The king of War นิยาย บท 1219

สีหน้าของหลงเคอกับเย่ชงซีดเผือด ตอนนี้หากคิดจะไปก็ไปไม่ได้แล้วงั้นหรือ?

ก่อนหน้านี้ด้วยการสนับสนุนจากสมาคมบูโด พวกเขากล้าร่วมมือกันรับมือยอดฝีมือของราชวงศ์ซ่างกวนและราชวงศ์ต้วน ตอนนี้ยอดฝีมือแดนเทพสี่คนของสมาคมบูโดรวมถึงหวาอิงเจี๋ย เหลือเพียงหวาอิงเจี๋ยและจินกางที่อยู่ระดับแดนเทพชั้นต้น

เห็นได้ชัดว่าหวาอิงเจี๋ยสูญเสียการควบคุม ฆ่าได้แม้กระทั่งคนของตัวเอง นับประสาอะไรกับพวกเขา?

ไม่ว่าจะเป็นชัยชนะของหยางเฉินหรือชัยชนะของหวาอิงเจี๋ย มันคือหายนะของพวกเขา

“พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่?”

หลงเคอข่มความหวาดกลัวภายในใจ พลางกัดฟันพูดว่า “พวกคุณคิดจะก่อสงครามภายในหมู่ราชวงศ์งั้นหรือ?”

“สงครามภายในหมู่ราชวงศ์?”

ต้วนหวูหยายิ้มเยาะ “หากจะก่อสงครามภายในจริงๆ ก็น่าจะเป็นราชวงศ์หลงกับราชวงศ์เย่สินะ?”

เย่ชงปฏิเสธอย่างหนักแน่น “คุณอาต้วน คุณเข้าใจผิดแล้ว ราชวงศ์ของเราไม่มีเจตนาจะก่อสงครามภายใน

“หุบปาก!”

ราชวงศ์ต้วนตวาดใส่ “คนจอมปลอม! ฉันต้วนหวูหยา ไม่มีหลานชายไร้ยางอายอย่างแก!”

เย่ชงไม่กล้าพูดอะไรอีก แต่ในแววตานั้นมีความโกรธเล็กน้อย

แต่ในตอนนี้เขาไม่กล้าพูดอะไร และไม่กล้าที่จะโกรธ แค่มีสีหน้ากังวล

ซ่างกวนโหรวพูดอย่างเย็นชาว่า “ยอดฝีมือของราชวงศ์หลงมีอาวุธซ่อนอยู่ใต้รองเท้า เขาต้องการฆ่าอาต้วน ฉันถูกโจมตีจนหลุดจากสังเวียนต่อสู้ชี้ขาดแล้ว เย่ชงยังชี้สั่งการยอดฝีมือของราชวงศ์เย่ ให้ลงมือฆ่าฉัน

“ถ้าไม่ใช่เพราะคุณหยาง ตอนนี้ฉันคงเป็นศพไปแล้วใช่ไหม?”

“ตอนนี้ พวกคุณกำลังถามพวกเราว่าจะก่อสงครามภายในหรืเปล่า ยังบอกอีกว่าความจริงที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เป็นความเข้าใจผิด?”

สีหน้าของหลงเคอและเย่ชงซีดเผือดอย่างมาก เพราะสิ่งที่ซ่างกวนโหรวพูดล้วนเป็นความจริง สามารถตรวจสอบได้อย่างง่ายดาย

ต้วนหวูหยาเป็นทายาทของราชวงศ์ต้วน เขาอาจจะขึ้นครองบัลลังก์ของราชวงศ์ต้วนในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า

ส่วนซ่างกวนโหรว เธอยังเป็นคนที่มีพรสวรรค์มากที่สุดด้านวรยุทธในราชวงศ์ซ่างกวน แม้ว่าจะไม่มีประสบการณ์เพียงพอที่จะขึ้นครองบัลลังก์ต่อไป แต่ก็มีคุณสมบัติที่จะขึ้นครองบัลลังก์ได้แน่นอน

ทั้งสองมีฐานะและตำแหน่งสูงมากในราชวงศ์ต้วนและราชวงศ์ซ่างกวน

แต่ตอนนี้ กลับถูกพวกเขาลอบสังหารในเมืองเยี่ยนตู หากเรื่องราวเหล่านี้ถูกเปิดเผย ราชวงศ์เย่และราชวงศ์หลงจะต้องทนรับแรงกดดันมหาศาล

บางทีราชวงศ์ต้วนและราชวงศ์ซ่างกวนอาจต้องเปิดศึกกับพวกเขาสองราชวงศ์ใหญ่จริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้มีหยางเฉินอีกคน หากเอาชนะหวาอิงเจี๋ยได้อีกครั้ง ทั้งราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่จะไม่มีโอกาสได้ชัยชนะเลย

“พวกคุณต้องการอะไร?”

หลงเคอกัดฟันถาม

“แม้ว่าต้องการไป ก็ต้องรอจนกว่าคุณหยางจะเอาชนะหวาอิงเจี๋ยได้ ค่อยตัดสินใจว่าจะปล่อยพวกคุณไปหรือไม่!”

ต้วนหวูหยากล่าวด้วยสีหน้าเย็นชา

ถึงอย่างไรหลงเคอและเย่ชงก็มีตำแหน่งสูงในราชวงศ์ของตน แม้ว่าการกระทำของพวกเขาจะเพียงพอที่จะทำให้เกิดสงครามระหว่างราชวงศ์แล้ว

แต่เมื่อเกิดสงครามราชวงศ์ขึ้น มันจะมีผลกระทบอย่างมาก

ก่อนหน้านี้ยอดฝีมือของราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่ที่ลงมือสังหารต้วนหวูหยาและซ่างกวนโหรว ตอนนี้ล้วนถูกฆ่าโดยหยางเฉิน

พอถึงเวลานั้น ทั้งราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่จะสามารถโยนทุกอย่างไปที่ยอดฝีมือสองคนนี้ที่ถูกฆ่าตายได้

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าที่จะฆ่าหลงเคอและเย่ชงง่ายๆ ทำได้เพียงปล่อยให้หยางเฉินจัดการทั้งสองคน

หม่าชาวยังมองดูหลงเคอและเย่ชงอย่างเย็นชา “พวกคุณควรอธิษฐานให้ พี่เฉินยอมไม่ติดใจเอาความจากพวกคุณ มิฉะนั้น ต่อให้กษัตริย์ของพวกคุณมาเอง ก็ปกป้องพวกคุณไม่ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของราชวงศ์หลงและราชวงศ์เย่ก็ซีดเผือด

ตอนนี้ความแข็งแกร่งที่หยางเฉินแสดงออกมาก็เพียงพอที่จะต่อสู้กับยอดฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์ ส่วนกษัตริย์ของแต่ละราชวงศ์นั้นอยู่ในระดับแดนเทพชั้นยอดเท่านั้น หรือหากระเบิดพลังออกไปทั้งหมด อาจจะถึงระดับกึ่งแดนเหนือมนุษย์ก็ได้

แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่คู่ต่อกรกับยอดฝีมือระดับแดนเหนือมนุษย์อยู่ดี