The king of War นิยาย บท 118

ในขณะที่ทุกคนกำลังสังเกตอยู่นั้น หยางเฉินนั่งดูของเศรษฐีใหม่ เป็นที่ตรงข้ามฉินต้าหย่งพอดี

เพื่อการปกปิดตัวตนของลูกค้าได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น การใส่หน้ากากจึงเป็นทางออกที่ดี หยางเฉินจึงสวมใส่หน้ากาก ฉินต้าหย่งจึงดูไม่ออกแม้แต่น้อย

นักพนันคนอื่นที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกัน ตื่นเต้นอย่างมาก คนที่ใส่หน้ากาก หนึ่งในสิบคนมีเก้าคน ล้วนเป็นคนรวย พวกเขามองว่า คนเหล่านั้นเป็นตู้กดเงินเคลื่อนที่ได้

หยางเฉินไม่ทำให้พวกเขาผิดหวังจริงๆ หยิบบัตรสีดำทองใบหนึ่งขึ้นมา ยื่นให้กับพนักงานข้างๆคนหนึ่ง แล้วสั่ง “แลกเบี้ยพนันมาให้ฉันสิบล้าน！”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน และได้เห็นบัตรสีดำทองที่เขายื่นไป นักพนันโต๊ะเดียวกันต่างตื่นเต้นกันขึ้นมา

แม้ฉินต้าหย่งจะไม่รู้ว่าแน่ชัดว่าบัตรสีดำทองคืออะไร แต่เมื่อเขาได้ยินสิบล้านที่ออกมาจากปากของหยางเฉิน ก็หายใจถี่ขึ้น

ไม่นาน พนักงานได้ถือถาดที่เต็มไปด้วยเบี้ยพนัน มาวางไว้ที่ด้านหน้าของหยางเฉินด้วยความนอบน้อม

การเคลื่อนไหวของทางนี้ ได้ดึงดูดกลุ่มคนเข้ามา แว็บเดียว รอบๆโต๊ะวงไพ่ก็เต็มไปด้วยผู้คนห้อมล้อมไว้

“สหายท่านนี้ คิดหรือยังว่าจะเล่นอะไร？”

นักพนันที่ตัวอ้วนคนหนึ่งที่อยู่ร่วมโต๊ะ มองหยางเฉินอย่างยิ้มกรุ้มกริ่มแล้วถาม

หยางเฉินยิ้มอย่างสงบ “ผมเล่นเป็นแค่เกมทายเล็กใหญ่ ถ้าตกลง ก็เล่น ไม่ตกลงก็ไป”

คนรอบข้างหน้าตาตื่นเต้น ฟังดูแล้วเกมทายเล็กใหญ่นั้นไม่น่าสนใจ แต่ทุกๆตาจะเล่นด้วยความเร็วมาก เมื่อเทียบกับการเล่นโป๊กเกอร์มันตื่นเต้นกว่ามาก

หลังจากที่นักพนันโต๊ะเดียวกันสบตากันแล้ว ต่างก็พยักหน้าตอบรับ นึกไม่ถึงว่าจจะไม่มีใครลุกออกไปเลย

หยางเฉินก็ไม่สนใจ ยิ้มแล้วยิ้มอีก “งั้นก็เริ่มเล่น？”

“โอเค งั้นก็เริ่มกันเลย！”

เจ้ามือเริ่มสับไพ่แจกไพ่ โต๊ะหนึ่งนั่งห้าคน ทุกๆคนมีไพ่คนละหนึ่งใบ

หยางเฉินไม่ได้ดูไพ่เลยตั้งแต่ต้นจนจบ รอให้คนอื่นดูไพ่

“หนึ่งพัน！”

“ฉันก็หนึ่งพัน！”

“สองพัน！”

“ฉันก็สองพัน！”

ไม่นาน สี่คนบนโต๊ะรวมถึงหยางเฉินด้วย ทุกคนวางพนัน เหลือเพียงหยางเฉิน

หยางเฉินโยนเบี้ยพนันลงไปจำนวนมาก “หนึ่งล้าน！”

เขาเพิ่งพูดจบ ทุกคนก็ตะลึง ถ้าไม่ได้เห็นเบี้ยพนันที่อยู่บนโต๊ะที่หยางเฉินโยนลงมา นักพนันร่วมโต๊ะถึงขั้นสงสัยว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า

คนที่มาเล่นที่นี่ได้ ถึงแม้มีเงินไม่ขาดมือ แต่ก็ไม่เล่นกันแบบนี้

กฎของเกมทายเล็กใหญ่คือ เจ้ามือวางพนันก่อน คนอื่นๆสามารถยอมแพ้ได้ และสามารถตามเจ้ามือได้ แต่ในการวางเงินเดิมพันทุกครั้ง ต้องมากกว่าหรือเท่ากับเงินเดิมพันของคนก่อนหน้านี้ ถ้ามีคนจะเปิดไพ่ ต้องมากกว่าเป็นสองเท่าของเงินเดิมพันคนก่อนหน้านี้

นั่นก็หมายความว่า หยางเฉินวางพนันหนึ่งล้าน คนอื่นไม่ยอมแพ้ ไม่ก็ต้องวางเงินพนันสองล้านเพื่อเปิดไพ่

นักพนันที่เมื่อกี้ยังตื่นเต้นสุดๆ ตอนนี้งงงวยกันไปหมดแล้ว

พวกเขาไม่ใช่ไม่มีสองล้าน แต่ถ้าหยางเฉินเล่นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆละ?

มีเพียงฉินต้าหย่งคนเดียวเท่านั้น ที่ตาแดงก่ำ หายใจถี่ขึ้น ตาเป็นประกาย

นอกจากฉินต้าหย่งสามคนที่เหลือ หน้าตาค่อนข้างไม่เป็นธรรมชาติ ไพ่ที่เขาได้กันกลางๆ คิดจะชนะ ไร้ซึ่งความหวัง

“ฉันยอม!”

“ฉันก็ยอม!”

“ฉันก็ยอม!”

สามคนที่เหลือต่างยอมแพ้กัน เหลือเพียงหยางเฉินและฉินต้าหย่ง

“ฉันลงด้วยหนึ่งล้าน!”