The king of War นิยาย บท 1206

“หืม?”

สมาชิกผู้มีอำนาจทุกคนที่อยู่รอบๆ ต่างตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่หยางเฉินพูด

ศักยภาพของชายวัยกลางคนร่างกำยำผู้นั้นแข็งแกร่งมาก เห็นได้ชัดว่าเขาได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้ว หยางเฉินไม่ใช่คู่ต่อกรกับเขาเลย กล้าดียังไงมาออกปากขัดขวาง

“คุณรีบรนหาที่ตายขนาดนี้เลยเหรอ?”

ทันใดนั้นชายวัยกลางคนก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ความอาฆาตแฝงอยู่ในดวงตาของหยางเฉิน ลมปราณแห่งวิถีบู๊บนร่างกายของเขาพุ่งทะยานสูงขึ้นอย่างฉับพลัน ลมปราณเหนือสุดยอดแดนเทพปะทุออกมาจากร่างกายของเขาในทันใด

ครั้งนี้สีหน้าของชายวัยกลางคนร่างกำยำแย่ลงอย่างมาก

ในฐานะยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ เขาย่อมรู้สึกได้ว่า ในเวลานี้วรยุทธของหยางเฉินอยู่ใกล้เคียงกับระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นต้น

แต่หยางเฉินที่อยู่เพียงระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ ลมปราณแห่งวิถีบู๊กลับก้าวมาถึงระดับแดนเหนือมนุษย์ขั้นต้นแล้ว

กล่าวคือเมื่อหยางเฉินทำจนสุดความสามารถ เขาก็สามารถระเบิดพละกำลังที่เทียบได้กับยอดฝีมือในแดนเหนือมนุษย์ขั้นต้น

ประเด็นสำคัญคือ ครั้งนี้เสียงเมื่อครู่ไม่ได้ดัง แต่มันบอกเป็นนัยว่าหยางเฉินยั่วยุเขา

“พี่เฉิน!”

หม่าชาวดูเป็นกังวล เขารู้ว่าหยางเฉินมีความแข็งแกร่งมากในสถานการณ์เช่นนี้

แต่ชายวัยกลางคนร่างกำยำก็มีศักยภาพที่แข็งแกร่งกว่าเช่นกัน

แม้ว่าหยางเฉินจะพยายามอย่างดีที่สุด แต่ก็อาจไม่ใช่คู่ต่อกรกับชายวัยกลางคนร่างกำยำ

“ปล่อยเขาไว้ที่นี่!”

หยางเฉินพูดอีกครั้ง

ลมเหนือพัดหอบ หิมะโปรยปรายไปกับสายลมทั่วท้องฟ้า ผมยาวหงอกขาวของหยางเฉินปลิวไสวไปกับสายลม

“ในเมื่อคุณอยากตาย งั้นผมก็จะช่วยให้สมดังหวัง!”

ชายวัยกลางคนร่างกำยำวางตัวหลิวเหล่าก้วยเอาไว้ทางด้านหนึ่ง ทันใดนั้น ลมปราณแห่งวิถีบู๊อันน่าสะพรึงกลัวก็ระเบิดออกมาจากตัวเขา

ดูเหมือนว่ารอบกายเขาจะถูกแยกออกจากโลกภายนอก หิมะขาวโพลนรอบๆ ตัวเขาในรัศมีหลายเมตรได้จางหายไป

“หยางเฉิน ได้ก้าวเข้าสู่ระดับแดนเหนือมนุษย์แล้วจริงหรือ?”

หลงเคอกัดฟันพูด

ความบาดหมางระหว่างราชวงศ์หลงและหยางเฉินนั้นไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย ยิ่งหยางเฉินแข็งแกร่งเท่าใด ราชวงศ์หลงก็ยิ่งอันตรายมากขึ้นเท่านั้น

สีหน้าของเย่ชงก็แย่ลงมากเช่นกัน เขาอายุรุ่นราวคราวเดียวกับหยางเฉิน แต่เขายังอยู่เพียงระดับกึ่งแดนเทพ ส่วนหยางเฉิน ได้ก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์แล้วงั้นหรือ?

ต้วนหวูหยามีการแสดงออกที่ซับซ้อนบนใบหน้า ในฐานะทายาทของราชวงศ์ต้วน ตัวเขายังเป็นยอดฝีมือแดนเทพขั้นปลาย แต่ในเวลานี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฉิน เขากลับอ่อนแอเช่นนี้

แค่การโจมตีครั้งเดียวจากหยางเฉิน ก็เกรงว่าจะสามารถฆ่าเขาได้ในชั่วพริบตาแล้วล่ะมั้ง?

สีหน้าของหวาอิงเจี๋ยเย็นชา มีความไม่ยอมจำนนอย่างรุนแรงในหัวใจของเขา

เขาอยู่บนสุดยอดแดนเทพมาหลายปีแล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขามองหาโอกาสที่จะก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์มาโดยตลอด แต่วรยุทธของเขาไม่เคยได้รับการพัฒนาเลย

ในตอนนี้ มีชายหนุ่มอายุเพียง 28 ปีได้ก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์แล้วหรือ?

“เขายังไม่ได้ก้าวเข้าสู่แดนเหนือมนุษย์!”

และในเวลานี้ ทางด้านราชวงศ์หลง ยอดฝีมือแดนเทพขั้นปลายผู้เฒ่าได้กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ตอนนี้เขาอาจมีศักยภาพเพียงระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์”

“ยิ่งไปกว่านั้น ศักยภาพนี้ไม่ใช่ของเขาเอง พวกคุณอย่าลืมว่าเขาเคยเข้าสู่สภาวะคลุ้มคลั่งมาก่อนและเกือบจะเสียสติไปแล้ว ตอนนี้เขาน่าจะได้สติกลับมาแล้ว แต่ระดับวิถีบู๊นั้นยังไม่ฟื้นกลับคืน”

“เขาคงใช้วิธีลับบางอย่างหรือกินยาเพื่อเพิ่มความสามารถ มิฉะนั้น เขาคงไม่มีความสามารถมากขนาดนั้นในวัยหนุ่มสาวเช่นนี้”

เมื่อได้ยินคำพูดของชายชรา สีหน้าของสมาชิกผู้มีอำนาจที่ยังไม่ยอมรับก็ดูดีขึ้นมาก

“ไม่น่าแปลกใจที่เขากล้าท้าทายยอดฝีมือแดนเหนือมนุษย์ ที่แท้เขายังคงสามารถรักษาความสามารถระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์เอาไว้ได้ในตอนนี้ หากต้องการแก้แค้นหลังจากที่ผลของการพัฒนาศักยภาพของเขาจางหายไปมันก็ยากแล้ว”

เย่ชงพูดเหมือนกำลังปลอบใจตัวเอง