The king of War นิยาย บท 1170

แม้ว่าจะโดน龙皇ขับไล่ออกจากราชวงศ์หลง แต่ในใจของเขา เขากลับเห็นราชวงศ์หลงเป็นบ้านของตนเอง แน่นอนว่า วันนี้เขารู้ดีว่าบูโดของหยางเฉินน่ากลัวเพียงใด

หากราชวงศ์หลงมีความขัดแย้งกับหยางเฉิน เขายอมเชื่อว่าหยางเฉินจะทำลายราชวงศ์หลงมากกว่าที่หยางเฉินจะถูกฆ่าโดยราชวงศ์หลง

หลงเทียนหยู่ก็พูดด้วยความโกรธว่า "หลงเฟยหยางอย่าหยาบคายกับคุณหยาง!"

"เหอะๆ!"

หลงเฟยหยางเยาะเย้ย “ตอนแรกผมยังคิดว่าไอ้หนุ่มคนนี้แข็งแกร่งแค่ไหน แต่ตอนนี้เพิ่งรู้ว่า มันเป็นแค่ที่รับซื้อของเก่า”

“ที่รับซื้อของเก่า?”

หยางเฉินรู้สึกขบขันกับคำพูดของหลงเฟยหยาง

“ใช่ หวังจ้านและหลงเทียนหยู่ทั้งคู่ล้วนกากไม่ใช่เหรอ?”

หลงเฟยหยางพูดด้วยท่าทางล้อเลียน “ดูเหมือนว่า ขยะทั้งสองคนนี้จะยอมจำนนคุณแล้ว ผมบอกว่าคุณเปิดที่รับซื้อของเก่า มีปัญหาอะไรไหม?”

“หลงเฟยหยาง คุณหาที่ตายเหรอ!”

สีหน้าของหลงเทียนหยู่บิดเบี้ยวเพราะความโกรธของเขา เขาต้องการจะฆ่าไอ้สารเลวนี้ด้วยมือของเขาเอง แต่ตอนนี้ รากฐานบูโดของเขาได้รับความเสียหาย และบูโดของเขาก็ถูกทำลาย อย่าว่าแต่ฆ่าหลงเฟยหยาง เลย แม้แต่คนนธรรมดา ก็สามารถฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย

ยิ่งไปกว่านั้น ข้างกายหลงเฟยหยาง ยังมีผู้แข็งแดนเทพหนึ่งคน

หวังจ้านก็โกรธจัด สายตาของเขาจับจ้องไปที่ หลงเฟยหยาง กัดฟันและพูดว่า “หลงเฟยหยางคุณหยิ่งยโสเช่นนี้ มันจะนำหายนะมาสู่ราชวงศ์หลงแน่นอน”

“หายนะ?หรือเป็นไอ้ขยะอย่างคุณ?”

หลงเฟยหยางเยาะเย้ย ก้าวไปข้างหน้า ตบหน้าหวังจ้านและตะโกนเสียงดัง "คุณจะนำหายนะมาสู่ราชวงศ์หลงหรือ?"

หวังจ้านกำหมัดแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธ แม้ว่าเขาจะถูกหลงเฟยหยางตบ แต่เขาก็ยังอดทนไว้และไม่ตอบโต้

ราชวงศ์หลงสามารถปฏิบัติต่อเขาอย่างไร้ความปราณีและไม่ยุติธรรม แต่เขาไม่สามารถปฏิบัติต่อราชวงศ์หลงเช่นนี้ได้ ยังไงแล้วหลงเฟยหยางก็เป็นหลานชายของกษัตริย์หลง

"ผัวะ!"

หลงเฟยหยางตบหน้าหวังจ้านอีกครั้ง และตะโกนอย่างโกรธเคือง "คุณเก่งมากนักไม่ใช่เหรอ? ชกผมดูสิ!"

"คุณกล้าไหม? ถ้าคุณกล้าที่จะแตะต้องผมแม้แต่น้อย ผมก็กล้าฆ่าขยะอย่างคุณ!"

หวังจ้านสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยดวงตาสีแดงว่า “หลงเฟยหยาง คุณรังแกคนมากเกินไปแล้ว!”

"ผัวะ!"

หลงเฟยหยางตบหน้าหวังจ้านอีกครั้ง และพูดด้วยเสียงเย็นชา "ผมจะรังแกขยะอย่างคุณ คุณจะทำอะไรผมได้?"

ในที่สุดเฝิงเสียวหว่านก็ทนดูไม่ไหวอีกต่อไป เธอยืนอยู่ข้างหน้าหวังจ้าน และพูดอย่างโกรธเคือง “คุณทำเกินไปแล้ว! ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ ไสหัวออกไปจากที่นี่ซะ!”

"แหม！มีสาวสวยด้วย!"

เมื่อกี้ความสนใจของหลงเฟยหยางอยู่ที่ตัวหลงเทียนหยู่และหวังจ้าน และเขาไม่ทันสังเกตเฝิงเสียวหว่านเลย

ตอนนี้เฝิงเสียวหว่านยืนอยู่ข้างหน้าเขา ด้วยใบหน้าที่โกรธจัด ซึ่งค่อนข้างดูดี

“ไม่เลว ไม่เลว ผมชอบ!”

หลงเฟยหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเฝิงเสียวหว่าน

หวังจ้านปกป้องเฝิงเสียวหว่านไว้ข้างหลังเขา และพูดอย่างโกรธเคือง “หลงเฟยหยางไสหัวออกไปจากที่นี่!”

เขาสามารถทนต่อการดูถูกเหยียดหยามต่างๆของหลงเฟยหยางต่อตัวเขา เพราะเขาเติบโตมาในราชวงศ์หลง ราชวงศ์หลงเป็นเหมือนบ้านของเขา และในใจของเขาราชวงศ์หลงนั้นมีบุญคุณต่อเขา

ดังนั้น เขาจึงไม่อยากทะเลาะกับหลงเฟยหยาง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่า หลงเฟยหยางสามารถรังแกเฝิงเสียวหว่านได้

ในช่วงที่ผ่านมาที่เขาได้คลุกคลีกับเฝิงเสียวหว่าน ในใจหวังจ้าน เฝิงเสียวหว่านเป็นเหมือนหลานสาวของเขา แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นทายาทของราชวงศ์หลง เขาก็ไม่ยอมให้ใครมารังแกเฝิงเสียวหว่าน