมควรโดนตบ!”
เฝิงเสียวหว่านพูดอย่างโกรธเคือง
“ไอ้เลว กล้าตีกู กูจะฆ่ามึง!”
หลงเฟยหยางโกรธจัด และยกมือขึ้นในทันใด ทันใดนั้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็ควบแน่นจากมือของเขา
โมเมนตัมนี้ น่าจะเป็นแดนราชาสูงสุด
เฝิงเสียวหว่านเป็นเพียงคนธรรมดา ถ้าเธอถูกหลงเฟยหยางตบหน้า เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องตาย
แสงเย็นวาบในดวงตาของหยางเฉิน แต่เขายังไม่ได้ลงมือ เขาไม่เชื่อว่าหวังจ้านจะทนดูเฝิงเสียวหว่านถูกทุบตี
แน่นอน แม้ว่าหวังจ้านไม่ได้จะขวางเขาไว้จริงๆ แต่เขาก็สามารถช่วยเฝิงเสียวหว่านได้
เฝิงเสียวหว่านตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ดูเหมือนว่าเธอรู้สึกว่าเธอกำลังจะถูกฆ่า แต่ไม่มีความกลัวบนใบหน้าของเธอ มีแต่ความโกรธต่อหลงเฟยหยาง
“หลงเฟยหยาง คุณกล้า!”
หลงเทียนหยู่ก็โกรธและตะโกน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถเข้ามาได้เลย เขาทำได้เพียงมองดูอย่างช่วยไม่ได้ มองดูหลงเฟยหยางตบมาทางเฝิงเสียวหว่าน
"ผัวะ!"
เมื่อเห็นหลงเฟยหยางกำลังจะตบลงไป ในขณะนี้ หวังจ้านก็ยืนอยู่ตรงหน้าเฝิงเสียวหว่าน คว้าข้อมือของ หลงเฟยหยางและใบหน้าของเขาก็เย็นชามาก "ทำไม? ผมถูกไล่ออกจากราชวงศ์หลงแล้ว ทำไมพวกคุณยังทำเช่นนี้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: The king of War
เขียนยืดเยื้อฉิบหาย.. อ่านแล้วหงุดหงิด...
ยืดเยื้อมากอ่นแล้วโครตเสียอารมณ์แค่บอกว่าเป็นใครแค่เนี้ย แม่งยืดซะจนไร้รสชาติเลย เสียเวลา ่านฉิบหาย...
ถ้าเขียนต่อไม่ได้ก็ตัดจบเหอะ...
ไม่มีบทต่อไปหรือครับ...
ผู้เขียนเค้าเอาไปลงใน Hinovel ตอนนี้เขียนถึงบท 2541 ครับ...
กลับมาเขียนใหม่คงลืมไปหมดและ ต้องอ่านใหม่มั้ง นานเกิน แจ้งชี้แจงก็ไม่มี...
กำ...
คนเขียนตายแล้วเหรอครับ เสียใจด้วยครับ ขอให้ไปสู่สุขติครับ...
ยังอัพเดทอยู่ไหมครับ...
อัพตอนใหม่วันไหนครับ...